Η στροφή στη χρήση υδρογόνου αντί για φυσικό αέριο και βενζίνη, που τόσο ξαφνικά μπήκε τόσο ψηλά στις ατζέντες πολλών ισχυρών κυβερνήσεων, δεν μπορεί ούτε κατά διάνοια να λύσει το περιβαλλοντικό πρόβλημα του πλανήτη καθώς το υδρογόνο -που διαφημίζεται ως «μηδενικών ρύπων»- ευθύνεται για γιγαντιαίες εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, ενώ η παραγωγή του χρειάζεται τεράστια ποσότητα ηλεκτρικής ενέργειας.

Ξαφνικά το υδρογόνο μπαίνει στη μάχη για την καταπολέμηση της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Οι κυβερνήσεις το εντάσσουν στα σχέδια για «μηδενικές εκπομπές», οι πετρελαϊκές εταιρείες λένε ότι επενδύουν σε αυτό και οι ηγέτες των συνδικάτων λένε ότι θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας.
Ανάλογα η Ευρώπη το αξιολογεί ως «σημαντικό τμήμα της λύσης για την επίτευξη του στόχου της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας για κλιματική ουδετερότητα έως το 2050». Στα χνάρια της και η Ελλάδα με το υπουργείο Περιβάλλοντος να σχεδιάζει ρυθμιστικό πλαίσιο για τη χρήση υδρογόνου.
Ωστόσο κανείς δεν μιλά για την υπάρχουσα βιομηχανία υδρογόνου και δεν αναφέρει ότι κάθε χρόνο παράγει περίπου 70 εκατομμύρια τόνους καθαρού υδρογόνου και άλλους 45 εκατομμύρια τόνους σε άλλα χημικά προϊόντα. Πόσο μάλλον ότι εκπέμπει 830 εκατομμύρια τόνους διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα, αναφέρεται στον ιστότοπο People&amp;Nature.
Ποσότητα που αντιστοιχεί στο 2% των παγκόσμιων συνολικών εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου. Και που ισούται με περίπου το 80% των εκπομπών από τις αερομεταφορές και με περισσότερο από το διπλάσιο των εκπομπών ολόκληρης της οικονομίας της Βρετανίας.
Από αυτούς τους 115 εκατομμύρια τόνους του παραγόμενου υδρογόνου περισσότερο από το 99% είναι «γκρίζο υδρογόνο» - που σημαίνει ότι παράγεται από φυσικό αέριο, άνθρακα ή πετρέλαιο κατά την παραγωγή των οποίων εκλύονται σημαντικές ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα. Ομως πλέον είναι μοντέρνο να μιλάμε για «μπλε υδρογόνο», που παράγεται επίσης από ορυκτά καύσιμα, αλλά οι εκλυόμενες ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα δεσμεύονται και αποθηκεύονται αντί να εκπέμπονται. Και ακόμη και για το «πράσινο υδρογόνο», που παράγεται με ηλεκτρόλυση νερού, αλλά με τη χρησιμοποίηση τεράστιων ποσοτήτων ηλεκτρικής ενέργειας, άρα με εξαιρετικά υψηλό κόστος.
Εντούτοις αυτές οι τεχνικές χρησιμοποιούνται από ελάχιστες εταιρείες και το γκρίζο υδρογόνο κυριαρχεί πλήρως. Πλέον οι εταιρείες και οι κυβερνήσεις υπόσχονται να επεκτείνουν την παραγωγή του μπλε και πράσινου υδρογόνου. Ισχυρίζονται ότι θα αντικαταστήσει το φυσικό αέριο για τη θέρμανση των σπιτιών και τη βενζίνη για αυτοκίνητα και ότι θα μειώσει τις εκπομπές άνθρακα.
<h3>Πετροχημικά προϊόντα</h3>
Για κάποιο λόγο υπάρχει μικρή αναφορά για το γιγαντιαίο αποτύπωμα άνθρακα του υδρογόνου στις στιλπνές εκθέσεις, τα δελτία Τύπου και τις πολιτικές για «μηδενικές εκπομπές» των εταιρειών που το παράγουν.
Ωστόσο μια έκθεση που δημοσιεύτηκε πέρσι από τον Διεθνή Οργανισμό Ενέργειας (IEA) χαρτογράφησε τη χρήση υδρογόνου ως εξής: το ένα τρίτο του παγκόσμιου συνόλου της χρήσης υδρογόνου -ή 38 εκατομμύρια τόνοι ετησίως- γίνεται σε διυλιστήρια πετρελαίου. Το περισσότερο από αυτό παράγεται επί τόπου, κυρίως από φυσικό αέριο.
Το υδρογόνο χρησιμοποιείται σε χημικές διεργασίες που απομακρύνουν το θείο και άλλες προσμίξεις από το αργό πετρέλαιο. Αυτό που χρησιμοποιείται στα διυλιστήρια παράγει περίπου 230 εκατομμύρια τόνους εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα ετησίως, λίγο περισσότερο από ό,τι παράγει ολόκληρη η οικονομία της Σιγκαπούρης ή λίγο λιγότερο από της Γαλλίας.
Ενα άλλο 27% του υδρογόνου, συμπεριλαμβανομένου ενός καλού κομματιού υδρογόνου που είναι ενσωματωμένο σε άλλες χημικές ουσίες, πηγαίνει στην παραγωγή αμμωνίας. Αυτό με τη σειρά του χρησιμοποιείται κυρίως για την παραγωγή χημικών λιπασμάτων. Μια μικρότερη ποσότητα πηγαίνει σε εκρηκτικά, συνθετικές ίνες και άλλα χημικά προϊόντα.
Η επόμενη μεγαλύτερη χρήση υδρογόνου, το 11% του συνόλου, βρίσκεται στην παραγωγή μεθανόλης, ενός τύπου αλκοόλης που χρησιμοποιείται για την παρασκευή διαλυτών, προϊόντων καυσίμων και αντιψυκτικών. Περίπου το 3% του παγκόσμιου υδρογόνου χρησιμοποιείται στη διαδικασία για την παραγωγή χάλυβα.
<h3>«Πρασίνισμα»</h3>
Εν όψει των ισχυρισμών κυβερνήσεων και των εταιρειών για τη χρήση του υδρογόνου ως καυσίμου χαμηλών εκπομπών άνθρακα, απαιτούνται κάποιες εξηγήσεις. Για παράδειγμα, εφόσον το υδρογόνο ενσωματώνεται στη βιομηχανία πετρελαίου σήμερα, πώς θα επηρεαστεί από τη μείωση της παραγωγής πετρελαίου που υπόσχονται οι εταιρείες;
Και κυρίως τι γίνεται ή δεν γίνεται για τον εκσυγχρονισμό της τρέχουσας παραγωγής υδρογόνου με την τεχνολογία της δέσμευσης και αποθήκευσης άνθρακα; Εάν δεν δοθούν τέτοιες απαντήσεις, τότε μπορούμε να συμπεράνουμε ότι το υδρογόνο θα χρησιμοποιηθεί όχι για να μειώσει τις εκπομπές άνθρακα με την απαιτούμενη ταχύτητα, αλλά για να υποστηρίξει τις ισχυρές πολυεθνικές που το χρησιμοποιούν, ώστε να τις κάνει να φαίνονται πιο «πράσινες» απ’ ό, τι είναι στην πραγματικότητα.
Το αποκαλούμενο πράσινο υδρογόνο έχει τα δικά του προβλήματα. Και παρ’ όλο που είναι τεχνικά δυνατό να χρησιμοποιηθεί ηλεκτρική ενέργεια παραγόμενη από ανανεώσιμες πηγές για την ηλεκτρόλυση νερού που απαιτεί η παραγωγή υδρογόνου, απαιτείται τεράστια ποσότητα ηλεκτρικής ενέργειας για την παραγωγή μικρής ποσότητας υδρογόνου.
Αυτό που παραβλέπεται είναι ότι η μείωση της κατανάλωσης ενέργειας είναι πάντοτε ένα πιο αποτελεσματικό μέσο για την απαλλαγή από τον άνθρακα σε σχέση με την αντικατάσταση μιας τεχνολογίας από την άλλη. Αλλά κάτι τέτοιο αποτελεί μια ολοκληρωμένη προσέγγιση που βασίζεται στις ανάγκες της κοινωνίας. Και είναι αντίθετο από τις παραμορφωμένες λύσεις που επινοήθηκαν στις διεθνείς συνομιλίες για το κλίμα - δηλαδή, ένας συνδυασμός αποτυχημένων μηχανισμών της αγοράς και αβέβαιων τεχνολογικών «επιδιορθώσεων».
Αυτές οι παραμορφωμένες λύσεις παράγουν ψευδαισθήσεις για την απαλλαγή από τον άνθρακα που ανταποκρίνονται στις ανάγκες των πετρελαϊκών εταιρειών. Ομως αποτελεσματικές προσεγγίσεις για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής ισοδυναμούν με αντιπαράθεση και ήττα των πετρελαϊκών εταιρειών και των δυνάμεων που τις υποστηρίζουν.

«Εναλλακτικό» υδρογόνο: το συντομότερο ανέκδοτο

Η στροφή στη χρήση υδρογόνου δεν μπορεί να λύσει το περιβαλλοντικό πρόβλημα. Το υδρογόνο ευθύνεται για γιγαντιαίες εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα

The shift to hydrogen instead of natural gas and petrol, which has so suddenly entered the agenda of many powerful governments, can't solve the planet's environmental problem, as hydrogen – advertised as a "zero emissions" fuel – is responsible for large amounts of carbon dioxide in the atmosphere, while its production requires a huge amount of electricity

Suddenly hydrogen enters the battle to combat global warming. Governments include it in their "zero-emissions" plans, oil companies say they are investing in it, and union leaders say it will create jobs.
Accordingly, Europe considers it "an important part of the solution to achieve the goal of the European Green Agreement on Climate Neutrality by 2050". Greece is following in its footsteps with the Ministry of Environment designing a regulatory framework for the use of hydrogen.
However, no one says a word about the existing hydrogen industry and does not mention that it produces about 70 million tons of pure hydrogen each year and another 45 million tons of other chemicals. According to People &amp; Nature website, it emits 830 million tonnes of carbon dioxide into the atmosphere.
This quantity corresponds to two per cent of the total global greenhouse gas emissions. And thus equates to about 80% of emissions from air transport and to more than double the emissions of the entire British economy.
&nbsp;Of these 115 million tonnes of hydrogen produced, more than 99% is "grey hydrogen" – meaning it is produced from natural gas, coal or oil which emits significant amounts of carbon dioxide. But it is fashionable nowadays to talk about "blue hydrogen", which is also produced from fossil fuels, but the amounts of carbon dioxide that are released instead of being emitted are captured and stored. And even about "green hydrogen", which is produced by electrolysis of water, but by using huge amounts of electricity, so at an extremely high cost.
However, these techniques are used by very few companies and grey hydrogen is completely dominant. Now companies and governments promise to expand blue and green hydrogen production. They claim that it will replace gas for heating homes and petrol for cars and that it will reduce carbon emissions.
<h3>&nbsp;Petrochemical products</h3>
For some reason, there is little mention of the giant hydrogen carbon footprint in glossy reports, press releases and in the "zero emissions" policies of the companies that produce it.
However, a report published last year by the International Energy Agency (IEA) mapped hydrogen use as follows: one third of the world's total use of hydrogen – or 38 million tonnes a year – is in oil refineries. Most of it is produced on-site, mainly from natural gas.
Hydrogen is used in chemical processes that remove sulphur and other impurities from crude oil. Hydrogen used in refineries produces about 230 million tonnes of carbon dioxide emissions a year, slightly more than the entire Singaporean economy or slightly less than France.
Another 27% of hydrogen, including a good chunk of hydrogen incorporated into other chemicals, goes into ammonia production. This in turn is mainly used for the production of chemical fertilisers. A smaller amount goes to explosives, synthetic fibres and other chemicals.
The next largest use of hydrogen, 11% of the total, is in the production of methanol, a type of alcohol used to make solvents, fuel products, and antifreeze substances. About 3% of the world's hydrogen is used in the steelmaking process.
<h3>&nbsp;"Greening"</h3>
Considering the claims of governments and companies about the use of hydrogen as a low-carbon fuel, some explanations are needed. For example, if hydrogen is being integrated into the oil industry today, how will it be affected by the reduction in oil production promised by companies?
And most importantly, what is or is not being done to modernise current hydrogen production with carbon capture and storage technology? If no such answers are provided, then we can conclude that hydrogen will be used not to reduce carbon emissions at the required speed, but to support the powerful multinationals that use it to make them look greener than they truly are.
The so-called green hydrogen has other problems. And although it is technically possible to use electricity produced from renewable sources for the electrolysis of the water required for hydrogen production, a huge amount of electricity is required to produce a small amount of hydrogen.
What is overlooked is that reducing energy consumption is always a more effective means to do away with carbon than replacing one technology with another. But this is an integrated approach based on the needs of society. And it is the opposite of the distorted solutions devised in the international climate talks – that is, a combination of failed market mechanisms and uncertain technological "fixes".
These distorted solutions produce carbon-free illusions that meet the needs of oil companies. But effective approaches to tackling climate change are tantamount to confronting and defeating the oil companies and the forces behind them.

"Alternative" Hydrogen: The Shortest Joke

Switching to hydrogen cannot solve the environmental problem. Hydrogen is responsible for a large amount of carbon dioxide emissions

Przejście od gazu ziemnego i benzyny do wodoru, które gwałtownie weszło do programów wielu potężnych rządów, nie może rozwiązać środowiskowych problemów planety, ponieważ wodór - przedstawiany jako paliwo o zerowej emisji - jest odpowiedzialny za emisję dużych ilości dwutlenku węgla do atmosfery, a jego produkcja wymaga ogromnych ilości energii elektrycznej.

Wodór z impetem wkroczył na arenę walki z globalnym ociepleniem. Rządy włączają go do swoich planów osiągnięcia "zerowej emisji", koncerny naftowe ogłaszają kolejne inwestycje, a przywódcy związków zawodowych przekonują, że wkrótce powstaną nowe miejsca pracy.
Europa uważa wodór za "ważny element rozwiązania mającego doprowadzić do zrealizowania europejskiego porozumienia w sprawie osiągnięcia neutralności klimatycznej do 2050 r.". Greckie Ministerstwo Środowiska idzie w ślady UE i projektuje regulacyje prawne pozwalające na wykorzystanie wodoru.
Jednak nikt nie mówi ani słowem o istniejącym już przemyśle wodorowym i nie wspomina o tym, że produkuje on około 70 milionów ton czystego wodoru rocznie, jak również 45 milionów ton innych chemikaliów. Jak podaje strona People &amp; Nature, emituje on 830 milionów ton dwutlenku węgla do atmosfery.
Ilość ta odpowiada dwóm procentom całkowitej światowej emisji gazów cieplarnianych, co przeliczyć można na około 80 proc. emisji transportu lotniczego czy też dwukrotność emisji całej brytyjskiej gospodarki.
Z tych 115 milionów ton wyprodukowanego wodoru, ponad 99 proc. to "szary wodór", który produkowany jest z gazu ziemnego, węgla lub ropy naftowej przy znacznej emisji dwutlenku węgla. Obecnie modne jest jednak mówienie o "niebieskim wodorze", który również &nbsp;produkowany jest z paliw kopalnych, ale powstający w tym procesie dwutlenek węgla jest wychwytywany i przechowywany, zamiast trafiać do atmosfery. Mówi się nawet o "zielonym wodorze", który powstaje w wyniku elektrolizy wody, co z kolei wymaga użycia ogromnych ilości energii elektrycznej i generuje niezwykle wysokie koszty.
"Niebieska" i "zielona" technologia stosowana jest przez bardzo niewiele firm, w praktyce całkowicie dominuje "szary" wodór. Obecnie firmy i rządy obiecują rozszerzyć zaawansowaną technologicznie produkcję wodoru. Twierdzą, że zastąpi on gaz do ogrzewania domów i benzynę do samochodów oraz że zmniejszy to emisję dwutlenku węgla.
<h3>Produkty petrochemiczne</h3>
Z jakiegoś powodu, w lśniących raportach i komunikatach prasowych ogłaszanych przez firmy prowadzące politykę "zerowej emisji" niewiele jest wzmianek o gigantycznym śladzie węglowym wodoru.
Jednak raport opublikowany w ubiegłym roku przez Międzynarodową Agencję Energetyczną (IEA) przedstawia wykorzystanie wodoru w następujący sposób: jedna trzecia całkowitego światowego zużycia wodoru - czyli 38 mln ton rocznie - przypada na rafinerie ropy naftowej. Większość z nich jest produkowana na miejscu, głównie z gazu ziemnego.
Wodór jest wykorzystywany w procesach chemicznych, które usuwają siarkę i inne zanieczyszczenia z ropy naftowej. Wodór wykorzystywany w rafineriach produkuje około 230 mln ton dwutlenku węgla rocznie, czyli nieco więcej niż cała gospodarka Singapuru i nieco mniej niż Francji.
Kolejne 27 proc. wodoru, często wchodzącego w skład innych chemikaliów, używane jest do produkcji amoniaku. Ten z kolei wykorzystywany jest głównie do produkcji nawozów chemicznych. Część używane jest również do produkcji materiałów wybuchowych, włókien syntetycznych i innych chemikaliów.
Następny co do wielkości sposób wykorzystania wodoru, 11 proc. ogółu, przypada na produkcję metanolu, czyli alkoholu używanego do produkcji rozpuszczalników, produktów paliwowych i substancji niezamarzających. Około 3 proc. wodoru na świecie jest wykorzystywane w procesie produkcji stali.
<h3>"Greening"</h3>
Twierdzenia rządów i przedsiębiorstw dotyczące wykorzystania wodoru jako paliwa o niskiej zawartości węgla domagają się pewnych wyjaśnień. Na przykład, jeśli wodór jest obecnie włączany do przemysłu naftowego, jak wpłynie to na obiecane przez przedsiębiorstwa ograniczenie produkcji ropy naftowej?
Najważniejsze jest ustalenie, co jest lub nie jest robione w celu zmodernizowania obecnej produkcji wodoru za pomocą technologii wychwytywania i składowania dwutlenku węgla? Jeżeli nie usłyszmy odpowiedzi na te pytania, możemy stwierdzić, że wodór nie zostanie wykorzystany do zmniejszenia emisji dwutlenku węgla w wymaganym tempie, ale do wspierania potężnych międzynarodowych koncernów, które wykorzystują go, aby wyglądać na bardziej ekologiczne, niż są w rzeczywistości.
Z tak zwanym "zielonym" wodorem wiążą się również inne problemy. Chociaż wykorzystanie energii elektrycznej wytwarzanej ze źródeł odnawialnych do elektrolizy wody potrzebnej do produkcji wodoru jest technicznie możliwe, do wytworzenia nawet niewielkiej ilości wodoru potrzebna jest ogromna ilość energii elektrycznej.
W dyskusji tej pomijane jest to, że najbardziej skutecznym sposobem na wyeliminowanie węgla jest zmniejszenie zużycia energii, a nie zastąpienie jednej technologii inną. Jest to jednak holistyczne podejście oparte na potrzebach społeczeństwa, które jest przeciwieństwem wątpliwych rozwiązań opracowanych podczas międzynarodowych szczytów klimatycznych - czyli połączenia nieskutecznych mechanizmów rynkowych i niepewnych technologicznych "poprawek".
Te zdeformowane rozwiązania stwarzają iluzję świata wolnego od węgla, której potrzebują koncerny naftowe. Jednak skuteczne podejście do walki ze zmianami klimatycznymi jest równoznaczne z konfrontacją i pokonaniem koncernów naftowych &nbsp;oraz stojących za nimi sił.

Wodorowa alternatywa to kiepski żart

Wodór nie rozwiąże problemów środowiskowych, ponieważ wiąże się ze znaczącą emisją dwutlenku węgla i dużym zużyciem energii elektrycznej.

Le passage à l'hydrogène est entré dans l'agenda de nombreux gouvernements. Or s'il est annoncé comme un carburant « zéro émission », l'hydrogène est responsable de l'émission d'une grande quantité de dioxyde de carbone dans l'atmosphère, et sa production nécessite une énorme quantité d'électricité.

Sans coup férir, l'hydrogène a fait son entrée dans la bataille pour lutter contre le réchauffement climatique. Les gouvernements l'incluent dans leurs plans « zéro émission », les compagnies pétrolières disent qu'elles y investissent et les dirigeants syndicaux affirment qu'il créera des emplois.
Pour sa part, l'Europe considère qu'il s'agit « d'une partie importante de la solution pour atteindre l'objectif du Pacte vert européen d'atteindre la neutralité climatique d'ici 2050 ». Dans la foulée, le ministère de l'Environnement grec conçoit un cadre réglementaire pour l'utilisation de l'hydrogène.
Cependant, personne ne dit un mot sur l'industrie de l'hydrogène existante et ne mentionne qu'à côté des quelque 70 millions de tonnes d'hydrogène pur produits chaque année, elle produit 45 millions de tonnes d'autres produits chimiques. Selon le média People &amp; Nature, cette industrie émet pas moins de 830 millions de tonnes de dioxyde de carbone dans l'atmosphère.
Cette quantité correspond à deux pour cent du total des émissions mondiales de gaz à effet de serre. Elle équivaut donc à environ 80 % des émissions du transport aérien et à plus du double des émissions de l'ensemble de l'économie britannique.
Sur ces 115 millions de tonnes d'hydrogène produites, plus de 99 % sont de l'« hydrogène gris », c'est-à-dire produit à partir de gaz naturel, de charbon ou de pétrole, qui émet des quantités importantes de dioxyde de carbone. Mais il est à la mode aujourd'hui de parler d'« hydrogène bleu », qui est également produit à partir de combustibles fossiles, mais dont les quantités de dioxyde de carbone libérées sont capturées et stockées au lieu d'être émises. Et même d'« hydrogène vert », qui est produit par électrolyse de l'eau, mais en utilisant d'énormes quantités d'électricité, donc à un coût extrêmement élevé.
Cependant, ces techniques sont utilisées par très peu d'entreprises et l'hydrogène gris est totalement dominant. Aujourd'hui, les entreprises et les gouvernements promettent de développer la production d'hydrogène bleu et vert. Ils affirment qu'il remplacera le gaz pour le chauffage des maisons et l'essence pour les voitures et qu'il réduira les émissions de carbone.
<h3>Produits pétrochimiques</h3>
Or il n'est guère fait mention de l'énorme empreinte carbone de l'hydrogène dans les rapports sur papier glacé, les communiqués de presse et dans les politiques « zéro émission » des entreprises qui le produisent.
Cependant, un rapport publié l'année dernière par l'Agence internationale de l'énergie (AIE) a dressé la carte de l'utilisation de l'hydrogène comme suit : un tiers de l'utilisation totale d'hydrogène dans le monde - soit 38 millions de tonnes par an - se fait dans les raffineries de pétrole. La majeure partie est produite sur place, principalement à partir de gaz naturel.
L'hydrogène est utilisé dans des processus chimiques qui éliminent le soufre et d'autres impuretés du pétrole brut. L'hydrogène utilisé dans les raffineries produit environ 230 millions de tonnes d'émissions de dioxyde de carbone par an, soit un peu plus que l'ensemble de l'économie singapourienne ou un peu moins que la France.
La part la plus importante de la production d'hydrogène, soit 27 % du total, est utilisée pour la production d'ammoniac, incluant une bonne partie de l'hydrogène incorporé dans d'autres produits chimiques. Celui-ci est à son tour principalement utilisé pour la production d'engrais chimiques. Une quantité moindre est utilisée pour les explosifs, les fibres synthétiques et d'autres produits chimiques.
La deuxième utilisation la plus importante de l'hydrogène, soit 11 % du total, est la production de méthanol, un type d'alcool utilisé pour fabriquer des solvants, des carburants et des substances antigel. Environ 3 % de l'hydrogène mondial est utilisé dans le processus de fabrication de l'acier.
<h3>« L'écoblanchiment »</h3>
Compte tenu des affirmations des gouvernements et des entreprises sur l'utilisation de l'hydrogène comme carburant à faible teneur en carbone, certaines explications sont nécessaires. Par exemple, si l'hydrogène est intégré aujourd'hui dans l'industrie pétrolière, comment sera-t-il affecté par la réduction de la production de pétrole promise par les entreprises ?
Et surtout, qu'est-il mis en œuvre (ou pas) pour moderniser la production actuelle d'hydrogène avec la technologie de capture et de stockage du carbone ? En l'absence de réponses, nous pouvons conclure que l'hydrogène sera utilisé non pas pour réduire les émissions de carbone à la vitesse requise, mais pour soutenir les puissantes multinationales qui l'utilisent pour paraître plus vertes qu'elles ne le sont réellement.
L'hydrogène dit « vert » a d'autres problèmes. Et bien qu'il soit techniquement possible d'utiliser de l'électricité produite à partir de sources renouvelables pour l'électrolyse de l'eau nécessaire à la production d'hydrogène, une énorme quantité d'électricité est nécessaire pour produire une petite quantité d'hydrogène.
On oublie que la réduction de la consommation d'énergie est toujours un moyen plus efficace d'éliminer le carbone que le remplacement d'une technologie par une autre. Mais il s'agit d'une approche intégrée basée sur les besoins de la société. Or c'est le contraire des fausses solutions conçues dans le cadre des négociations internationales sur le climat - c'est-à-dire une combinaison de mécanismes de marché défaillants et de « solutions » technologiques incertaines.
Ces solutions faussées produisent d'illusoires énergies sans carbone qui répondent aux besoins des compagnies pétrolières. Or pour vraiment lutter contre le changement climatique, il faut confronter et vaincre ces compagnies et les forces qui les soutiennent.

Hydrogène vert : l'écoblanchiment de l'industrie pétrolière

Passer à l'hydrogène ne va pas résoudre la crise climatique. L'hydrogène est responsable de l'émission d'une grande quantité de dioxyde de carbone.

Die Umstellung von Erdgas und Benzin auf Wasserstoff, die so plötzlich auf der Tagesordnung vieler mächtiger Regierungen steht, kann das globale Umweltproblem nicht lösen. Denn Wasserstoff, der als "emissionsfreier" Kraftstoff angepriesen wird, ist für große Mengen Kohlendioxid in der Atmosphäre verantwortlich – und seine Herstellung fordert riesige Mengen an Elektrizität.

Plötzlich gilt Wasserstoff im Kampf gegen die globale Erwärmung als neue Wunderwaffe. Regierungen nehmen ihn in ihre "Null-Emissions"-Pläne auf, Ölfirmen wollen investieren, und Gewerkschaften hoffen darauf, dass er Arbeitsplätze schaffen wird.
Dementsprechend betrachtet Europa ihn als "einen wichtigen Teil der Lösung, um das Ziel des Europäischen Grünen Abkommens zur Klimaneutralität bis 2050 zu erreichen". Griechenland folgt diesem Beispiel, indem das Umweltministerium einen regulatorischen Rahmen für die Nutzung von Wasserstoff entwirft.
Doch niemand verliert ein Wort über die bestehende Wasserstoffindustrie und erwähnt nicht, dass diese jedes Jahr etwa 70 Millionen Tonnen reinen Wasserstoff und weitere 45 Millionen Tonnen anderer Chemikalien produziert. Laut der Website "People &amp; Nature" werden bei Produktion 830 Millionen Tonnen Kohlendioxid in die Atmosphäre em.
Diese Menge entspricht zwei Prozent der gesamten globalen Treibhausgasemissionen – und damit etwa 80 Prozent der Emissionen des Luftverkehrs sowie mehr als dem Doppelten der Emissionen der gesamten britischen Wirtschaft.
Von diesen 115 Millionen Tonnen produzierten Wasserstoffs sind mehr als 99 Prozent "grauer Wasserstoff" – das heißt, er wird aus Erdgas, Kohle oder Öl hergestellt, das erhebliche Mengen an Kohlendioxid freisetzt. Der Trend geht jedoch zum "blauem Wasserstoff", der jedoch ebenfalls aus fossilen Brennstoffen hergestellt wird. Die Mengen an Kohlendioxid, die dabei freigesetzt werden, werden aufgefangen und gespeichert. Und dann gibt es da noch den "grünen Wasserstoff", der durch Elektrolyse von Wasser hergestellt wird, dabei aber riesige Mengen an Strom verbraucht, also nur unter extrem hohen Kosten produziert werden kann.
Allerdings werden diese Techniken nur von sehr wenigen Unternehmen eingesetzt, und grauer Wasserstoff dominiert bisher. Nun versprechen Unternehmen und Regierungen, die Produktion von blauem und grünem Wasserstoff auszubauen. Sie behaupten, dass er Gas zum Heizen von Häusern und Benzin für Autos ersetzen wird und dass er die Kohlenstoffemissionen reduzieren wird.
<h3>Petrochemische Produkte</h3>
Aus irgendeinem Grund wird der riesige Kohlenstoff-Fußabdruck von Wasserstoff in Hochglanzberichten, Pressemitteilungen und in der "Null-Emissions"-Politik der Unternehmen, die ihn herstellen, kaum erwähnt.
Ein im letzten Jahr von der Internationalen Energieagentur (IEA) veröffentlichter Bericht kartiert jedoch den Wasserstoffverbrauch wie folgt: Ein Drittel des weltweiten Gesamtverbrauchs von Wasserstoff – oder 38 Millionen Tonnen pro Jahr – wird in Ölraffinerien verwendet. Der größte Teil davon wird vor Ort produziert, hauptsächlich aus Erdgas.
Wasserstoff wird in chemischen Prozessen verwendet, die Schwefel und andere Verunreinigungen aus dem Rohöl entfernen. Wasserstoff, der in Raffinerien verwendet wird, erzeugt etwa 230 Millionen Tonnen Kohlendioxid-Emissionen pro Jahr, etwas mehr als die gesamte Wirtschaft Singapurs oder etwas weniger als Frankreich.
Weitere 27 Prozent des Wasserstoffs, einschließlich eines großen Teils des in anderen Chemikalien enthaltenen Wasserstoffs, gehen in die Ammoniakproduktion. Dieser wiederum wird hauptsächlich für die Herstellung von chemischen Düngemitteln verwendet. Eine kleinere Menge geht in Sprengstoffe, Kunstfasern und andere Chemikalien.
Die nächstgrößere Verwendung von Wasserstoff, elf Prozent der Gesamtmenge, ist die Herstellung von Methanol, einer Art Alkohol, der zur Herstellung von Lösungsmitteln, Kraftstoffprodukten und Frostschutzmitteln verwendet wird. Etwa drei Prozent des weltweiten Wasserstoffs werden bei der Stahlherstellung verwendet.
<h3>"Ökologisierung"</h3>
In Anbetracht der Behauptungen von Regierungen und Unternehmen über den Einsatz von Wasserstoff als kohlenstoffarmen Kraftstoff sind einige Erklärungen erforderlich. Wenn Wasserstoff beispielsweise heute in die Ölindustrie integriert wird, wie wird dann die von den Unternehmen versprochene Reduzierung der Ölförderung umgesetzt?
Und was am wichtigsten ist: Was wird getan oder nicht getan, um die derzeitige Wasserstoffproduktion mit einer Technologie zur Abscheidung und Speicherung von Kohlenstoff zu modernisieren? Wenn solche Antworten nicht gegeben werden, dann können wir daraus schließen, dass Wasserstoff nicht dazu verwendet wird, die Kohlenstoffemissionen in der erforderlichen Geschwindigkeit zu reduzieren, sondern um die mächtigen multinationalen Konzerne zu unterstützen, die ihn nutzen, um grüner zu wirken, als sie wirklich sind.
Der sogenannte grüne Wasserstoff bringt andere Probleme mit sich. Und obwohl es technisch möglich ist, aus erneuerbaren Quellen erzeugten Strom für die Elektrolyse des für die Wasserstoffproduktion benötigten Wassers zu verwenden, wird eine riesige Menge Strom benötigt, um eine kleine Menge Wasserstoff zu erzeugen.
Was übersehen wird, ist, dass die Reduzierung des Energieverbrauchs immer ein effektiveres Mittel ist, um Kohlenstoff abzubauen, als eine Technologie durch eine andere zu ersetzen. Aber das ist ein integrierter Ansatz, der sich an den Bedürfnissen der Gesellschaft orientiert. Und es ist das Gegenteil der verzerrten Lösungen, die in den internationalen Klimaverhandlungen entworfen wurden – also eine Kombination aus gescheiterten Marktmechanismen und unsicheren technologischen "Lösungen".
Diese verzerrten Lösungen erzeugen kohlenstofffreie Illusionen, die dabei aber vor allem den Bedürfnissen der Ölkonzerne entgegenkommen. Wirklich wirksame Ansätze zur Bekämpfung des Klimawandels würden jedoch Ölkonzerne und die hinter ihnen stehenden Kräfte grundlegend konfrontieren, und im besten Fall: obsolet machen.

Wasserstoff als Alternative: Der kürzeste Witz

Die Umstellung auf Wasserstoff kann das Umweltproblem nicht lösen. Denn Wasserstoff ist alles andere als "emissionsfrei".

Sustituir el gas natural y el petróleo por el combustible "verde", que ha entrado de forma repentina en la agenda de muchos gobiernos poderosos, no resolverá la crisis medioambiental. Conlleva una gran cantidad de emisiones de dióxido de carbono y producirlo requiere bastante electricidad

El hidrógeno entra de repente en la batalla para combatir el calentamiento global. Los gobiernos lo incluyen en sus planes de "cero emisiones", las petroleras dicen que están invirtiendo en él y los líderes sindicales dicen que creará puestos de trabajo.
En consecuencia, Europa considera que es "una parte importante de la solución para lograr el objetivo del Pacto Verde Europeo sobre la neutralidad climática para 2050". Grecia sigue sus pasos con el diseño de un marco regulador por parte del Ministerio de Medioambiente para su uso.
Sin embargo, nadie dice una palabra sobre la actual industria del hidrógeno, o que produce cada año alrededor de 70 millones de toneladas de hidrógeno puro y 45 millones de toneladas de otros productos químicos. Según People &amp; Nature, esta industria emite 830 millones de toneladas de dióxido de carbono a la atmósfera al año.
Esa cantidad es el 2% del total de emisiones mundiales de gases de efecto invernadero, y equivale al 80% de las emisiones del transporte aéreo y a más del doble de lo que emite el Reino Unido.
De estos 115 millones de toneladas de hidrógeno, más del 99% es "hidrógeno gris", es decir, producido a partir de gas natural, carbón o petróleo, que emiten cantidades importantes de dióxido de carbono. Ahora de moda hablar de "hidrógeno azul", que también se produce a partir de combustibles fósiles, pero el CO₂ que libera se captura y se almacena, e incluso de "hidrógeno verde", que se produce por electrólisis del agua, pero utilizando enormes cantidades de electricidad y a un costo extremadamente alto.
Muy pocas empresas utilizan estas técnicas. El hidrógeno gris domina por completo, pero ahora las empresas y los gobiernos prometen ampliar la producción de hidrógeno azul y verde. Afirman que sustituirá al gas para la calefacción de los hogares y a la gasolina para los coches, y que reducirá las emisiones de carbono.
<h3>Productos petroquímicos</h3>
Por alguna razón, se menciona poco la gigantesca huella de carbono del hidrógeno en informes, comunicados de prensa y en las políticas de "cero emisiones" de las empresas que lo producen.
Según un informe de 2019 de la Agencia Internacional de la Energía, un tercio del uso mundial de hidrógeno —38 millones de toneladas al año— se da en las refinerías de petróleo. La mayor parte se produce in situ, sobre todo a partir de gas natural.
El hidrógeno se utiliza en procesos químicos que eliminan el azufre y otras impurezas del petróleo crudo. En las refinerías, el hidrógeno produce alrededor de 230 millones de toneladas de emisiones de dióxido de carbono al año, un poco más que toda la economía de Singapur y un poco menos que Francia.
Otro 27% del hidrógeno, incluido un buen trozo del incorporado a otros productos químicos, se destina a producir amoníaco. Este, a su vez, se utiliza principalmente para producir fertilizantes químicos, así como explosivos, fibras sintéticas y otros productos químicos.
El otro gran uso del hidrógeno, un 11%, es para producir metanol, un tipo de alcohol utilizado para hacer disolventes, productos combustibles y sustancias anticongelantes. Otro 3% se utiliza en el proceso de fabricación del acero.
<h3>"Ecologización"</h3>
Considerando lo dicho por gobiernos y empresas sobre el uso del hidrógeno como combustible bajo en carbono, faltan explicaciones. Por ejemplo, si el hidrógeno se está integrando en la industria petrolera, ¿cómo le afectará una menor producción de petróleo prometida por las empresas?
Y, lo más importante, ¿qué se está haciendo o no para modernizar la producción actual de hidrógeno con la tecnología de captura y almacenamiento de carbono? Si no hay respuestas, podemos concluir que el hidrógeno no se utilizará para reducir las emisiones de carbono a la velocidad requerida, sino para apoyar a las poderosas multinacionales que lo usan para parecer más verdes.
El llamado hidrógeno verde tiene otros problemas. Técnicamente se puede usar la electricidad producto de fuentes renovables para la electrólisis del agua necesaria para producir hidrógeno, pero se necesita mucha electricidad para obtener poca cantidad.
Se pasa por alto que, para eliminar el carbono, es más eficaz reducir el consumo de energía que sustituir una tecnología. Pero este es un enfoque integrado basado en las necesidades de la sociedad, y es contrario a las soluciones distorsionadas de las conversaciones internacionales sobre el medioambiente; una combinación de mecanismos de mercado fallidos y "arreglos" tecnológicos inciertos.
Estas soluciones distorsionadas producen ilusiones sin carbono que satisfacen las necesidades de las empresas petroleras. Sin embargo, los enfoques eficaces para abordar el cambio climático implican confrontarlas y derrotarlas, así como a las fuerzas que las respaldan.

Hidrógeno "alternativo": el chiste se cuenta solo

El nuevo combustible favorito de algunos gobiernos poderosos no resolverá la crisis ambiental porque implica una gran cantidad de emisiones de CO₂

Tasos Sarantis

"Alternative" Hydrogen: The Shortest Joke