We were promised control of our own borders after Brexit. This is what the government has decided to do with it

The Brexit deal finalised at the end of last year went to the wire over fishing rights. But it was another issue that spurred the modern Eurosceptic movement. Between 2001 and 2016, increasing numbers of voters named immigration as the most important issue facing the country: the figure <a href="https://migrationobservatory.ox.ac.uk/resources/briefings/uk-public-opinion-toward-immigration-overall-attitudes-and-level-of-concern/">peaked</a> at 56 per cent in September 2015. From 2012 to 2016, one could hardly watch TV news without a vox pop on immigration from a regional English town.
Immigration was the key driver of the Ukip “purple wave” and then the Brexit vote, linking directly to the “take back control” slogan. It was also captured in the oft-repeated "money, laws, borders" Conservative mantra. The UK has now ended freedom of movement and introduced new rules for both EU and non-EU immigrants. This legislation came into force on 1st January in what Jonathan Portes of King’s College London calls the “most fundamental change in at least 20, maybe 40 years” in this area of policy.
To understand the changes I spoke to academics, union leaders and politicians. Though their assessments differ, it is clear that immigration is not going to disappear as an economic or political issue in the immediate future.
The new rules are a revision of the “points-based system” first unveiled for non-EU migrants by Liam Byrne in 2007, then a Labour Minister responsible for immigration, and frequently touted by Nigel Farage since then. The main corridor for immigrants from all countries (except the Republic of Ireland which retains a common travel area with the UK) is now the Skilled Worker visa. To qualify, applicants must have a job offer, speak English, have A-Level equivalent qualifications and meet a salary threshold of £25,600 or the going rate for their profession — whichever is higher.
The salary threshold is lowered to a floor of £20,480 for occupations the UK has shortages in, such as education, and the specific Health and Care Worker Visa also uses this figure for many NHS jobs. There are narrower routes for accomplished and entrepreneurial individuals (the Global Talent and Start-up visas), a Youth Mobility visa for two years for 18-30 year olds from specific countries mainly in the Commonwealth and East Asia, and a graduate route which allows two years’ residence after a university course.
The “government promised to end free movement, to take back control of our borders,” and has ensured “employers can recruit the skilled workers they need,” Minister for Future Borders and Immigration Kevin Foster told me. The new rules do lower the requirements for skilled workers outside the EU, who were previously required to have graduate-level skills and a higher salary. However, the principal economic concern around the rules is the absence of a general low-skilled visa, which was included in Theresa May’s 2018 plans but did not make it into the current government’s policy.
“Certain sectors have become reliant not just on relatively cheap EU labour but also the flexibility, the fact that people could come and go and there were no bureaucratic hurdles to pass,” Portes tells me. “So that flexibility will go and that will be a shock.” The largest numbers of European migrants work in social care, construction and hospitality, with 230,000 EU migrants working in hotels.
But specific sectors like vegetable and meat processing take around half their workforces from EU immigrants. As National Farmers’ Union Vice President Tom Bradshaw warns: “it’s very, very challenging because they haven’t got anyone on the shortage occupation list,” which would allow for the lower salary floor. “When you look at the points threshold, it’s going to be just about impossible for workers to meet the requirements.”
This case study could reveal what lies in store for other low-skilled areas of the economy. Eight in ten current EU care workers in the UK would not have been eligible under the new rules. Bradshaw predicts that in food processing, the issue may not arise immediately thanks to pre-settled and settled workers, but a labour shortage could emerge over the next few years.
These sectors have been instructed to “adapt and adjust.” Apart from agriculture, which uses seasonal workers for crop harvests. It has received relief from the expanded Seasonal Workers visa, allowing 30,000 migrants to work in horticulture for six months in 2021. “It’s hugely welcome, because it’s been very political,” says Bradshaw. “There is no real immigration problem with seasonal workers as the returning rates at the end of their period of employment are incredibly high. If you asked me, I would say I prefer 40,000, but 30,000 is a fantastic start.”
While industries used to recruiting under freedom of movement will generally suffer, the macroeconomic effect of these rules is less obvious. “There’s no reason to think it will lower British-born unemployment,” says Portes. “Will it raise wages in some sectors? Possibly, but not overall.”
Madeleine Sumption, Director of the Migration Observatory at Oxford University, agrees: “the main impact in the long run is to change the composition of certain industries rather than necessarily any of the aggregate outcomes like productivity or GDP per capita. It’s not likely to have a massive impact on wages.”
However, another concern raised by trade unions is around the rights and treatment of the workers who do continue to come.
Rosa Crawford, TUC policy officer for migration and trade, said that they predict greater exploitation of migrant workers now that the only low-skilled routes of any kind are the limited Youth Mobility scheme and provisions for seasonal agricultural workers. “Either of these only gives you two years or six months, after which you can’t claim employment rights,” she tells me.
She explains, “We know employers are already taking advantage of migrant workers who are in that situation because they know they are going to leave the country soon and aren’t likely to leave exploitative employment,” for another job in the UK. “This leads to them living in caravans of multiple people, in unsanitary, unsafe conditions where recently Covid has been able to spread very easily.” The TUC is calling for employment rights to be granted to undocumented workers to protect them from unscrupulous bosses.
In short, the economic consequences of these new rules are predicted to be mixed — neither affecting the supposed suppression of wages by immigration nor cutting the UK off from immigration’s economic benefits. They will not address existing issues of migrant exploitation. The political question remains whether these rules solve the immigration issue which has blighted British politics since at least the New Labour era, if not long before.
Indeed, with net <a href="https://migrationobservatory.ox.ac.uk/resources/briefings/long-term-international-migration-flows-to-and-from-the-uk/">migration</a> still running at 270,000 in 2019, one might have expected the backdrop to the new policy to be fraught, reflecting the febrile rhetoric of the referendum. Though the government has quietly dropped the ten-year-old pledge to reduce immigration to the “tens of thousands,” in the 2019 election it still campaigned to lower immigration.
What is more, while immigration from the EU collapsed to a little above 50,000 in 2019, it was statistically counterbalanced by non-EU immigration (immigration on the whole has collapsed since March 2020 due to the pandemic, and whether it will return to pre-Covid levels is unclear). The exact causes of this fall and rise are also uncertain, and compared to the freedom of movement era, the new rules are more restrictive. But given that the new rules are generally more liberal than those which had been applied to non-EU applicants, this doesn’t suggest a very large reduction in net migration will take place.
So why has this not been fastened on with the aggression of the early 2010s? Dominic Grieve was formerly attorney general and became a prominent figure in the Brexit debate. He sees the ebbs and flows of the EU immigration debate as more driven by emotion than a straightforward response to ONS figures.
“The main problem in my view,” he tells me, “was not the number of people coming into the United Kingdom but the perception that the European Union had lost control of its external borders. It was the images of desperate people trying to cross from Turkey to Lesbos or dying off Pantelleria in the Mediterranean, or Angela Merkel’s decision to accept one million plus refugees.”
“Note, for example,” he adds, “that in the populist press at the moment, the agitation is over the very few thousands of people who are now turning up on our beaches from France.”
Might there be another anti-immigrant backlash? “Brexit and achieving it brought together Leavers who had contradictory agendas,” Grieve says. “The libertarian Conservatives see Britain as lean, mean, buccaneering, bringing in talent from the rest of the world, undercutting the EU’s red tape bureaucracy. And the rest essentially want to turn the clock back because they think globalisation, of which the EU is a manifestation, has gone too far.”
It seems the former has won out with these immigration rules. “This administration has placed more weight on the idea that skilled migration is desirable,” says Sumption, also observing that, “if you look at the polling data, for voters immigration is less salient.” Whether the charge and toxicity that anti-immigrant sentiment brought to British politics will return and whether these rules will make a Global Britain or a Little England, only time will tell.

The New Immigration Scheme Has Kicked in. But Will It Achieve Anything?

Μας υποσχέθηκαν τον έλεγχο των συνόρων μας μετά το Brexit. Ορίστε τι κάνει η κυβέρνηση με τον έλεγχο αυτόν

Το νέο σύστημα μετανάστευσης τέθηκε σε εφαρμογή. Θα πετύχει τίποτα;

Μας υποσχέθηκαν τον έλεγχο των συνόρων μας μετά το Brexit. Οι αποφάσεις της κυβέρνησης σχετικά με τον έλεγχο αυτόν

On nous avait promis le contrôle de nos propres frontières après le Brexit. Voici ce que le gouvernement a décidé de faire. 

L'accord sur le Brexit, finalisé à la fin de l'année dernière, s'est conclu à la toute dernière minute sur la question des droits de pêche. Mais c'est un autre sujet qui a lancé le mouvement eurosceptique moderne. Entre 2001 et 2016, un nombre croissant d'électeurs a désigné l'immigration comme la question la plus importante pour le pays : ce chiffre a <a href="https://migrationobservatory.ox.ac.uk/resources/briefings/uk-public-opinion-toward-immigration-overall-attitudes-and-level-of-concern/">atteint un pic</a> de 56 % en septembre 2015. De 2012 à 2016, on pouvait difficilement regarder le journal télévisé sans un micro-trottoir sur l'immigration d'une ville anglaise régionale.
L'immigration a été le principal moteur de la « vague violette » du parti pour l'indépendance du Royaume-Uni (l'Ukip, ex-parti du politicien souverainiste Nigel Farage, qui a fondé en 2019 le parti du Brexit, ndlr), puis du Brexit, directement lié au slogan « reprenons le contrôle ». Il a aussi été repris par le mantra conservateur souvent répété : « Argent, lois, frontières ». Le Royaume-Uni a maintenant mis fin à la liberté de circulation et a introduit de nouvelles règles pour les immigrants de l'UE et des pays tiers. Cette législation est entrée en vigueur le 1er janvier, et Jonathan Portes, du King's College de Londres, la qualifie de « changement le plus fondamental depuis au moins 20, voire 40 ans » dans ce domaine politique.
Pour comprendre les changements, j'ai parlé à des universitaires, des dirigeants syndicaux et des politiciens. Bien que leurs évaluations diffèrent, il est clair que l'immigration, en tant que question économique ou politique, ne va pas disparaître dans un avenir immédiat.
Les nouvelles règles sont une révision du « système à points », dévoilé pour la première fois en 2007 pour les migrants non européens par Liam Byrne, alors ministre du Travail chargé de l'immigration, fréquemment acclamé par Nigel Farage. La principale porte d'entrée pour les immigrants de tous les pays (à l'exception de la République d'Irlande qui conserve une zone de voyage commune avec le Royaume-Uni) est désormais l'obtention d'un visa de travailleur qualifié. Pour en bénéficier, les candidats doivent avoir une offre d'emploi, parler anglais, avoir des qualifications équivalentes au niveau A et avoir un salaire minimum de 25 600 £ ou le taux en vigueur pour leur profession - pourvu qu'il soit plus élevé.
Le seuil salarial est abaissé à 20 480 £ pour les professions où le Royaume-Uni connaît des pénuries, comme l'éducation, et le visa spécifique des travailleurs des soins de santé utilise le même barème pour de nombreux emplois du NHS. Il existe des chemins plus étroits pour les personnes de talent et les entrepreneurs (les visas « Global Talent » et « Start-up »). Un visa Mobilité Jeunesse est prévu pour les 18-30 ans originaires de certains pays, principalement du Commonwealth et d'Asie de l'Est. Les étudiants bénéficient d'un permis de séjour pendant leur cursus universitaire, valable deux ans après l'obtention de leur diplôme.
Le « gouvernement a promis de mettre fin à la libre circulation, de reprendre le contrôle de nos frontières » et a fait en sorte que « les employeurs puissent recruter les travailleurs qualifiés dont ils ont besoin », m'a dit le ministre des Futures frontières et de l'Immigration, Kevin Foster. Les nouvelles règles réduisent les exigences pour les travailleurs qualifiés en dehors de l'UE, qui devaient auparavant avoir des compétences de niveau universitaire et un salaire plus élevé. Mais la principale préoccupation économique concernant ces règles est l'absence de visa général pour les travailleurs peu qualifiés, qui figurait dans les plans de Theresa May pour 2018, mais qui n'a pas été intégré dans la politique du gouvernement actuel.
« Certains secteurs sont devenus dépendants non seulement de la main-d'œuvre relativement bon marché de l'UE, mais aussi de la flexibilité, du fait que les gens pouvaient aller et venir et qu'il n'y avait pas d'obstacles bureaucratiques à franchir », me dit Jonathan Portes. « Or cette flexibilité va disparaître et ce sera un choc ». La majorité des migrants européens travaille dans les secteurs de l'aide sociale, de la construction et de l'hôtellerie, dont 230 000 dans des hôtels.
Mais des secteurs spécifiques comme la transformation des légumes et de la viande tirent environ la moitié de leur main-d'œuvre des immigrants de l'UE. Comme le met en garde Tom Bradshaw, vice-président du syndicat national des agriculteurs : « C'est très, très difficile parce qu'ils n'ont personne pour la liste des professions en pénurie », ce qui nécessiterait d'abaisser le plancher salarial. « Lorsque vous regardez le seuil de points, il va être pratiquement impossible pour les travailleurs de satisfaire aux exigences ».
Cette étude de cas pourrait révéler ce qui attend les autres secteurs de l'économie peu qualifiés. Au Royaume-Uni, huit soignants européens actuels sur dix n'auraient pas été éligibles à un titre de séjour dans le cadre des nouvelles règles. M. Bradshaw prédit que dans le secteur de la transformation alimentaire, le problème pourrait ne pas se poser immédiatement grâce aux travailleurs préétablis et installés, mais qu'une pénurie de main-d'œuvre pourrait apparaître dans les prochaines années.
Ces secteurs ont reçu pour instruction de « s'adapter et de s'ajuster ». À l'exception de l'agriculture, qui utilise des travailleurs saisonniers pour les récoltes et a bénéficié de l'extension du visa de travailleur saisonnier, qui permet à 30 000 migrants de travailler dans l'horticulture pendant six mois en 2021. « C'est extrêmement bienvenu, car cela a été très politique », déclare M. Bradshaw. « Il n'y a pas de réel problème d'immigration avec les travailleurs saisonniers car les taux de retour à la fin de leur période d'emploi sont incroyablement élevés. Si vous me posiez la question, je dirais que je préfère 40 000 saisonniers, mais 30 000 c'est génial pour un début ».
Si les industries habituées à recruter dans le cadre de la libre circulation en souffriront généralement, l'effet macroéconomique de ces règles est moins évident. « Il n'y a aucune raison de penser que cela fera baisser le chômage des natifs du Royaume-Uni », déclare M. Portes. « Est-ce que cela augmentera les salaires dans certains secteurs ? Peut-être, mais pas dans l'ensemble ».
Madeleine Sumption, directrice de l'Observatoire des migrations de l'Université d'Oxford, est du même avis : « Le principal impact à long terme est de modifier la composition de certaines industries plutôt que de modifier nécessairement l'un des résultats globaux comme la productivité ou le PIB par habitant. Il est peu probable que cela ait un impact massif sur les salaires ».
Mais les syndicats expriment aussi une autre préoccupation concernant les droits et le traitement des travailleurs qui continuent à venir.
Rosa Crawford, responsable politique du TUC (le Trade Union Congress, la fédération syndicale majoritaire, ndlr) pour la migration et le commerce, confie que les syndicats anticipent une plus grande exploitation des travailleurs migrants maintenant que les seuls voies pour les peu qualifiés sont le programme Mobilité Jeunesse et les dispositions pour les travailleurs agricoles saisonniers. « L'un ou l'autre ne vous donne que deux ans ou six mois, après quoi vous ne pouvez plus prétendre à des droits en matière d'emploi », me dit-elle.
Elle explique : « Nous savons que les employeurs profitent déjà des travailleurs migrants qui sont dans cette situation parce qu'ils savent qu'ils vont bientôt quitter le pays et qu'ils ne sont pas en mesure de quitter un emploi où ils sont exploités », pour un autre emploi au Royaume-Uni. « Cela les conduit à vivre dans des caravanes de plusieurs personnes, dans des conditions insalubres et dangereuses où, récemment, la Covid a pu se répandre très facilement ». Le TUC demande que des droits à l'emploi soient accordés aux travailleurs sans papiers afin de les protéger des patrons sans scrupules.
En bref, les conséquences économiques de ces nouvelles règles devraient être mitigées, aussi bien pour ce qui est de la confiscation supposée des salaires par l'immigration, que sur le fait que le Royaume-Uni soit coupé des avantages économiques de l'immigration. Elles ne résoudront pas les problèmes existants d'exploitation des migrants. Reste à savoir si ces règles résoudront la question de l'immigration, boulet de la politique britannique depuis au moins l'ère du New Labour, si ce n'est bien avant.
En effet, avec un solde <a href="https://migrationobservatory.ox.ac.uk/resources/briefings/uk-public-opinion-toward-immigration-overall-attitudes-and-level-of-concern/">migratoire</a> de 270 000 personnes en 2019, on aurait pu s'attendre à ce que le contexte de la nouvelle politique soit tendu, reflétant la fébrilité de la rhétorique du référendum. Bien que le gouvernement ait discrètement abandonné la promesse faite il y a dix ans de réduire l'immigration à des « dizaines de milliers », il a continué à faire campagne pour réduire l'immigration lors des élections de 2019.
De plus, si l'immigration en provenance de l'UE s'est effondrée pour atteindre un peu plus de 50 000 personnes en 2019, elle a été statistiquement contrebalancée par l'immigration extracommunautaire (l'immigration s'est globalement effondrée depuis mars 2020 en raison de la pandémie, et on ne sait pas si elle reviendra aux niveaux d'avant la crise). Les causes exactes de cette baisse et de cette hausse sont également incertaines, et par rapport à l'époque de la liberté de circulation européenne, les nouvelles règles sont plus restrictives. Mais étant donné que les nouvelles règles sont généralement plus libérales que celles qui avaient été appliquées aux candidats non communautaires, cela ne laisse pas présager une très forte réduction de la migration nette.
Alors, pourquoi n'a-t-on pas mis en place un système de contrôle dès la vague d'opposition à l'immigration des années 2010 ? Dominic Grieve, ex-procureur général devenu une figure importante du débat sur le Brexit, considère que les hauts et les bas du débat sur l'immigration européenne marchent davantage à l'émotion qu'en réaction aux chiffres de l'ONS (l'Office national des statistiques).
« Le principal problème à mes yeux », me dit-il, « n'était pas le nombre de personnes entrant au Royaume-Uni, mais la perception que l'Union européenne avait perdu le contrôle de ses frontières extérieures. Il s'agissait des images de personnes désespérées essayant de passer de la Turquie à Lesbos ou mourant à Pantelleria en Méditerranée, ou de la décision d'Angela Merkel d'accepter plus d'un million de réfugiés ».
« Notez, par exemple, ajoute-t-il, que dans la presse populiste, l'agitation actuelle porte sur les quelques milliers de personnes qui débarquent de France sur nos plages ».
Pourrait-il y avoir un autre retour du bâton anti-immigrant ? « Le Brexit et le fait d'y être parvenu ont rassemblé des Brexiters qui avaient des programmes contradictoires », dit M. Grieve. « Les conservateurs libertaires voient la Grande-Bretagne comme un pays rodé, malin et audacieux qui fait venir des talents du reste du monde et qui sape la bureaucratie de l'UE. Et les autres veulent essentiellement revenir en arrière parce qu'ils pensent que la mondialisation, dont l'UE est une manifestation, est allée trop loin ».
Il semble que les premiers aient gagné avec ces règles d'immigration. « Cette administration a donné plus de poids à l'idée que l'immigration qualifiée est souhaitable », dit Mme Sumption. Et d'ajouter : « Si vous regardez les données des sondages, pour les électeurs, l'immigration est moins importante ». Seul le temps nous dira si la charge et la toxicité que le sentiment anti-immigrant a apporté à la politique britannique reviendra. Et si ces nouvelles règles feront éclore une Grande-Bretagne mondiale ou une Petite Angleterre.

Les effets de la nouvelle politique migratoire britannique

On nous avait promis le contrôle de nos propres frontières après le Brexit. Voici ce que le gouvernement a décidé de faire.

Nos prometieron el control de nuestras fronteras tras el Brexit. Ahora, la principal preocupación económica en torno a las nuevas normas es la ausencia de un visado general de baja cualificación

El acuerdo sobre el Brexit que se cerró a finales del año pasado estuvo marcado por los derechos sobre la pesca, pero la cuestión que había impulsado el movimiento euroescéptico era otra. Entre 2001 y 2016, cada vez más votantes señalaban la inmigración como el problema más importante para el país: la cifra alcanzó un <a href="https://migrationobservatory.ox.ac.uk/resources/briefings/uk-public-opinion-toward-immigration-overall-attitudes-and-level-of-concern/">máximo</a> del 56% en septiembre de 2015. Desde 2012 y hasta el referéndum en 2016, en el telediario casi siempre se veían comentarios de la gente sobre la inmigración desde alguna ciudad mediana en Inglaterra.
La inmigración fue el motor clave de la "ola púrpura" (purple wave) del UKIP y después del voto del Brexit, con su eslogan "recuperar el control" (take back control). También se plasmó en el repetido mantra conservador de "dinero, leyes, fronteras". Ahora, el Reino Unido ha puesto fin a la libertad de circulación y ha introducido nuevas normas para los inmigrantes de la Unión Europea y de fuera de ella. Esta legislación entró en vigor el 1 de enero, en lo que el profesor de Economía y Política Pública del King's College de Londres, Jonathan Portes, denomina el "cambio más fundamental en al menos veinte, quizá cuarenta años" en este ámbito de la política.
Para entender los cambios, he hablado con académicos, líderes sindicales y políticos. Aunque sus valoraciones difieren, está claro que la inmigración no va a desaparecer como cuestión económica o política en un futuro inmediato.
Las nuevas normas revisan el "sistema de puntos" que el entonces ministro laborista responsable de la inmigración, Liam Byrne, presentó en 2007 a los inmigrantes extracomunitarios, y que el líder del Partido del Brexit, Nigel Farage, pregona desde entonces. La vía principal para los inmigrantes de todos los países —excepto la República de Irlanda, que mantiene una zona de tránsito común con el Reino Unido— es ahora el visado de trabajador cualificado. Para optar a él, los solicitantes deben tener una oferta de trabajo, hablar inglés, tener cualificaciones equivalentes a las del nivel A y alcanzar un umbral salarial de 25.600 libras o el precio vigente para su profesión, el que sea más alto.
El umbral salarial se reduce a un mínimo de 20.480 libras para las profesiones que escasean en el Reino Unido, como las de la educación. El visado específico para trabajadores sanitarios también utiliza esta cifra para muchos puestos del Servicio Nacional de Salud. Las personas emprendedoras y aún más cualificadas pueden optar por los visados Global Talent y Start-up. Existe también un visado de dos años para jóvenes de 18 a 30 años principalmente de países de la Commonwealth y Asia del Este, y la opción para que los graduados residan dos años después de haber estudiado en una universidad.
"El Gobierno prometió acabar con la libre circulación y recuperar el control de nuestras fronteras", y ha garantizado que los empresarios "puedan contratar a los trabajadores cualificados que necesiten", dice el secretario de Estado de Inmigración y Futuras Fronteras, Kevin Foster. Las nuevas normas rebajan los requisitos para los trabajadores cualificados de fuera de la UE, a los que antes se les exigía un nivel de estudios superiores y un salario más alto. Sin embargo, la principal preocupación económica en torno a las normas es la ausencia de un visado general de baja cualificación, que estaba incluido en los planes de la ex primera ministra Theresa May para 2018, pero que no entró en la política del actual Gobierno.
"Ciertos sectores se han vuelto dependientes no solo de la mano de obra relativamente barata de la UE, sino también de la flexibilidad, de que la gente podía ir y venir sin obstáculos burocráticos", asegura Portes. "Esa flexibilidad desaparecerá y será un shock". La mayoría de inmigrantes europeos trabaja en asistencia social, construcción y hostelería, incluyendo 230.000 en hoteles.
Pero algunos sectores específicos, como el del procesado de verduras y carne, tienen media plantilla compuesta por inmigrantes de la UE. Como advierte el vicepresidente del Sindicato Nacional de Agricultores, Tom Bradshaw, "es muy, muy difícil, porque no tienen a nadie en la lista de ocupaciones escasas", que permitiría el piso salarial más bajo. "Cuando veas el umbral de puntos —afirma—, va a ser casi imposible que los trabajadores cumplan los requisitos".
Este caso podría revelar lo que les espera a otros sectores económicos poco cualificados. Ocho de cada diez trabajadores de los cuidados procedentes de la UE que trabajan en el Reino Unido no habrían podido acogerse a las nuevas normas. Bradshaw, además, predice que el problema en el sector del procesado de alimentos puede no surgir de inmediato gracias a los trabajadores ya establecidos y asentados, pero podría haber escasez de mano de obra en los próximos años.
Estos sectores, aparte del de la agricultura, que recurre a los temporeros para las cosechas, han recibido instrucciones de "adaptarse y ajustarse". El sector agrícola ha recibido el alivio del visado ampliado para temporeros, que permite a 30.000 inmigrantes trabajar en la horticultura durante seis meses en 2021. "Es más que bienvenido, porque ha sido muy politizado", dice Bradshaw. "No hay un verdadero problema migratorio con los temporeros, ya que las tasas de retorno al final de su período de empleo son muy altas. Si me preguntaran, diría que prefiero 40.000, pero 30.000 es un comienzo fantástico".
Mientras que los sectores acostumbrados a contratar en régimen de libre circulación en general se verán perjudicados, el efecto macroeconómico de estas normas es menos evidente. Según Portes, "no hay razón para pensar que el desempleo de los británicos vaya a disminuir". "¿Subirán los salarios en algunos sectores? Es posible, pero en general no", añade.
La directora del Observatorio de la Migración de la Universidad de Oxford, Madeleine Sumption, está de acuerdo: "El impacto principal a largo plazo es el cambio en la composición de ciertas industrias, más que cualquiera de los resultados agregados, como la productividad o el PIB per cápita. No es probable que tengan un impacto masivo en los salarios".
Sin embargo, otra de las preocupaciones que los sindicatos plantean gira en torno a los derechos y el trato a los futuros trabajadores.
La responsable de la política de migración y comercio de la central sindical Trade Union Congress (TUC), Rosa Crawford, dijo que prevén una mayor explotación de los trabajadores migrantes ahora que las únicas vías de baja cualificación son el limitado plan de movilidad para los jóvenes y las disposiciones para los temporeros. "Cualquiera de ellas te da solo dos años o seis meses, después de los cuales no puedes reclamar derechos laborales", asegura.
"Sabemos que los empleadores ya se aprovechan de los trabajadores migrantes en esa situación porque saben que van a salir pronto del país y no es probable que dejen un empleo que los explota" [por otro en el Reino Unido], apunta Crawford. "Esto les lleva a vivir en caravanas con condiciones insalubres e inseguras, donde el covid-19 se ha propagado con mucha facilidad". El TUC pide que se concedan derechos laborales a los trabajadores indocumentados para protegerlos de jefes sin escrúpulos.
En resumen, las consecuencias económicas de estas nuevas normas se prevén mixtas: ni afectarán a la supuesta supresión de los salarios por parte de la inmigración, ni le cortarán al Reino Unido los beneficios económicos de la misma. De fondo, no abordarán la problemática explotación de los inmigrantes; en cambio, la cuestión política es aún si estas normas resuelven el problema de la inmigración que ha asolado la política británica al menos desde la era del Nuevo Laborismo, si no mucho antes.
De hecho, con una <a href="https://migrationobservatory.ox.ac.uk/resources/briefings/uk-public-opinion-toward-immigration-overall-attitudes-and-level-of-concern/">migración</a> neta de 270.000 personas en 2019, cabía esperar que el trasfondo de la nueva política fuera tenso, con el reflejo de la retórica febril del referéndum. Aunque el Gobierno ha abandonado con discreción la promesa de reducir la inmigración a "decenas de miles" de personas en diez años, aún en las elecciones de 2019 hizo campaña para reducirla.
Es más, aunque la inmigración procedente de la UE se desplomó hasta superar por poco los 50.000 en 2019, se vio contrarrestada por la inmigración extracomunitaria —la inmigración en general se ha desplomado desde marzo de 2020 debido a la pandemia, y no está claro si volverá a los niveles anteriores a la crisis—. Las causas de esta caída y aumento también son inciertas, y las nuevas normas son más restrictivas que cuando había libertad de circulación. Pero, dado que las nuevas normas son en general más liberales que las que se aplicaban a los solicitantes extracomunitarios, esto no sugiere la migración neta vaya a caer en gran medida.
Entonces, ¿por qué esto no se agravó con la agresividad de principios de la última década? El ex fiscal general Dominic Grieve, figura destacada en el debate sobre el Brexit, considera que los vaivenes del debate sobre la inmigración en la UE están más motivados por la emoción que por una respuesta directa a las cifras de la Oficina Nacional de Estadísticas.
"El principal problema, en mi opinión, no era el número de personas que entraban en el Reino Unido, sino la percepción de que la UE había perdido el control de sus fronteras exteriores. Fueron las imágenes de gente desesperada que intentaba cruzar de Turquía a Lesbos o que moría en Pantelaria, en el Mediterráneo, o la decisión de Angela Merkel de aceptar más de un millón de refugiados".
"Obsérvese, por ejemplo —añade—, que en la prensa populista la agitación es por los poquísimos miles de personas que llegan a nuestras playas desde Francia".
¿Podría haber otra reacción antiinmigrante? "El proceso y consecución del Brexit unió a partidarios que tenían agendas contradictorias", dice Grieve. "Los conservadores libertarios ven al Reino Unido como un país rudo y fuerte, que trae talento del resto del mundo, frente a la burocracia de la UE. Y el resto, en esencia, quiere dar marcha atrás porque cree que la globalización, que se manifiesta en la UE, ha ido demasiado lejos".
Parece que los primeros han ganado con las nuevas normas migratorias. "Esta Administración ha dado más peso a la idea de que se desea inmigración cualificada", afirma Sumption. "Si se miran los datos de las encuestas, a los votantes les importa menos la inmigración". Solo el tiempo dirá si la carga y la toxicidad que el sentimiento antiinmigrante le impregnó a la política británica volverán, y si las normas harán una "Global Britain" o una "Little England".

El nuevo régimen migratorio británico ha entrado en vigor. ¿Servirá de algo?

La principal preocupación económica en torno a las nuevas normas es la ausencia de un visado general de baja cualificación

Uns wurde die Kontrolle über unsere eigenen Grenzen nach dem Brexit versprochen. Die Regierung hat einiges damit vor.

Der Brexit-Deal von Ende letzten Jahres hing bis zum Schluss an der Frage der Fischereirechte. Dabei ging es der euroskeptischen Bewegung vor allem um etwas anderes: Zwischen 2001 und 2016 nannten immer mehr Wählerinnen und Wähler die Einwanderung als wichtigstes Thema für das Land; 2015 waren es ganze 56 Prozent. Man konnte zu der Zeit kaum die Nachrichten schauen, ohne dass irgendjemand in irgendeiner englischen Kleinstadt seine Meinung zum Thema Einwanderung kundtat. &nbsp;
Einwanderung war auch das treibende Thema der sogenannten "Purple Wave"-Kampagne der rechtspopulistischen Partei Ukip, und des Brexit-Votums selbst, wie schon der Slogan "Take Back Control" suggeriert. Auch das oft wiederholte Mantra der Konservativen "Geld, Gesetze, Grenzen" griff dieses Thema auf. Das Vereinigte Königreich hat nun die Freizügigkeit beendet und neue Regeln für Einwanderer aus der EU und von außerhalb der EU eingeführt. Diese Gesetzgebung trat zu Jahresbeginn in Kraft, was Jonathan Portes vom King's College London als die "grundlegendste Veränderung in mindestens 20, vielleicht 40 Jahren" im Bereich der Einwanderungspolitik bezeichnet.
Um die Veränderungen zu verstehen, habe ich mit Menschen aus der Wissenschaft, den Gewerkschaften und der Politik gesprochen. Obwohl ihre Einschätzungen unterschiedlich sind, ist klar, dass die Einwanderung als wirtschaftliches oder politisches Thema in der unmittelbaren Zukunft nicht verschwinden wird.
Die neuen Regeln sind eine Überarbeitung des "Punkte-Systems" für Nicht-EU-Migrierende, das erstmals 2007 von Liam Byrne, dem damaligen Labour-Minister für Einwanderung, vorgestellt und seither häufig von Nigel Farage beworben wurde. Die wichtigste Option für Einwanderer aus allen Ländern (mit Ausnahme der Republik Irland, die eine gemeinsame rechtliche Reisezone mit dem Vereinigten Königreich beibehält) ist nun das Facharbeitervisum, das sogenannte "Skilled Worker"-Visum. Um sich dafür zu qualifizieren, müssen die Bewerberinnen und Bewerber bereits ein Jobangebot haben, Englisch sprechen, einen den A-Levels gleichwertigen Schulabschluss vorweisen und eine Gehaltsschwelle von 25.600 Pfund oder den für ihren Beruf üblichen Lohn erreichen – je nachdem, welche Summe höher ist.
Der Gehaltsschwellenwert wird auf eine Untergrenze von 20.480 Pfund für die Berufe gesenkt, in denen Großbritannien einen Mangel an Arbeitskräften hat, wie beispielsweise im Bildungswesen. Auch für das spezielle "Health and Care Worker"-Visa für Berufe im Gesundheitswesen gilt diese Summe. Es gibt strengere Vorschriften für Personen, die unternehmerisch tätig sein wollen, sogenannte Visa für "Global Talent and Start-ups", zudem ein Jugendmobilitätsvisum ("Youth Mobility"-Visum) für zwei Jahre für 18- bis 30-Jährige aus bestimmten Ländern (hauptsächlich aus dem Commonwealth und Ostasien), und ein Visum für Hochschulabsolventen, das einen zweijährigen Aufenthalt nach einem Universitätsstudium ermöglicht.
"Die Regierung hat versprochen, die Freizügigkeit zu beenden, die Kontrolle über unsere Grenzen zurückzubekommen" und habe sichergestellt, dass "Arbeitgeber die Fachkräfte einstellen können, die sie brauchen", erklärt mir Kevin Foster. Er ist Minister for Future Borders und Immigration, für zukünftige Grenzen und Einwanderung. Die neuen Regeln senken zwar die Anforderungen für Fachkräfte außerhalb der EU, die bisher einen Hochschulabschluss und ein höheres Gehalt haben mussten. Die wichtigste wirtschaftliche Sorge im Zusammenhang mit den Regeln ist jedoch das Fehlen eines allgemeinen Visums für Geringqualifizierte, das in Theresa Mays Plänen von 2018 enthalten war, aber nicht in die Politik der aktuellen Regierung aufgenommen wurde.
"Bestimmte Sektoren haben sich nicht nur auf relativ billige EU-Arbeitskräfte verlassen, sondern auch auf die Flexibilität, die Tatsache, dass die Leute kommen und gehen konnten und es keine bürokratischen Hürden zu überwinden gab", sagt Portes. "Diese Flexibilität wird also wegfallen und das wird ein Schock sein." Die meisten europäischen Migrierenden arbeiten im sozialen Bereich, im Baugewerbe und im Gastgewerbe. So arbeiten allein 230.000 Migrierende aus der EU in Hotels.
In bestimmte Sektoren wie der Gemüse- und Fleischverarbeitung sind etwa die Hälfte der Arbeitskräfte EU-Zuwanderer. Wie der Vizepräsident der National Farmers' Union, Tom Bradshaw, warnt: "Es ist sehr, sehr schwierig, weil sie niemanden auf die Liste der Mangelberufe setzen können", die eine niedrigere Lohnuntergrenze erlauben würde. "In Anbetracht der Punkteschwelle ist es fast unmöglich sein, dass die Arbeitskräfte diese Anforderungen erfüllen."
Dieser Fall könnte aufzeigen, was auf andere gering qualifizierte Bereiche der Wirtschaft zukommt. Acht von zehn derzeitigen EU-Pflegekräften in Großbritannien wären nach den neuen Regeln nicht arbeitsberechtigt. Bradshaw prognostiziert, dass in der Lebensmittelverarbeitung das Problem dank der bereits angesiedelten und niedergelassenen Arbeitskräfte vielleicht nicht sofort auftritt, aber ein Arbeitskräftemangel könnte sich in den nächsten Jahren abzeichnen.
Diese Sektoren wurden angewiesen, sich "anzupassen und umzustellen" – mit Ausnahme der Landwirtschaft, die bei der Ernte Saisonarbeiterinnen und -arbeiter einsetzt. Sie hat eine Erleichterung durch das erweiterte Saisonarbeiter-Visum erhalten, das es 30.000 Migrierenden erlaubt, im Jahr 2021 für sechs Monate im Gartenbau zu arbeiten. "Das ist sehr willkommen, denn das Thema war politisch sehr umkämpft", sagt Bradshaw. "Es gibt kein wirkliches Einwanderungsproblem mit Saisonarbeitern, da die Rückkehrraten am Ende ihrer Beschäftigungszeit sehr hoch sind. Wenn Sie mich fragen würden, würde ich es vorziehen, wenn es 40.000 wären, aber 30.000 ist ein sehr guter Anfang."
Die Branchen, die es gewohnt waren, dank der Freizügigkeit leicht Arbeitskräfte zu finden, werden es nun schwerer haben. Auch der makroökonomische Effekt der neuen Regeln ist nicht ganz abzusehen. "Es gibt keinen Grund zu glauben, dass die Arbeitslosigkeit unter den Briten sinken wird", sagt Portes. "Werden die Löhne in einigen Sektoren steigen? Möglicherweise, aber nicht insgesamt."
Madeleine Sumption, Direktorin des Migration Observatory an der Universität Oxford, stimmt dem zu: "Die Hauptauswirkung auf lange Sicht ist die Veränderung der Zusammensetzung bestimmter Branchen und nicht unbedingt die Veränderung einer der Gesamtgrößen, wie Produktivität oder BIP pro Kopf. Es ist unwahrscheinlich, dass sich die Löhne insgesamt massiv verändern werden."
Eine weitere Sorge der Gewerkschaften betrifft die Rechte und die Arbeitsbedingungen der Arbeiterinnen und Arbeiter, die in Zukunft kommen werden.
Rosa Crawford, Politikreferentin für Migration und Handel für den gewerkschaftlichen Dachverband Trades Union Congress (TUC) sagt, dass die neuen Regeln die Ausbeutung von Arbeitsmigranten verschärfen, da die einzigen Optionen für Geringqualifizierte das begrenzte Jugendmobilitätsprogramm und die Bestimmungen für landwirtschaftliche Saisonarbeiter sind: "In beiden Fällen hat man nur zwei Jahre oder sechs Monate Zeit. Nach diesem Zeitraum kann man noch keine Arbeitsrechte beanspruchen", erklärt sie mir.
"Wir wissen, dass Arbeitgeber bereits jetzt Arbeitsmigranten ausnutzen, die sich in dieser Situation befinden. Da sie wissen, dass sie ohnehin bald das Land verlassen ist es unwahrscheinlich, dass sie die ausbeuterische Beschäftigung aufgeben", um einen anderen Job in Großbritannien zu finden. "Das führt dazu, dass sie in Wohnwagen mit mehreren Personen leben, in unhygienischen, unsicheren Bedingungen, wo sich in letzter Zeit Covid-19 schnell ausbreiten konnte." Der TUC fordert die Gewährung von Arbeitsrechten für Arbeiterinnen und Arbeiter ohne Papiere, um sie vor skrupellosen Vorgesetzten zu schützen.
Kurz gesagt: Die wirtschaftlichen Folgen dieser neuen Regeln werden gemischt ausfallen. Weder wird es den vermeintlichen Lohndruck geben, noch wird das Vereinigte Königreich von den wirtschaftlichen Vorteilen der Einwanderung abgeschnitten sein. Sie werden die bestehenden Probleme der Ausbeutung von Migrierenden nicht angehen. Die politische Frage bleibt, ob diese Regeln das Einwanderungsproblem lösen, das die britische Politik mindestens seit der New-Labour-Ära, wenn nicht schon viel länger, belastet.
Angesichts einer <a href="https://migrationobservatory.ox.ac.uk/resources/briefings/uk-public-opinion-toward-immigration-overall-attitudes-and-level-of-concern/">Nettozuwanderung</a> von 270.000 Menschen im Jahr 2019 war zu erwarten, dass die neuen Maßnahmen umstritten sein würden, und damit die hitzige Rhetorik des Referendums widerspiegeln. Obwohl die Regierung das zehn Jahre alte Versprechen, die Einwanderung auf "Zehntausende" zu reduzieren, stillschweigend fallen gelassen hat, hat sie im Wahlkampf 2019 immer noch damit geworben, die Einwanderung zu senken.
Hinzu kommt, dass die Zuwanderung aus der EU 2019 zwar auf etwas über 50.000 eingebrochen ist, aber statistisch gesehen durch die Zuwanderung aus Nicht-EU-Ländern ausgeglichen wurde (die Zuwanderung insgesamt ist seit März 2020 aufgrund der Pandemie eingebrochen, und es ist unklar, ob sie wieder auf das Niveau von vor der Pandemie kommen wird). Die genauen Ursachen für diesen Rückgang und Anstieg sind ebenfalls ungewiss, und im Vergleich zur Zeit der Freizügigkeit sind die neuen Regeln restriktiver. Aber da die neuen Regeln im Allgemeinen liberaler sind als die, die für Nicht-EU-Bewerber galten, deutet dies nicht auf einen sehr großen Rückgang der Nettomigration hin.
Warum also wurde ein Rückgang nicht mit der Vehemenz der Brexit-Kampagne durchgesetzt? Dominic Grieve war früher Generalstaatsanwalt und seit der Brexit-Debatte ein gefragter Experte. Er sieht das Auf und Ab der EU-Einwanderungsdebatte eher von Emotionen getrieben, als von einer geradlinigen Reaktion auf die statistischen Zahlen.
"Das Hauptproblem aus meiner Sicht", sagt er mir, "war nicht die Zahl der Menschen, die ins Vereinigte Königreich kamen, sondern die Wahrnehmung, dass die EU die Kontrolle über ihre Außengrenzen verloren hatte. Es waren die Bilder von verzweifelten Menschen, die versuchten, von der Türkei nach Lesbos überzusetzen, die vor Pantelleria im Mittelmeer starben, oder Angela Merkels Entscheidung, mehr als eine Million Flüchtende aufzunehmen."
"Man beachte beispielsweise", fügt er hinzu, "dass sich die populistische Presse im Moment über die wenigen Tausend Menschen aufregt, die jetzt aus Frankreich an unseren Stränden auftauchen."
Könnte es einen weiteren einwanderungsfeindlichen Backlash geben? "Der Brexit und sein Zustandekommen brachte verschiedene Austritts-Befürworter zusammen, die eigentlich widersprüchliche Ziele hatten", sagt Grieve. "Die libertären Konservativen sehen Großbritannien als wendig und geschäftstüchtig, als ein Land, dass Fachkräfte aus dem Rest der Welt anlockt und die EU-Bürokratie aussticht. Und der Rest will im Grunde die Uhr zurückdrehen, weil sie denken, dass die Globalisierung, von der die EU für sie eine Manifestation ist, zu weit gegangen ist."
Mit diesen Einwanderungsregeln scheinen sich Erstere durchgesetzt zu haben. "Der Regierung war es wichtiger, auf qualifizierte Zuwanderer zu setzen", sagt Sumption. Anhand aktueller Umfragedaten, erklärt sie, sei ersichtlich, dass das Thema Einwanderung letztendlich für die Wähler wenig ins Gewicht falle. Ob es in der britischen Politik wieder Stimmungsmache gegen Migrierende geben wird, ob diese Regelungen eher ein "Global Britain" oder ein "Little England" schaffen werden: All das wird sich noch zeigen.

Großbritanniens neue Einwanderungsregeln: Wird sich etwas verbessern?

Einwanderung war ein treibendes Thema des Brexit. Nun sind die neuen Regelungen in Kraft getreten. Was wird sich ändern?

Obiecano nam kontrolę nad własnymi granicami po brexicie. Oto, co rząd postanowił z tym zrobić.

Podpisanie umowy o wyjściu z UE, sfinalizowanej pod koniec ubiegłego roku, do ostatniej chwili wisiało na włosku ze względu na prawa połowowe. Jednak to inna kwestia zainicjowała ruch eurosceptyczny naszych czasów. W latach 2001-2016 coraz więcej wyborców wymieniało imigrację jako najbardziej palący problem społeczny. &nbsp;Odsetek ten osiągnął <a href="https://migrationobservatory.ox.ac.uk/resources/briefings/uk-public-opinion-toward-immigration-overall-attitudes-and-level-of-concern/">najwyższy</a> poziom 56 proc. we wrześniu 2015 r. W latach 2012 do 2016 r. vox populi na temat imigracji w jednym z angielskich miasteczek był stałym elementem wiadomości telewizyjnych.
Imigracja była kluczowym czynnikiem napędzającym "fioletową falę" UKIP, a następnie referendum w sprawie brexitu, bezpośrednio odwołując się do hasła "odzyskać kontrolę". Zostało to również ujęte w często powtarzanej mantrze konserwatystów "pieniądze, prawa, granice". Wielka Brytania zniosła obecnie swobodę przemieszczania się i wprowadziła nowe zasady zarówno dla imigrantów z UE, jak i spoza niej. Przepisy te weszły w życie 1 stycznia, co Jonathan Portes z King's College London nazywa "najbardziej fundamentalną zmianą od co najmniej 20, może 40 lat" w tym obszarze polityki.
Aby zrozumieć te zmiany, rozmawiałem z naukowcami, liderami związków zawodowych i politykami. Choć ich oceny się różnią, jasne jest, że w najbliższej przyszłości imigracja nie zniknie jako zjawisko ekonomiczne czy polityczne.
Nowe zasady opierają się na zreformowanym "systemie punktowym", po raz pierwszy zaproponowanego dla imigrantów spoza UE w 2007 r., przez Liama Byrne'a, wówczas laburzystowskiego ministra odpowiedzialnego za imigrację, a od tego czasu często przywoływanego przez Nigela Farage'a. Głównym korytarzem dla imigrantów ze wszystkich krajów (z wyjątkiem Republiki Irlandii, która zachowuje wspólny obszar przemieszczania się z Wielką Brytanią) jest obecnie wiza dla wykwalifikowanych pracowników. Aby ją otrzymać, wnioskodawcy muszą przedstawić konkretną ofertę pracy, mówić po angielsku, posiadać kwalifikacje odpowiadające poziomowi egzaminów A-Level i otrzymywać wynagrodzenie w wysokości 25600 funtów lub stawki rynkowej dla ich zawodu - w zależności od tego, która suma jest wyższa.
Próg wynagrodzenia jest obniżony do 20 480 funtów dla zawodów, w których Wielka Brytania ma niedobory, takich jak edukacja. Ten sam próg został zastosowany do wniosków o specjalną wizę dla pracowników ochrony zdrowia i świadczących serwisy opiekuńcze. Przewidziano specjalne procedury dla osób utalentowanych i przedsiębiorczych (wizy Global Talent i Start-up), dwuletnia wiza Youth Mobility dla osób w wieku 18-30 lat z określonych krajów, głównie ze Wspólnoty Narodów i Azji Wschodniej, oraz wiza dla absolwentów, która pozwala na dwuletni pobyt po ukończeniu studiów uniwersyteckich.
Jak wytłumaczył mi minister ds. przyszłych granic i imigracji Kevin Foster rząd obiecał "skończyć ze swobodnym przepływem osób, by ponownie przejąć kontrolę nad naszymi granicami" i zapewnił, że "pracodawcy mogą rekrutować wykwalifikowanych pracowników, których potrzebują". Nowe zasady obniżają wymagania dla wykwalifikowanych pracowników spoza UE, którzy wcześniej musieli posiadać wyższy poziom wykształcenia i wyższą pensję. Jednak głównym problemem ekonomicznym związanym z tymi przepisami jest brak wizy dla osób o niskich kwalifikacjach, która była uwzględniona w planach Theresy May z 2018 r., ale nie została uwzględniona w programie obecnego rządu.
"Niektóre sektory stały się zależne nie tylko od stosunkowo taniej siły roboczej z UE, ale także od elastyczności, faktu, że ludzie mogli przyjeżdżać i wyjeżdżać, bez biurokratycznych przeszkód", mówi mi Jonathan Portes. "Ta elastyczność zniknie i to będzie szok". Największa liczba europejskich migrantów pracuje w opiece społecznej, budownictwie i hotelarstwie. W hotelach pracuje 230 tys. migrantów z UE.
Ale w konkretnych sektorach, takich jak przetwórstwo warzyw i mięsa, około połowę pracowników stanowią imigranci z UE. Jak ostrzega wiceprezes National Farmers' Union Tom Bradshaw: "jest to bardzo, bardzo trudne, ponieważ te miejsca pracy nie znalazły się na liście zawodów deficytowych", co pozwoliłoby na niższą dolną granicę wynagrodzenia. "Próg punktowy sprawi, że spełnienie wymagań będzie prawie niemożliwe dla pracowników tych sektorów".
To studium przypadku może ujawnić, jaki los zgotowano innym nisko wykwalifikowanym obszarom gospodarki. Ośmiu na dziesięciu obecnych pracowników sektora usług opiekuńczych z UE w Wielkiej Brytanii nie kwalifikowałoby się do wizy na nowych zasadach. Bradshaw przewiduje, że w przetwórstwie spożywczym problem może nie pojawić się natychmiast dzięki pracownikom wstępnie osiedlonym i osiadłym, ale niedobór siły roboczej zacznie doskwierać w ciągu najbliższych kilku lat.
Sektory te zostały poinstruowane, aby "zaadaptować się do nowej sytuacji". Oprócz rolnictwa, w którym pracownicy sezonowi zatrudniani są przy zbiorach plonów. Sektor otrzymał ulgę dzięki rozszerzonej wizie dla pracowników sezonowych, pozwalającej 30 tys. migrantów na pracę w uprawie roślin przez sześć miesięcy w 2021 roku. "Ta decyzja została przyjęta z ogromnym zadowoleniem, ponieważ stanowiła bardzo polityczny gest", mówi Bradshaw. "Pracownicy sezonowymi nie stwarzają realnego problemu imigracyjnego, ponieważ wskaźniki powrotów na koniec okresu zatrudnienia są niewiarygodnie wysokie. Gdybyście mnie zapytali, powiedziałbym, że wolałbym 40 tys., ale 30 tys. to fantastyczny początek."
Podczas gdy branże przyzwyczajone do rekrutacji dzięki swobodzie przemieszczania się ucierpią, makroekonomiczny efekt tych zasad jest mniej oczywisty. "Nie ma powodu, aby sądzić, że przyczyni się to do spadku bezrobocia osób urodzonych w Wielkiej Brytanii" - mówi Portes. "Czy doprowadzi to do wzrostu płac w niektórych sektorach? Możliwe, ale nie będzie to zjawisko powszechne".
Madeleine Sumption, dyrektor Obserwatorium Migracji na Uniwersytecie Oksfordzkim, zgadza się: "w dłuższej perspektywie główny wpływ to zmiana składu niektórych sektorów, a niekoniecznie jakiekolwiek skonsolidowane wyniki, takie jak produktywność czy PKB per capita. Prawdopodobnie nie będzie to miało ogromnego wpływu na płace".
Jednak inna obawa podnoszona przez związki zawodowe dotyczy praw i traktowania pracowników, którzy nadal przybywają.
Rosa Crawford, oficer polityczny TUC [Trades Union Congress, ang. Kongres Związków Zawodowych - red.] ds. migracji i handlu, powiedziała, że przewiduje większy wyzysk pracowników migrujących teraz, gdy jedynymi drogami dostępnymi dla nisko wykwalifikowanych pracowników są ograniczony program mobilności młodzieży i przepisy dotyczące sezonowych pracowników rolnych. "Każda z nich daje ci tylko pozwolenie na pobyt przez dwa lata lub sześć miesięcy, po których nie możesz ubiegać się o prawa pracownicze", mówi.
Wyjaśnia: "Wiemy, że pracodawcy już wykorzystują pracowników migrujących, którzy są w takiej sytuacji, ponieważ wiedzą, że wkrótce opuszczą kraj i nie będą skłonni porzucić pracy, w której padają ofiarą wyzysku" aby znaleźć inną pracę w Wielkiej Brytanii. "Prowadzi to do tego, że mieszkają w wieloosobowych przyczepach kempingowych, w niehigienicznych, niebezpiecznych warunkach, gdzie ostatnio Covid bardzo łatwo się rozprzestrzeniał". TUC wzywa do przyznania praw pracowniczych nieudokumentowanym pracownikom, aby chronić ich przed pozbawionymi skrupułów pracodawcami.
W skrócie, przewiduje się, że ekonomiczne konsekwencje tych nowych zasad będą mieszane - ani nie wpłyną na rzekome obniżanie płac przez imigrację, ani nie odetną Wielkiej Brytanii od płynących z imigracji korzyści ekonomicznych. Nie rozwiążą one istniejących problemów związanych z wyzyskiem migrantów. Politycznym pytaniem pozostaje, czy zasady te rozwiążą problem imigracji, który nęka brytyjską politykę co najmniej od czasów New Labour, jeśli nie dużo dłużej.
Rzeczywiście, ze wskaźnikiem <a href="https://migrationobservatory.ox.ac.uk/resources/briefings/uk-public-opinion-toward-immigration-overall-attitudes-and-level-of-concern/">migracj</a>i netto nadal utrzymującym się na poziomie 270 tys. w 2019 roku, można było oczekiwać, że kontekst nowej polityki będzie napięty, odzwierciedlający gorączkową retorykę referendum. Choć rząd po cichu porzucił złożone dziesięć lat temu zobowiązanie do ograniczenia imigracji do "dziesiątek tysięcy", w wyborach w 2019 r. nadal prowadził kampanię na rzecz obniżenia imigracji.
Co więcej, podczas gdy wskaźnik imigracji z UE spadł do nieco ponad 50 tys. w 2019 r., został on statystycznie zrównoważony przez wskaźnik imigracji spoza UE (imigracja w ogóle spadła od marca 2020 r. z powodu pandemii, a to, czy wróci do poziomu sprzed Covid-19, jest niejasne). Dokładne przyczyny tego spadku i wzrostu również są niepewne, a w porównaniu z erą swobody przemieszczania się, nowe przepisy są bardziej restrykcyjne. Ale biorąc pod uwagę, że nowe zasady są generalnie bardziej liberalne niż te, które były stosowane wobec wnioskodawców spoza UE, nie sugeruje to, że nastąpi bardzo duży spadek migracji netto.
Dlaczego więc nie przypieczętowano tego agresją charakterystyczną dla początku lat 2010? Dominic Grieve, były prokurator generalny, stał się znaczącą postacią w debacie na temat brexitu. Widzi, że wzloty i przepływy debaty o imigracji w UE są bardziej napędzane emocjami niż bezpośrednią reakcją na dane ONS [Office for National Statistics, ang. Narodowy Urząd Statystyczny - red.]
"Moim zdaniem głównym problemem nie była liczba osób przybywających do Wielkiej Brytanii, ale pogląd, że Unia Europejska straciła kontrolę nad swoimi granicami zewnętrznymi. Obrazy zdesperowanych ludzi próbujących przedostać się z Turcji na Lesbos lub umierających na Pantellerii na Morzu Śródziemnym, albo decyzja Angeli Merkel o przyjęciu miliona uchodźców." - mówi Dominic Grieve.
"Zauważcie, na przykład", dodaje, "że w populistycznej prasie aktualne oburzenie dotyczy zaledwie kilku tysięcy osób, które przybywają na nasze plaże z Francji".
Czy może dojść do kolejnego antyimigranckiego wybuchu? "Brexit i jego osiągnięcia połączyły zwolenników wyjścia z UE, którzy mieli sprzeczne poglądy", mówi Grieve. "Libertariańscy konserwatyści widzą oszczędną, skąpą i zuchwałą Wielką Brytanię, sprowadzającą talenty z reszty świata, odcinającą się od biurokracji UE. A reszta zasadniczo chce cofnąć czas, ponieważ ich zdaniem globalizacja, której przejawem jest UE, zaszła za daleko."
Wygląda na to, że ci pierwsi wygrali dzięki nowym przepisom imigracyjnym. "Obecny rząd położył większy nacisk na ideę, że wykwalifikowana migracja jest pożądana", mówi Sumption, zauważając również, że "jeśli spojrzeć na dane sondażowe, dla wyborców imigracja jest mniej istotna". Czas pokaże, czy ładunek i toksyczność, które do brytyjskiej polityki wniosły antyimigranckie nastroje powrócą i czy nowe zasady stworzą Globalną Brytanię czy Małą Anglię.

Nicholas Harris

Britain's New Immigration Scheme Has Kicked in