Now the Bank of England is supporting the government’s net-zero target, will other central banks follow suit?

The most important nugget in Rishi Sunak’s March budget was not the size of ongoing stimulus measures nor the nod at retrenchment to come. It was the chancellor’s announcement that the Bank of England’s (BoE) mandate will now include supporting the government’s net-zero emissions target. This move marks a sea change for central banks.
It’s not surprising that the UK is ahead of the pack in taking this step. The BoE led the way in encouraging corporate disclosure of climate risk and will soon conduct climate-related stress tests. It is relatively uncontroversial to assert that central banks have a supervisory role to play in assessing the risk from climate change. Even the US Federal Reserve—a relative laggard on green initiatives—recently created the Supervision Climate Committee to co-ordinate its work to this effect.
The question is whether there is a real monetary policy role to play too, such as purchasing green assets or actively supporting lending for green investment. One problem is that central banks still operate on a short-term basis—the Federal Reserve and European Central Bank only provide three-year forecasts, the BoE four—and climate-related crises are impossible to forecast in the short term.
Some, such as Bundesbank president Jens Weidmann, argue that an active role combatting climate change could undermine a central bank’s independence so that it can no longer pursue its primary goal of price stability. Climate change, the argument goes, is a slippery slope—sooner or later there will be pressure to incorporate some other political objective, and before you know it independence has effectively vanished.
At the heart of this argument is the notion that central bankers are not democratically elected, so should not choose winners and losers. But in reality they already do: the very act of cutting interest rates—the most basic act of monetary policy—benefits borrowers, while hiking rates will benefit savers. Unconventional policies to purchase particular assets make winners out of those holding them. Central banks are already political: they might as well help ward off humanity’s looming existential crisis.
As things stand, central bankers may actually be contributing to the climate crisis. Many are concerned about maintaining market neutrality and avoiding bias towards certain industries. But as ECB president Christine Lagarde points out, markets do not adequately price climate risk. If the ECB maintains market neutrality, it is just exacerbating this market failure.
The BoE may not be the last central bank to incorporate climate change. The ECB is undergoing a strategy review this year. It may turn out that its mandate to support the economic policies of the eurozone already allows it to consider climate when determining monetary policy.
For investors, all this means the market failure in pricing climate risk should slowly dwindle. Fossil fuel equities will suffer and companies employing renewables will rally. The ESG (environmental, social and governance) movement is here to stay, and Europe will continue to revise taxonomy to identify companies that do well on this front. With an administration committed to climate action, the biggest market swings of all may be in the US, as regulatory agencies and the Fed play a greater role. For now, however, the UK remains ahead of the curve.

Can Central Banks Help Fight Climate Change?

Bank Anglii popiera rządowy cel zerowej emisji netto, Czy inne banki centralne pójdą w jego ślady?

Najważniejszym wydarzeniem w marcowym budżecie ogłoszonym przez Rishiego Sunaka [kanclerz skarbu w rządzie Borisa Johnsona - red.] nie była wielkość bieżących działań stymulacyjnych ani zapowiedź przyszłych cięć. Było nim ogłoszenie przez kanclerza, że do zadań Banku Anglii (BoE) będzie teraz należeć także wspieranie rządowego celu zerowej emisji netto. Ten ruch oznacza dla banków centralnych ogromną zmianę.
Nie jest zaskakujące, że Wielka Brytania wyprzedza innych w podjęciu tego kroku. BoE jest liderem w zachęcaniu przedsiębiorstw do ujawniania ryzyka klimatycznego, a wkrótce przeprowadzi testy warunków skrajnych związane z klimatem. Twierdzenie, że banki centralne mają do odegrania rolę nadzorczą w ocenie ryzyka związanego ze zmianami klimatycznymi, jest stosunkowo niekontrowersyjne. Nawet amerykańska Rezerwa Federalna, która pozostaje w ogonie w zakresie inicjatyw proekologicznych, utworzyła niedawno komitet ds. klimatu, aby koordynować swoją pracę w tym zakresie.
Pytanie brzmi, czy istnieje również realna rola do odegrania w ramach polityki monetarnej, taka jak zakup ekologicznych aktywów lub aktywne wspieranie pożyczek na inwestycje ekologiczne. Jednym z problemów jest to, że banki centralne nadal działają krótkoterminowo. Rezerwa Federalna i Europejski Bank Centralny (EBC) podają tylko trzyletnie prognozy, BoE czteroletnie, a kryzysów związanych z klimatem nie da się przewidzieć w krótkim okresie.
Niektórzy, tak jak prezes Bundesbanku Jens Weidmann, argumentują, że aktywna rola w walce ze zmianami klimatycznymi może naruszyć niezależność banku centralnego, tak że nie będzie on mógł dłużej realizować swojego podstawowego celu, jakim jest utrzymanie stabilności cen. Jak zaznacza, zmiany klimatyczne to śliski temat – prędzej czy później pojawią się naciski, by włączyć jakiś inny cel polityczny i zanim się obejrzymy, niezależność banku centralnego zniknie.
U podstaw tego argumentu leży przekonanie, że zarządcy banków centralnych nie są wybierani w demokratycznych wyborach, więc nie powinni wybierać zwycięzców i przegranych. W rzeczywistości jednak już to robią, bo samo obniżenie stóp procentowych – najbardziej podstawowe działanie w ramach polityki pieniężnej – jest korzystne dla kredytobiorców, podczas gdy podwyższenie stóp będzie korzystne dla oszczędzających. Niekonwencjonalna polityka zakupu określonych aktywów czyni zwycięzców z tych, którzy je posiadają. Banki centralne już są polityczne – równie dobrze mogą więc pomóc w walce z nadciągającym wielkim dla ludzkości kryzysem.
W obecnej sytuacji banki centralne mogą w rzeczywistości przyczyniać się do kryzysu klimatycznego. Wiele z nich troszczy się o zachowanie neutralności rynkowej i unikanie stronniczości wobec pewnych branż. Jak wskazuje jednak prezes EBC Christine Lagarde, rynki nie wyceniają odpowiednio ryzyka klimatycznego. Jeśli EBC będzie utrzymywać neutralność rynkową, to tylko pogłębi tę niedoskonałość rynku.
BoE może nie być ostatnim bankiem centralnym, który uwzględni zmiany klimatyczne, jako że EBC przechodzi w tym roku przegląd strategii. Może się okazać, że w jego zadaniu wspierania polityki gospodarczej strefy euro mieści się także uwzględnienie klimatu przy ustalaniu polityki monetarnej.
Dla inwestorów wszystko to oznacza, że niepowodzenie rynku w wycenie ryzyka klimatycznego powinno się powoli zmniejszać. Akcje oparte na paliwach kopalnych ucierpią, a spółki wykorzystujące odnawialne źródła energii zyskają na wartości. Ruch ESG (środowisko, społeczna odpowiedzialność, ład korporacyjny – 3 czynniki, w oparciu o które tworzone są ratingi i oceny pozafinansowe przedsiębiorstw - red.) z nami pozostanie, a Europa będzie kontynuować rewizję trzech pojęć zawartych w jego nazwie, aby wskazywać spółki, które dobrze sobie w tych obszarach radzą. Przy administracji zaangażowanej w działania na rzecz klimatu, największe zmiany na rynku mogą nastąpić w USA, gdzie większą rolę odgrywają agencje regulacyjne i Rezerwa Federalna. Na razie jednak Wielka Brytania pozostaje w czołówce.

Czy banki centralne pomogą w walce ze zmianami klimatu?

Τώρα που η Τράπεζα της Αγγλίας στηρίζει τον κυβερνητικό στόχο των καθαρών μηδενικών εκπομπών ρύπων, θα ακολουθήσουν και άλλες κεντρικές τράπεζες;

Το πιο σημαντικό κομμάτι στον προϋπολογισμό του Μαρτίου του Ρίσι Σουνάκ δεν ήταν το μέγεθος των συνεχιζόμενων μέτρων τόνωσης ούτε το μήνυμα για τις επερχόμενες περικοπές. Ήταν η ανακοίνωση του υπουργού Οικονομικών ότι η αποστολή της Τράπεζας της Αγγλίας (BoE) θα συμπεριλαμβάνει πλέον την υποστήριξη του κυβερνητικού στόχου για καθαρές μηδενικές εκπομπές ρύπων. Η κίνηση αυτή σηματοδοτεί μια σημαντική αλλαγή για τις κεντρικές τράπεζες.
Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι το Ηνωμένο Βασίλειο πρωτοπορεί ως προς αυτό. Η BoE πρωτοστάτησε στην προώθηση της εταιρικής δημοσιοποίησης των κλιματικών κινδύνων και σύντομα θα διεξάγει stress tests σχετικά με το κλίμα. Είναι μάλλον αδιαμφισβήτητος ο ισχυρισμός ότι οι κεντρικές τράπεζες πρέπει να διαδραματίσουν εποπτικό ρόλο στην αξιολόγηση του κινδύνου από την κλιματική αλλαγή. Ακόμη και η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ - η οποία καθυστερεί σχετικά όσον αφορά στις πράσινες πρωτοβουλίες - δημιούργησε πρόσφατα την Επιτροπή Εποπτείας για το Κλίμα για να συντονίσει το έργο της προς αυτή την κατεύθυνση.
Το ερώτημα είναι αν μπορεί να υπάρξει και ουσιαστικός ρόλος νομισματικής πολιτικής, όπως η αγορά πράσινων περιουσιακών στοιχείων ή η ενεργός στήριξη του δανεισμού για πράσινες επενδύσεις. Ένα πρόβλημα είναι ότι οι κεντρικές τράπεζες εξακολουθούν να λειτουργούν σε μια βραχυπρόθεσμη βάση - η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα παρέχουν μόνο τριετείς προβλέψεις, η BoE τετραετείς - και οι κρίσεις που σχετίζονται με το κλίμα είναι αδύνατο να προβλεφθούν βραχυπρόθεσμα.
Ορισμένοι, όπως ο πρόεδρος της Bundesbank Γενς Βάιντμαν, υποστηρίζουν ότι ένας ενεργός ρόλος στην καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής θα μπορούσε να υπονομεύσει την ανεξαρτησία μιας κεντρικής τράπεζας σε τέτοιο βαθμό ώστε να μην μπορεί πλέον να επιδιώκει τον πρωταρχικό της στόχο, τη σταθερότητα των τιμών. Η κλιματική αλλαγή, σύμφωνα με αυτό το επιχείρημα, είναι ένας ολισθηρός δρόμος - αργά ή γρήγορα θα υπάρξει πίεση για την ενσωμάτωση κάποιου άλλου πολιτικού στόχου, και πριν το καταλάβετε η ανεξαρτησία έχει ουσιαστικά εξαφανιστεί.
Στο επίκεντρο αυτού του επιχειρήματος βρίσκεται η αντίληψη ότι οι κεντρικοί τραπεζίτες δεν εκλέγονται δημοκρατικά, οπότε δε θα πρέπει να επιλέγουν νικητές και ηττημένους. Αλλά στην πραγματικότητα το κάνουν ήδη: η ίδια η πράξη της μείωσης των επιτοκίων - η πιο βασική πράξη της νομισματικής πολιτικής - ωφελεί τους δανειολήπτες, ενώ η αύξηση των επιτοκίων θα ωφελήσει τους αποταμιευτές. Οι μη συμβατικές πολιτικές για την αγορά συγκεκριμένων περιουσιακών στοιχείων καθιστούν νικητές όσους τα κατέχουν. Οι κεντρικές τράπεζες είναι ήδη πολιτικές: θα μπορούσαν κάλλιστα να βοηθήσουν στην αποτροπή της διαφαινόμενης υπαρξιακής κρίσης της ανθρωπότητας.
Όπως έχουν τα πράγματα, οι κεντρικοί τραπεζίτες μπορεί στην πραγματικότητα να συμβάλλουν στην κλιματική κρίση. Πολλοί ανησυχούν για τη διατήρηση της ουδετερότητας της αγοράς και την αποφυγή μεροληψίας προς ορισμένους κλάδους. Αλλά όπως επισημαίνει η πρόεδρος της ΕΚΤ Κριστίν Λαγκάρντ, οι αγορές δεν κοστολογούν επαρκώς τον κλιματικό κίνδυνο. Εάν η ΕΚΤ διατηρήσει την ουδετερότητα της αγοράς, απλώς επιδεινώνει αυτή την αποτυχία της αγοράς.
Η BoE μπορεί να μην είναι η τελευταία κεντρική τράπεζα που θα ενσωματώσει την κλιματική αλλαγή. Η ΕΚΤ πραγματοποιεί φέτος μια αναθεώρηση της στρατηγικής της. Μπορεί να αποδειχθεί ότι η εντολή της να στηρίζει τις οικονομικές πολιτικές της ευρωζώνης της επιτρέπει ήδη να λαμβάνει υπόψη το κλίμα κατά τον καθορισμό της νομισματικής πολιτικής.
Για τους επενδυτές, όλα αυτά σημαίνουν ότι η αποτυχία της αγοράς να κοστολογήσει τον κλιματικό κίνδυνο θα πρέπει σιγά-σιγά να περιοριστεί. Οι μετοχές ορυκτών καυσίμων θα υποφέρουν και οι εταιρείες που χρησιμοποιούν ανανεώσιμες πηγές ενέργειας θα σημειώσουν ανοδική πορεία. Το κίνημα ESG (περιβαλλοντικό, κοινωνικό και διακυβέρνησης) ήρθε για να μείνει και η Ευρώπη θα συνεχίσει να αναθεωρεί την ταξινόμηση για να εντοπίζει τις εταιρείες που τα πάνε καλά σε αυτό το μέτωπο. Με μια κυβέρνηση που έχει δεσμευτεί να αναλάβει δράση για το κλίμα, οι μεγαλύτερες διακυμάνσεις της αγοράς μπορεί να γίνουν στις ΗΠΑ, καθώς οι ρυθμιστικές αρχές και η Fed θα διαδραματίσουν μεγαλύτερο ρόλο. Προς το παρόν, ωστόσο, το Ηνωμένο Βασίλειο παραμένει ένα βήμα μπροστά.

Μπορούν οι κεντρικές τράπεζες να βοηθήσουν στην καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής;

Jetzt unterstützt die Bank of England das Netto-Null-Ziel der Regierung. Werden andere Zentralbanken nachziehen?

Der wichtigste Punkt im Haushaltsplan des britischen Finanzministers Rishi Sunak diesen März war weder der Umfang der laufenden Konjunkturmaßnahmen noch der Hinweis auf die bevorstehenden Sparmaßnahmen. Es war die Ankündigung, dass das Mandat der Bank of England (BoE) nun auch die Unterstützung des Netto-Null-Emissionsziels der Regierung umfassen wird. Dieser Schritt markiert eine große Veränderung für die Zentralbanken.
Es ist nicht überraschend, dass Großbritannien bei diesem Schritt eine Pionierrolle einnimmt. Die BoE war Vorreiter bei der Förderung der Offenlegung von Klimarisiken durch Unternehmen und wird bald "klimabezogene Stresstests" durchführen. Es ist relativ unumstritten, dass Zentralbanken eine Art Aufsichtsrolle bei der Bewertung des Risikos durch den Klimawandel spielen müssen. Sogar die US-Notenbank – ein relativer Nachzügler bei grünen Initiativen – hat kürzlich ein "Supervision Climate Committee", eine Klima-Aufsichtskommission, gegründet, um ihre Arbeit in diesem Sinne zu koordinieren.
Es stellt sich die Frage, ob auch die Geldpolitik eine echte Rolle spielen kann, etwa durch den Kauf grüner Vermögenswerte oder die aktive Unterstützung der Kreditvergabe für grüne Investitionen. Ein Problem ist, dass die Zentralbanken immer noch auf einer kurzfristigen Basis operieren – die amerikanische Federal Reserve und die Europäische Zentralbank geben nur Prognosen für drei Jahre ab, die BoE für vier – und klimabezogene Krisen sind kurzfristig nicht vorhersehbar.
Einige, wie beispielsweise der Bundesbankpräsident Jens Weidmann, argumentieren, dass eine aktive Rolle im Kampf gegen den Klimawandel die Unabhängigkeit einer Zentralbank untergraben könnte, sodass sie ihr primäres Ziel der Preisstabilität nicht mehr verfolgen kann. Der Klimawandel, so das Argument, sei ein rutschiger Abhang – früher oder später wird es Druck geben, ein anderes politisches Ziel einzubeziehen, und ehe man sich versieht, sei die Unabhängigkeit effektiv verschwunden.
Der Kern dieses Arguments ist die Vorstellung, dass Zentralbanker nicht demokratisch gewählt werden und daher keine Gewinner und Verlierer auswählen sollten. In Wirklichkeit tun sie das aber bereits: Allein der Akt der Zinssenkung – der grundlegendste Akt der Geldpolitik – kommt Kreditnehmern zugute, während eine Zinserhöhung Sparern zugutekommt. Unkonventionelle Maßnahmen zum Kauf bestimmter Vermögenswerte machen aus denjenigen, die sie halten, Gewinner. Zentralbanken sind bereits politisch: Sie könnten genauso gut helfen, die drohende existenzielle Krise der Menschheit abzuwenden.
So wie die Dinge stehen, tragen die Zentralbanker möglicherweise sogar zur Klimakrise bei. Viele sind darauf bedacht, die Marktneutralität zu wahren und eine Voreingenommenheit gegenüber bestimmten Branchen zu vermeiden. Doch wie EZB-Präsidentin Christine Lagarde betont, preisen die Märkte das Klimarisiko nicht angemessen ein. Wenn die EZB die Marktneutralität beibehält, verschlimmert sie dieses Marktversagen nur noch.
Die BoE ist womöglich nicht die letzte Zentralbank, die den Klimawandel einbezieht. Die EZB unterzieht sich in diesem Jahr einer Strategieüberprüfung. Es könnte sich herausstellen, dass ihr Mandat, die Wirtschaftspolitik der Eurozone zu unterstützen, ihr bereits erlaubt, das Klima bei der Festlegung der Geldpolitik zu berücksichtigen.
Für Investoren bedeutet all dies, dass das Marktversagen bei der Einpreisung von Klimarisiken langsam abnehmen sollte. Aktien aus fossilen Brennstoffen werden leiden und Unternehmen, die erneuerbare Energien einsetzen, werden sich erholen. Die ESG-Bewegung ("environmental, social, and governance", also Umwelt, Soziales und Unternehmensführung) ist auf dem Vormarsch, und Europa wird weiterhin die Taxonomie überarbeiten, um Unternehmen zu identifizieren, die in dieser Hinsicht gut abschneiden. Mit einer Regierung, die sich dem Klimaschutz verschrieben hat, könnten die größten Marktschwankungen in den Vereinigten Staaten eintreten, da Regulierungsbehörden und die amerikanische Zentralbank Fed eine größere Rolle spielen. Für den Moment jedoch bleibt Großbritannien einen Schritt voraus.

Können Zentralbanken im Kampf gegen den Klimawandel helfen?

Maintenant que la Banque d'Angleterre soutient l'objectif de neutralité carbone du gouvernement, les autres banques centrales vont-elles suivre le mouvement ?

Lors de sa présentation du budget en mars, l'annonce la plus importante du chancelier de l'Échiquier, Rishi Sunak, ne visait pas l'ampleur des mesures de relance ni le clin d'œil aux réductions à venir, mais le fait que le mandat de la Banque d'Angleterre (BoE) inclurait désormais le soutien à l'objectif de la neutralité carbone du gouvernement. Cette décision marque un changement radical pour les banques centrales.
Rien de surprenant à ce que le Royaume-Uni ait pris une longueur d'avance dans ce domaine. La BoE avait ouvert la voie en 2015 en encourageant les entreprises à délivrer une meilleure information sur leur empreinte climatique et elle effectuera bientôt des tests de résistance au changement climatique. Indubitablement, les banques centrales ont un rôle de surveillance à jouer dans l'évaluation du risque lié au changement climatique. Même la Réserve fédérale américaine - relativement en retard sur les initiatives écologiques - a récemment créé le Comité de supervision pour le climat pour coordonner les travaux à cet effet.
Reste à savoir si la politique monétaire a également un véritable rôle à jouer, par exemple en achetant des actifs verts ou en soutenant activement les prêts destinés aux investissements verts. Le problème est que les banques centrales fonctionnent encore à court terme - la Réserve fédérale et la Banque centrale européenne ne fournissent que des prévisions sur trois ans, la BoE sur quatre - et les crises liées au climat sont impossibles à prévoir à court terme.
D'aucuns, comme le président de la Bundesbank, Jens Weidmann, affirment qu'un rôle actif dans la lutte contre le changement climatique pourrait compromettre l'indépendance d'une banque centrale et l'empêcher de poursuivre son objectif principal, à savoir la stabilité des prix. Selon eux, le changement climatique est une pente glissante - tôt ou tard, il y aura des pressions pour incorporer un autre objectif politique, et avant de s'en rendre compte, l'indépendance de l'autorité financière aura effectivement disparu.
Selon cet argument, les banquiers centraux ne sont pas élus démocratiquement et ne devraient donc pas choisir qui sont les gagnants et les perdants. Mais en réalité, ils le font déjà : l'acte même de réduire les taux d'intérêt - l'acte essentiel de la politique monétaire - profite aux emprunteurs, tandis que la hausse des taux profite aux épargnants. Les politiques non conventionnelles d'achat d'actifs particuliers font des gagnants parmi ceux qui les détiennent. Ainsi, les banques centrales font déjà de la politique. Dès lors, elles pourraient contribuer à éviter la crise existentielle qui menace l'humanité.
En l'état actuel des choses, les banquiers centraux pourraient au contraire contribuer à la crise climatique. Nombreux sont ceux qui s'inquiètent du maintien de la neutralité du marché afin d'éviter de privilégier certaines industries. Mais comme le souligne la présidente de la BCE, Christine Lagarde, les marchés n'évaluent pas correctement le risque climatique. Si la BCE maintient la neutralité du marché, elle ne fait qu'exacerber cette défaillance du marché.
La BoE pourrait ne pas être la dernière banque centrale à intégrer le changement climatique. La BCE procède cette année à une révision de sa stratégie. Son mandat de soutien aux politiques économiques de la zone euro pourrait déjà lui permettre de prendre en compte le climat lors de la détermination de la politique monétaire.
Pour les investisseurs, tout cela signifie que l'incapacité du marché à évaluer le risque climatique devrait lentement s'estomper. Les actions de combustibles fossiles seront à la peine et les entreprises qui utilisent des énergies renouvelables vont rebondir. Le mouvement en faveur des critères ESG (environnementaux, sociaux et de gouvernance) va se poursuivre, et l'Europe continuera à identifier les entreprises qui s'en sortent bien sur ce front. Avec une administration engagée dans l'action climatique, les plus grandes fluctuations du marché pourraient se produire aux États-Unis, où les organismes de réglementation et la Fed jouent un rôle plus important. Pour l'instant, toutefois, le Royaume-Uni conserve une longueur d'avance.

Les banques centrales doivent-elles lutter contre le changement climatique ?

La Banque d'Angleterre soutient l'objectif de neutralité carbone du gouvernement britannique. La BCE, la Bundesbank et les autres vont-elles suivre ?

Ahora que el Banco de Inglaterra apoya el objetivo de emisiones netas cero del Gobierno, ¿seguirán su ejemplo otras autoridades monetarias nacionales?

Lo más importante del presupuesto de marzo que presentó el ministro de Economía del Reino Unido, Rishi Sunak, no fue la magnitud de las medidas de estímulo en curso ni el guiño a la reducción que se avecina. Fue el anuncio de que el mandato del Banco de Inglaterra incluirá el apoyo al objetivo de emisiones netas cero del Gobierno. Esta medida supone un cambio radical para los bancos centrales.
No es de extrañar que el Reino Unido vaya por delante en este paso. El Banco de Inglaterra fue el primero en fomentar que las empresas divulgasen sus riesgos climáticos y pronto realizará pruebas de resistencia relacionadas con el medioambiente. No es muy controvertido afirmar que los bancos centrales tienen un papel de supervisión en la evaluación del riesgo del cambio climático. Incluso la Reserva Federal de Estados Unidos, relativamente rezagada en las iniciativas ecológicas, ha creado hace poco el Comité de Supervisión del Clima para coordinar su labor en este sentido.
La cuestión es si la política monetaria también puede desempeñar un papel real, como la compra de activos verdes o el apoyo activo a los préstamos para la inversión verde. Un problema es que los bancos centrales todavía operan a corto plazo —la Reserva Federal y el Banco Central Europeo (BCE) ofrecen previsiones a tres años, y el Banco de Inglaterra a cuatro— y las crisis medioambientales son imposibles de prever en ese sentido.
Algunos, como el presidente del Bundesbank, Jens Weidmann, sostienen que un papel activo en la lucha contra el cambio climático podría socavar la independencia de un banco central, de modo que ya no podría perseguir su objetivo principal de estabilidad de precios. El argumento es que el cambio climático es una pendiente resbaladiza: tarde o temprano habría presiones para incorporar algún otro objetivo político y la independencia se desvanecería antes de que nos diésemos cuenta.
En el centro de esta discusión está la noción de que los banqueros centrales no son elegidos democráticamente, por lo que no deberían elegir a los ganadores y perdedores. Pero en realidad ya lo hacen: el propio acto de recortar los tipos de interés —el acto más básico de la política monetaria— beneficia a los prestatarios, mientras que subirlos beneficia a los ahorradores. Las políticas no convencionales de compra de determinados activos convierten en ganadores a quienes los poseen. Los bancos centrales ya son políticos, así que también podrían ayudar a evitar la inminente crisis existencial de la humanidad.
Tal y como están las cosas, los banqueros centrales pueden estar contribuyendo a la crisis climática. Muchos se preocupan por mantener la neutralidad del mercado y evitar el sesgo hacia determinadas industrias. Pero, como señala la presidenta del BCE, Christine Lagarde, los mercados no valoran de forma adecuada el riesgo climático. Si el BCE mantiene la neutralidad del mercado, no hace más que agravar este fallo en el mismo.
Puede que el Banco de Inglaterra no sea el último banco central en incorporar lo relativo al cambio climático. El BCE está llevando a cabo una revisión de su estrategia este año. Puede resultar que su mandato de apoyo a las políticas económicas de la eurozona ya le permita considerar el medioambiente a la hora de determinar la política monetaria.
Para los inversores, todo esto significa que el fallo del mercado a la hora de valorar el riesgo climático debería disminuir lentamente. Las acciones de los combustibles fósiles sufrirán y las empresas que emplean energías renovables se recuperarán. El movimiento ESG (medioambiental, social y de gobernanza) está aquí para quedarse, y Europa seguirá revisando la taxonomía para identificar a las empresas que lo hagan bien en este frente. Con una administración comprometida con la acción climática, las mayores oscilaciones del mercado podrían producirse en Estados Unidos, a medida que las agencias reguladoras y la Reserva Federal desempeñen un papel más importante. Por ahora, sin embargo, el Reino Unido sigue a la cabeza.

Megan Greene

Can Central Banks Help Fight Climate Change?