Technology that solves problems for under represented groups has been ignored by investors. Now founders are fighting back

If you are lucky enough to win an audition for almost any modern orchestra, you may be surprised by the set-up. Typically, candidates are hidden from the jury behind a screen, and often there is even carpet to muffle the weight of their tread. This system, first adopted by the Boston Symphony Orchestra in 1952, was not a pandemic prevention method but rather an attempt to eliminate gender and racial bias. Its principles have since been adopted by the multinational law firm Clifford Chance, the BBC and the Hubble Space Telescope.
Paula Groves believes that tech needs something similar. As a founder of the London-based venture capital (VC) firm Impact X Capital and a black business leader, she has spent much of her life fighting for the 1 percent: specifically, the 1 percent of venture capital funding that typically goes to black founders, as well as the 1 percent of funding that goes to all-women teams in the UK.
“Venture capitalists tend to invest in people that they have ‘warm introductions’ to, people they shared a locker room with, who they shared a fraternity with,” she says. “If you’re black or female you don’t get to participate in those situations because that wasn’t an opportunity that was afforded to you … it doesn’t matter who wrote the business plan.”
Even as Britain’s start-up economy has blossomed, the numbers have remained stark. The Alison Rose Review of Female Entrepreneurship, published by the British Government last year, found that female-only teams won just 4 percent of venture deals by number, on top of the 1 percent by weight figure. Across Europe the situation is even worse: 2.1 percent and 0.4 percent respectively, according to the VC firm Atomico. Statistics for founders from black and ethnic minority groups, who make up more than 10 percent of the population according to the 2011 census, are harder to come by, but estimates of funding also hover around 1 percent.
That is not only a problem for the founders themselves. Juliet Rogan, who runs the high growth-start-ups division at Barclays, says that VC funding, while small in absolute terms, “has a disproportionately large impact on the kind of future wealth we’re going to be living in”. That means swathes of people getting fewer products and services that solve their problems, as well as discrimination built into supposedly universal services: camera algorithms that struggle properly to capture dark faces, or health apps whose designers didn’t think to include a period tracker.
Even something as ubiquitous as a mobile phone is not immune. Until recently, few manufacturers seemed to notice or care that ever-bigger handsets were becoming too large for women to hold or use comfortably. Part of the cause is who asks for funding – and how. While Britain has no shortage of female enterprise, with one in three entrepreneurs being women, research by Enders Analysis has found that they are less likely to take on debt and request “several orders of magnitude” less money when they do. Women are also nearly twice as likely as men to believe that they will have trouble getting a loan.
But the skewed demographics of VC itself also play a substantial role, given that 87 percent of senior venture capitalists are men and 76 percent of all venture staff are white. That makes it all the more unlikely for women and people of colour to get the famous “warm introduction”. Many VC firms actually require a personal referral. And, as investor and members’ club founder Debbie Woskow has bluntly put it, “men back men”.
“It’s a thousand per cent a male, pale stale world,” says Alice Enders, a former WTO economist and one of the report’s authors. “I’ve been a token woman all my life – I have a PhD in economics – but this is very extreme.” The resulting barriers range from the stark to the subtle. The VC world had its own round of Me Too allegations in 2018, and Sarah Turner, founder of the investors’ network Angel Academe, says too many of her female investees have had such moments (such as VCs treating business meetings as dates).
Meanwhile, Tugce Bulut, founder and chief executive of the British consumer research firm Streetbees, describes the stark difference in the questions that VCs ask different genders. “As a man you would get a lot more growth and upside questions – how big you can dream," says the Turkish-born Londoner, who has raised more than £20m to date. “Whereas as a woman you might get a lot of downside, protection-related questions – what you would do if things go wrong. That really can suck your energy as a founder … you need to be able to recognise the pattern and walk away from it.”
Groves, who was about to move to Britain before Covid (and still plans to), also describes a persistent experience among black founders of VCs “moving the goalposts” – encouraging start-ups to come back when they have reached a certain milestone only to name another one when they do. “They don’t want to say no, but finally you wake up one day and realise they have no intention of ever saying yes,” she says.
In some cases, VCs simply don’t understand the business opportunity before them because it solves problems they have never experienced. Sheena Allen, a black Mississippian fintech founder who grew up watching her friends and family preyed on by payday lenders because they had no bank accounts, says she once got turned down by an investor who had never heard the word “unbanked” and could not understand how it was possible. An estimated 33m Americans and 1.3m Britons are in that position.
Some VCs are also confused by periods, lactation and female health (“or they feel vaguely embarrassed,” adds Enders). Take Tania Boler of Elvie, a “femtech” start-up that makes silent breast pumps and pelvic floor exercisers. “She recognised fundamental issues with women’s health that weren’t being addressed, because no one had actually thought about the value that could be created through them,” says Rogan. “There have been 12 iterations of the iPhone, yet the breast pump hadn’t changed in 50 years.”
Encouraging solutions are already beginning to emerge. Enders notes that far more girls are taking STEM subjects at school – “thank the Lord!” – the effect of which will filter into the tech economy this decade. VCs are hiring much more diversely, though a typical climb to reach senior roles of more than five years will delay their impact. Numerous special funding initiatives, including but not limited to Impact X, Angel Academe and Barclays, are spinning up, especially at big banks; Enders says the latter are a far better bet for founders than the “macho” VC industry.
And although Covid-19 has caused great pain in the short term, it has also rapidly normalised home working and unorthodox hours, which could yet prove a boon to founders who are disabled, caring for children or based outside major cities. Even so, Groves warns that diversity programmes in tech too often “lump gender and race into one bucket”, letting progress on the first obscure inaction on the latter in one set of rosy statistics.
In fact, the solutions can be very different: ethnic communities are often clustered together, whereas not many major cities have a Woman District. When black firms don’t get investment, they support fewer jobs in black communities and thereby starve local service businesses too. Ultimately, the most powerful advantage may be investors’ own pecuniary instincts. According to the Rose review, female entrepreneurs could add up to £250bn to the UK economy if they started and scaled-up new businesses at the same rate as men.
“Pounds, shillings and pence – that’s what investors will listen to,” says Rogan.

Time To Make Diversity Pay

Η τεχνολογία που επιλύει προβλήματα για υποεκπροσωπούμενες ομάδες έχει αγνοηθεί από τους επενδυτές. Τώρα οι ιδρυτές της αντεπιτίθενται

Εάν είστε αρκετά τυχεροί να καταφέρετε να έχετε μια ακρόαση σε σχεδόν οποιαδήποτε σύγχρονη ορχήστρα, μπορεί να εκπλαγείτε από το πως γίνεται αυτή. Συνήθως, οι υποψήφιοι είναι κρυμμένοι από την κριτική επιτροπή πίσω από μια οθόνη, και συχνά υπάρχει ακόμη και χαλί για να καλύψει το πως ακούγεται το περπάτημα τους. Αυτό το σύστημα, το οποίο υιοθετήθηκε για πρώτη φορά από τη Συμφωνική Ορχήστρα της Βοστώνης το 1952, δεν είναι μια μέθοδος καταπολέμησης της πανδημίας, αλλά περισσότερο μια προσπάθεια εξάλειψης των προκαταλήψεων περί φύλου και φυλής. Οι αρχές της έχουν υιοθετηθεί έκτοτε από την πολυεθνική δικηγορική εταιρεία Clifford Chance, το BBC και το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Hubble.
Η Πόλα Γκρόουβς πιστεύει ότι η τεχνολογία χρειάζεται κάτι παρόμοιο. Ως ιδρυτής της εταιρίας κεφαλαίων επιχειρηματικού κινδύνου (VC), Impact X Capital, με έδρα το Λονδίνο, και ηγετική φυσιογνωμία των επιχειρήσεων της μαύρης κοινότητας, έχει περάσει μεγάλο μέρος της ζωής της παλεύοντας για το 1%: συγκεκριμένα, για το 1% των κεφαλαίων επιχειρηματικού κινδύνου που συνήθως πηγαίνει σε μαύρους ιδρυτές, καθώς και &nbsp;για το 1% της χρηματοδότησης που διατίθεται σε ομάδες γυναικών στο Ηνωμένο Βασίλειο.
&nbsp;«Οι επιχειρηματίες που ασχολούνται με τα κεφάλαια επιχειρηματικού κινδύνου τείνουν να επενδύουν σε άτομα με τα οποία «θερμή γνωριμία», σε άτομα με τα οποία μοιράστηκαν ένα αποδυτήριο, με τους οποίους συμμετείχαν στην ίδια αδελφότητα στο πανεπιστήμιο», λέει. «Αν είσαι μαύρος ή γυναίκα δεν μπορείς να συμμετάσχεις σε αυτά γιατί δεν ήταν μια ευκαιρία που σου δόθηκε… δεν έχει σημασία ποιος έγραψε το επιχειρηματικό σχέδιο.»
Παρότι η βρετανική οικονομία των start-up έχει αναπτυχθεί, οι αριθμοί παραμένουν ενδεικτικοί. Η αξιολόγηση της Άλισον Ρόουζ για τη γυναικεία επιχειρηματικότητα, που δημοσιεύθηκε από τη βρετανική κυβέρνηση πέρυσι, διαπίστωσε ότι οι ομάδες μόνο για γυναίκες έλαβαν μόλις το 4% των συμφωνιών χρηματοδότησης σε αριθμό, επιπλέον του 1% των στοιχείων ως προς τον όγκο. Σε ολόκληρη την Ευρώπη η κατάσταση είναι ακόμη χειρότερη: 2,1% και 0,4% αντίστοιχα, σύμφωνα με την εταιρεία VC Atomico. Οι στατιστικές για ιδρυτές από μαύρες και εθνοτικές μειονοτικές ομάδες, που αποτελούν πάνω από το 10% του πληθυσμού σύμφωνα με την απογραφή του 2011, είναι πιο δύσκολο να βρεθούν, αλλά οι εκτιμήσεις περί χρηματοδότησης κυμαίνονται επίσης περίπου στο 1%.
Αυτό δεν είναι μόνο πρόβλημα για τους ίδιους τους ιδρυτές. Η Τζουλιέρ Ρόγκαν, η οποία διευθύνει το τμήμα των start-up με ταχεία ανάπτυξη στην Barclays, λέει ότι η χρηματοδότηση μέσω επιχειρηματικών κεφαλαίων, αν και μικρή σε απόλυτους όρους, «έχει δυσανάλογα μεγάλο αντίκτυπο στο είδος του μελλοντικού πλούτου που θα υπάρχει γύρω μας». Αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι θα αγοράζουν λιγότερα προϊόντα και υπηρεσίες που θα επιλύουν τα προβλήματά τους, αλλά και διακρίσεις ενσωματωμένες στις υποτίθεται καθολικές υπηρεσίες: αλγόριθμοι για κάμερες που δυσκολεύονται στην ορθή αναγνώριση μη λευκών προσώπων ή εφαρμογές υγείας των οποίων οι σχεδιαστές δε σκέφτηκαν να συμπεριλάβουν ένα πρόγραμμα παρακολούθησης της περιόδου.
Ακόμα και κάτι τόσο πανταχού παρόν όσο ένα κινητό τηλέφωνο πάσχει. Μέχρι πρόσφατα, λίγοι κατασκευαστές φάνηκαν να παρατηρούν ή να νοιάζονται ότι τα όλο και μεγαλύτερα τηλέφωνα γίνονταν υπερβολικά μεγάλα για τις γυναίκες για να τα κρατούν ή να τα χρησιμοποιούν άνετα. Μέρος της αιτίας είναι ποιος ζητά χρηματοδότηση - και πώς. Ενώ στη Βρετανία δεν υπάρχει έλλειψη γυναικείας επιχειρηματικότητας, με μια στους τρεις επιχειρηματίες να είναι γυναίκα, η έρευνα από την Enders Analysis διαπίστωσε ότι είναι λιγότερο πιθανό να αναλάβουν χρέη και αν το κάνουν αιτούνται «αρκετές τάξεις μεγέθους» λιγότερα χρήματα. Οι γυναίκες έχουν επίσης σχεδόν διπλάσιες πιθανότητες από τους άνδρες να εκτιμούν ότι θα έχουν πρόβλημα να πάρουν δάνειο.
Όμως, τα παραμορφωμένα δημογραφικά στοιχεία του ίδιου του VC παίζουν επίσης σημαντικό ρόλο, δεδομένου ότι το 87% των γνωστών διαχειριστών κεφαλαίων επιχειρηματικού κινδύνου είναι άνδρες και ότι το 76% του συνόλου του προσωπικού τους είναι λευκοί. Αυτό καθιστά ακόμη πιο απίθανο για τις γυναίκες και τους έγχρωμους ανθρώπους να λάβουν τη διάσημη «θερμή γνωριμία». Πολλές εταιρείες VC απαιτούν πραγματικά μια παραπομπή από κάποιον γνωστό. Και, όπως η επενδυτής και ιδρύτρια της λέσχης μελών Ντέμπι Βοσκόφ (Νο 49 στη λίστα μας) το έθεσε ξεκάθαρα, «οι άνδρες στηρίζουν άνδρες».
«Είναι χίλια τοις εκατό ένας αρσενικός, χλωμός και ξεπερασμένος κόσμος», λέει η Άλις Έντερς, πρώην οικονομολόγος του ΠΟΕ και μια από τις συντάκτριες της έκθεσης. «Ήμουν γυναίκα - πιόνι όλη μου τη ζωή - έχω διδακτορικό στα οικονομικά - αλλά αυτό είναι πολύ ακραίο». Τα διάφορα εμπόδια κυμαίνονται από ανεπαίσθητα έως ξεκάθαρα. Ο κόσμος του VC είχε το δικό του MeToo το 2018 και η Σάρα Τέρνερ, ιδρύτρια του δικτύου επενδυτών Angel Academe, λέει ότι πάρα πολλές από τις γυναίκες επενδύτριες της έζησαν τέτοια περιστατικά (όπως οι διάφοροι επενδυτές VC να θεωρούν τις επαγγελματικές συναντήσεις ως ραντεβού).
Εν τω μεταξύ, η Τούγκτσε Μπουλούτ, ιδρύτρια και διευθύνουσα σύμβουλος της βρετανικής εταιρείας έρευνας καταναλωτών Streetbees (No 79), περιγράφει τη μεγάλη διαφορά στα ερωτήματα που θέτουν οι VC σε διαφορετικά φύλα. «Ως άντρας θα έχετε πολύ περισσότερες θετικές ερωτήσεις σχετικά με την ανάπτυξη - πόσο μεγάλη μπορείτε να την ονειρευτείτε», λέει η Τουρκάλα γεννημένη στο Λονδίνο, η οποία έχει συγκεντρώσει περισσότερα από 20 εκατομμύρια λίρες μέχρι σήμερα. «Ενώ ως γυναίκα μπορεί να έχετε πολλά μειονεκτήματα, ερωτήσεις που σχετίζονται με την προστασία - τι θα κάνετε αν τα πράγματα πάνε στραβά. Αυτό μπορεί πραγματικά να απορροφήσει την ενέργειά σας ως ιδρύτρια… πρέπει να είστε σε θέση να αναγνωρίσετε το μοτίβο και να πάρετε αποστάσεις από αυτό».
Η Γκρόουβς, η οποία ήταν έτοιμη να μετακομίσει στη Βρετανία πριν από τον Covid (και ακόμα το θέλει), περιγράφει επίσης μια επαναλαμβανόμενη εμπειρία μεταξύ των μαύρων ιδρυτών που οι VC «αλλάζουν συνέχεια τους στόχους» - ενθαρρύνοντας τις νεοφυείς επιχειρήσεις να τους επισκεφθούν ξανά όταν θα έχουν φτάσει ένα συγκεκριμένο ορόσημο και όταν το πετύχουν θέτουν ένα καινούριο. «Δε θέλουν να πουν όχι, αλλά τελικά ξυπνάς μια μέρα και συνειδητοποιείς ότι δεν έχουν καμία πρόθεση να πουν ποτέ ναι», λέει.
&nbsp;Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι VC απλώς δεν καταλαβαίνουν την επιχειρηματική ευκαιρία που έχουν μπροστά τους, διότι αυτή επιλύει προβλήματα που δεν έχουν ζήσει ποτέ. Η Σίνα Άλεν, η μαύρη με καταγωγή από το Μισισίπι, ιδρύτρια εταιρείας fintech, που μεγάλωσε βλέποντας τους φίλους και την οικογένειά της να γίνονται λεία των δανειστών την ημέρα καταβολής του μισθού τους επειδή δεν είχαν τραπεζικούς λογαριασμούς, λέει ότι κάποτε την απέρριψε ένας επενδυτής που δεν είχε ακούσει ποτέ τον όρο «χωρίς λογαριασμό» και δεν μπορούσε να καταλάβει πώς αυτό ήταν δυνατόν. Εκτιμάται ότι 33 εκατομμύρια Αμερικανοί και 1,3 εκατομμύρια Βρετανοί βρίσκονται σε αυτήν τη θέση.
Ορισμένοι VC μπερδεύονται επίσης σχετικά με τις περιόδους, τη γαλουχία και τη γυναικεία υγεία («ή αισθάνονται αόριστα αμηχανία», προσθέτει η Έντερς). Πάρτε ως παράδειγμα την Τάνια Μπόλερ της Elvie, μια «femtech» start- up που κατασκευάζει αθόρυβες αντλίες στήθους και όργανα εκγύμνασης πυελικού εδάφους. «Αναγνώρισε θεμελιώδη ζητήματα σχετικά με την υγεία των γυναικών που δεν αντιμετωπίζονταν, γιατί κανείς δεν είχε σκεφτεί πραγματικά την αξία που θα μπορούσε να δημιουργηθεί μέσω αυτών», λέει η Ρόγκαν. «Έχουν υπάρξει 12 νέες εκδόσεις του iPhone, αλλά η αντλία στήθους δεν έχει αλλάξει εδώ και 50 χρόνια».
Όμως ενθαρρυντικές λύσεις έχουν ήδη αρχίσει να κάνουν την εμφάνισή τους. Η Έντερς σημειώνει ότι πολύ περισσότερα κορίτσια παίρνουν μαθήματα STEM στο σχολείο - «ευχαριστώ τον Κύριο!» - το αποτέλεσμα των οποίων θα φανεί και στην οικονομία της τεχνολογίας αυτή τη δεκαετία. Οι VC προσλαμβάνουν με βάση τη διαφορετικότητα, αν και μια τυπική αναρρίχηση σε σημαντικές θέσεις που κρατά πάνω από πέντε χρόνια καθυστερεί τον αντίκτυπό τους. Πολλές ειδικές πρωτοβουλίες χρηματοδότησης, συμπεριλαμβανομένων ενδεικτικά των Impact X, Angel Academe και Barclays, ανεβάζουν ταχύτητα, και πλησιάζουν τις μεγάλες τράπεζες· η Έντερς λέει ότι αυτό είναι ένα πολύ καλύτερο στοίχημα για τους ιδρυτές από τον κλάδο των «μάτσο» VC.
Και παρόλο που το Covid-19 προκάλεσε μεγάλη ζημιά βραχυπρόθεσμα, έχει επίσης τάχιστα κανονικοποιήσει την εργασία από το σπίτι και τις περίεργες ώρες εργασίας, κάτι που θα μπορούσε ακόμη να αποδειχθεί ωφέλιμο για τους ιδρυτές που είναι άτομα με ειδικές ανάγκες, φροντίζουν παιδιά ή ζουν εκτός των μεγάλων πόλεων. Ακόμα κι έτσι, η Γκρόουβς προειδοποιεί ότι τα προγράμματα στήριξης της διαφορετικότητας στην τεχνολογία πολύ συχνά «βάζουν το φύλο και τη φυλή στο ίδιο τσουβάλι», επιτρέποντας έτσι την πρόοδο που επιτυγχάνεται στο πρώτο να καλύπτει την αδράνεια στο δεύτερο, παρουσιάζοντας ρόδινα στατιστικά στοιχεία.
Στην πραγματικότητα, οι λύσεις μπορεί να είναι πολύ διαφορετικές: οι εθνοτικές κοινότητες συχνά είναι δεμένες μεταξύ τους, ενώ πολλές από τις μεγάλες πόλεις δεν έχουν ένα «Προάστιο Γυναικών». Όταν οι μαύρες εταιρείες δεν παίρνουν επενδύσεις, υποστηρίζουν λιγότερες θέσεις εργασίας σε μαύρες κοινότητες και έτσι οδηγούν στην ανέχεια τις επίσης τοπικές επιχειρήσεις υπηρεσιών. Τελικά, το πιο ισχυρό πλεονέκτημα μπορεί να είναι το ένστικτο του χρήματος του εκάστοτε επενδυτή. Σύμφωνα με την αξιολόγηση της Ρόουζ, οι γυναίκες επιχειρηματίες θα μπορούσαν να προσθέτουν έως και 250 δισ. λίρες στην οικονομία του Ηνωμένου Βασιλείου εάν ξεκινούσαν και ανέπτυσσαν τις νεοφυείς επιχειρήσεις με τον ίδιο ρυθμό με τους άνδρες.
«Λίρες, σελίνια και πένες - αυτά μόνο ακούν οι επενδυτές», λέει η Ρόγκαν.

Ώρα να πληρώσετε τη διαφορετικότητα

Les investisseurs ont trop longtemps ignoré les technologies visant à résoudre les problèmes des femmes et des minorités ethniques. Aujourd'hui, les fondateurs de start-up ripostent.

Aujourd'hui, pour presque tous les orchestres modernes, si vous avez la chance de gagner une audition, vous serez peut-être surpris par la configuration. En général, les candidats sont cachés du jury derrière un écran, et il y a même souvent un tapis pour amortir le poids de leurs pas. Ce système, adopté pour la première fois par l'Orchestre symphonique de Boston en 1952, n'était pas une méthode de prévention des pandémies, mais plutôt une tentative d'éliminer les préjugés sexistes et raciaux. Ses principes ont depuis été adoptés par le cabinet d'avocats international Clifford Chance, la BBC et le télescope spatial Hubble.
Paula Groves pense que le secteur de la technologie a besoin de quelque chose de similaire. En tant que fondatrice de la société de capital-risque Impact X Capital, basée à Londres, et en tant que cheffe d'entreprise noire, elle a passé une grande partie de sa vie à se battre pour le 1%, soit le pourcentage de financement du capital-risque qui va généralement aux fondateurs noirs, ainsi que le pourcentage de financement qui va aux équipes exclusivement féminines au Royaume-Uni.
« Les investisseurs en capital-risque ont tendance à investir dans des gens auxquels ils ont été "chaleureusement introduits", des gens avec qui ils ont partagé un vestiaire, avec qui ils ont été au sein d'une fraternité étudiante », dit-elle. « Si vous êtes noir ou femme, vous ne pouvez pas participer car ces opportunités ne vous ont pas été offertes... Peu importe qui a écrit le business plan ».
L'économie britannique des start-up a beau s'être développée, les chiffres sur la question demeurent mauvais. Le rapport Alison Rose Review of Female Entrepreneurship, publié par le gouvernement britannique en 2020, a révélé que les équipes composées exclusivement de femmes n'ont remporté que 4 % des contrats de capital-risque en nombre, et 1 % en poids financier. En Europe, la situation est encore pire, avec respectivement 2,1 % et 0,4 %, selon la société de capital-risque Atomico. Les statistiques concernant les fondateurs issus de groupes noirs et de minorités ethniques, qui représentent plus de 10 % de la population selon le recensement de 2011, sont plus difficiles à obtenir, mais les estimations de financement tournent également autour de 1 %.
Ce n'est pas seulement un problème pour les seuls fondateurs de start-up. Juliet Rogan, qui dirige la division des start-up à forte croissance chez Barclays, affirme que le financement du capital-risque, bien que faible en termes absolus, « a un impact disproportionné sur le type de richesse future dans laquelle nous allons vivre ». Cela signifie que des pans entiers de la population reçoivent moins de produits et de services propres à résoudre leurs problèmes, ainsi qu'une discrimination intégrée dans des services soi-disant universels : des algorithmes de caméra qui peinent à capturer correctement les visages sombres, ou des applications de santé dont les concepteurs n'ont pas pensé à inclure un système de suivi des menstruations.
Même un objet aussi omniprésent qu'un téléphone portable n'échappe pas à cette logique. Jusqu'à récemment, peu de fabricants semblaient remarquer ou se soucier du fait que les téléphones toujours plus grands devenaient trop grands pour que les femmes puissent les tenir ou les utiliser confortablement. L'une des raisons à cela tient au profil des personnes qui demandent des financements. La Grande-Bretagne a beau ne pas manquer d'entreprises féminines - un entrepreneur sur trois y est une femme - une étude de Enders Analysis a montré qu'elles sont moins susceptibles de s'endetter et, quand elles le font, elles demandent moins d'argent. Les femmes sont également près de deux fois plus susceptibles que les hommes de croire qu'elles auront des difficultés à obtenir un prêt.
Mais les données démographiques biaisées du capital-risque lui-même jouent aussi un rôle important, étant donné que 87 % des principaux investisseurs en capital-risque sont des hommes et que 76 % de tout le personnel du capital-risque est blanc. Il est donc d'autant plus improbable que les femmes et les personnes de couleur puissent bénéficier de la fameuse « introduction chaleureuse ». Une telle recommandation personnelle est pourtant nécessaire dans de nombreuses sociétés de capital-risque. Et, comme le dit sans détour la fondatrice d'un club d'investisseurs, Debbie Woskow, « les hommes soutiennent les hommes ».
« C'est un monde à mille pour cent blanc et masculin », affirme Alice Enders, ancienne économiste de l'OMC et l'une des auteurs du rapport. « J'ai toujours été un faire-valoir - j'ai un doctorat en économie - mais c'est très extrême ». Les obstacles qui en résultent vont du plus strict au plus subtil. Le monde du capital-risque a eu sa propre vague MeToo en 2018, et Sarah Turner, fondatrice du réseau d'investisseurs Angel Academe, affirme que trop de ses clientes ont vécu de tels moments (par exemple, des sociétés de capital-risque qui se servent des réunions d'affaires comme de rancards).
Tugce Bulut, fondatrice et directrice générale de la société britannique d'études de consommation Streetbees, décrit la grande différence dans les questions que les sociétés de capital-risque posent aux hommes et aux femmes. « En tant qu'homme, on vous posera plus de questions sur la croissance et les avantages - jusqu'à quel point vous pouvez rêver », explique la Londonienne d'origine turque, qui a levé plus de 20 millions de livres sterling à ce jour. « En tant que femme, les questions s'orientent plus sur les inconvénients et la protection - ce que vous feriez si les choses tournaient mal. Cela peut vraiment vous vider de votre énergie en tant que fondatrice... Vous devez être capable de reconnaître cette tendance et de vous en éloigner ».
Mme Groves, qui était sur le point de s'installer en Grande-Bretagne avant la pandémie de Covid-19 (et qui prévoit toujours de le faire), décrit également une expérience persistante parmi les fondateurs noirs de start-up à voir les investisseurs changer les règles du jeu en cours de route. Ils les encouragent notamment à revenir les voir après avoir atteint un certain jalon, pour, une fois ce dernier atteint, leur en donnant un nouveau. « Ils ne veulent pas dire non, mais finalement vous vous réveillez un jour et vous réalisez qu'ils n'ont pas l'intention de dire oui », dit-elle.
Dans certains cas, les sociétés de capital-risque ne comprennent tout simplement pas l'opportunité commerciale qui s'offre à elles, car elle résout des problèmes qu'elles n'ont jamais connus. Sheena Allen, une fondatrice noire de technologie financière (Fintech) dans le Mississippi, qui a grandi en regardant ses amis et sa famille se faire harceler par des prêteurs sur salaire parce qu'ils n'avaient pas de compte bancaire, raconte qu'elle a été refusée une fois par un investisseur qui n'avait jamais entendu le terme « non bancarisé » et ne comprenait pas comment c'était possible. On estime que 33 millions d'Américains et 1,3 million de Britanniques se trouvent dans cette situation.
Certaines sociétés de capital-risque sont également désorientées par les menstruations, la lactation et la santé féminine (« ou elles se sentent vaguement gênées », précise Mme Enders). Prenez Tania Boler d'Elvie, une start-up « femtech » qui fabrique des tire-lait silencieux et des appareils de rééducation du périnée. « Elle a reconnu des problèmes fondamentaux pour la santé des femmes qui n'étaient pas abordés, parce que personne n'avait vraiment pensé à la valeur qui pouvait en déboucher », explique Mme Rogan. « Il y a eu 12 nouveaux iPhone, mais le tire-lait n'avait pas changé en 50 ans ».
Des solutions encourageantes commencent à émerger. Mme Enders constate que les filles sont beaucoup plus nombreuses à suivre des cours de STEM (science, technologie, ingénierie, mathématiques, ndlr) &nbsp;à l'école - « Enfin ! » - dont l'effet se fera sentir dans le secteur de la technologie durant cette décennie. Les entreprises de capital-risque recrutent de manière beaucoup plus diversifiée, bien qu'une ascension typique pour atteindre des postes de direction prenne plus de cinq ans, ce qui en retardera les effets. De nombreuses initiatives spéciales de financement, notamment Impact X, Angel Academe et Barclays, se développent, en particulier dans les grandes banques. Selon Mme Enders, ces dernières constituent un bien meilleur pari pour les fondatrices de start-up que l'industrie « macho » du capital-risque.
Et bien que la Covid-19 ait fait beaucoup de dégâts à court terme, la pandémie a aussi rapidement normalisé le télétravail et les horaires peu orthodoxes, ce qui pourrait aussi profiter aux fondateurs de start-up handicapés, à ceux qui ont des enfants à charge ou qui sont basés en dehors des grandes villes. Mais Mme Groves avertit que les programmes de diversité dans le domaine de la technologie « mettent trop souvent dans le même panier le sexe et la race », laissant les progrès en termes de parité cacher l'inaction sur la diversité ethnique à travers une série de statistiques optimistes.
Or les solutions peuvent être très différentes : si les communautés ethniques sont souvent regroupées, peu de grandes villes disposent d'un quartier de femmes. Lorsque les entreprises noires n'obtiennent pas d'investissements, elles soutiennent moins d'emplois dans les communautés noires ce qui assèche aussi les entreprises de services locales. En fin de compte, l'avantage le plus puissant pourrait être l'instinct pécuniaire des investisseurs eux-mêmes. Selon le rapport Alison Rose, les femmes entrepreneurs pourraient apporter jusqu'à 250 milliards de livres sterling à l'économie britannique si elles lançaient et développaient de nouvelles entreprises au même rythme que les hommes.
« Livres, shillings et pence - c'est ce que les investisseurs écouteront », conclut Mme Rogan.

Le capital-risque encore trop fermé à la diversité

Longtemps ignorées par les investisseurs, les femmes et les personnes noires fondatrices de star-up préparent leur riposte. 

La tecnología que resuelve problemas de grupos poco representados ha sido ignorada por los inversores. Ahora, los emprendedores buscan darle la vuelta

Si tiene la suerte de superar una audición para una orquesta moderna, le sorprenderá la puesta en escena. Los candidatos suelen estar ocultos del jurado tras un biombo y a menudo suele haber una alfombra para amortiguar su pisada. Este sistema, que la Orquesta Sinfónica de Boston adoptó por primera vez en 1952, no era un método de prevención de pandemias, sino un intento de eliminar los prejuicios de género y raza. Desde entonces, el bufete de abogados multinacional Clifford Chance, la BBC o el proyecto espacial Hubble han adoptado esos principios.
Paula Groves cree que la tecnología necesita algo similar. Como fundadora de la empresa londinense de capital riesgo Impact X Capital y líder empresarial negra, ha luchado gran parte de su vida por el 1%. En concreto, el 1% de la financiación de capital riesgo que suele ir para emprendedores negros y el 1% que se destina a equipos de solo mujeres en el Reino Unido.
"Los inversores de capital riesgo tienden a invertir en personas con las que tienen una «presentación agradable», o personas con las que han compartido vestuario o fraternidad", dice Groves. "Si eres negro o mujer no llegas a participar en esas situaciones porque no tuviste la oportunidad, no importa quien escriba el plan de negocios".
Incluso con el auge de la economía británica de startups, las cifras son duras. Según el informe Alison Rose Review of Female Entrepreneurship, que el Gobierno británico publicó el año pasado, los equipos formados solo por mujeres apenas ganaban el 4% de las rondas de financiación y el 1% del dinero. La situación es peor en el conjunto de Europa: un 2,1% y 0,4% respectivamente, según la empresa de capital riesgo Atomico. Las estadísticas sobre los emprendedores negros y de minorías étnicas, que representan más del 10% de la población de Reino Unido según el censo de 2011, son más difíciles de obtener, pero las estimaciones de financiación también rondan el 1%.
El problema no es solo para los emprendedores. La directora de la división de startups de alto crecimiento en Barclays, Juliet Rogan, afirma que el capital riesgo, aunque pequeño en términos absolutos, "tiene un impacto demasiado grande en el bienestar futuro". Esto significa que muchas personas obtienen menos productos y servicios que resuelven sus problemas, y se ven discriminadas en servicios en teoría universales, como algoritmos de cámara incapaces de capturar bien los rostros oscuros o aplicaciones de salud cuyos diseñadores no pensaron en incluir un seguimiento de la regla.
Ni siquiera algo tan omnipresente como un teléfono móvil se salva. Hasta hace poco, solo algunos fabricantes parecían darse cuenta o preocuparse de que los móviles eran cada vez más grandes, demasiado para que las mujeres los sostuvieran o utilizaran con comodidad. Parte de la causa es quién pide la financiación, y cómo. Aunque en el Reino Unido no faltan empresas fundadas por mujeres femeninas —son un tercio del total—, una investigación de Enders Analysis muestra que es menos probable que se endeuden, pero es que además piden mucho menos dinero. Las mujeres también tienen casi el doble de probabilidades que los hombres de creer que tendrán problemas para conseguir un préstamo.
La propia demografía sesgada del capital riesgo también juega un papel importante. El 87% de los altos cargos en este sector son hombres y el 76% del personal es blanco. Esto hace aún más improbable que las mujeres y las personas racializadas tengan la oportunidad que lograr la famosa "presentación agradable". Muchas empresas de capital riesgo exigen una recomendación personal y, como ha dicho sin rodeos la inversora y fundadora del club de socios Debbie Woskow, "los hombres respaldan a los hombres".
Para la execonomista de la Organización Mundial del Comercio y coautora del informe, Alice Enders, también es un mundo muy masculino y blanco: "He sido una mujer simbólica toda mi vida —soy doctora en Economía—, pero esto es muy extremo". Las barreras van de lo más crudo a lo más sutil. El capital riesgo tuvo su propio Me Too en 2018, y la fundadora de la red de inversores Angel Academe, Sarah Turner, cuenta que muchas de sus inversoras han pasado por esos momentos, como que ellos traten las reuniones de negocios como citas.
Por su parte, la fundadora y directora ejecutiva de la firma británica de investigación de consumo Streetbees, Tugce Bulut, ve una diferencia marcada en las preguntas de los inversores según el género. "Como hombre, te hacen muchas más preguntas sobre el crecimiento y la rentabilidad, sobre lo grande que puedes soñar", dice esta londinense de origen turco, que ha recaudado más de 20 millones de libras. "En cambio, como mujer te preguntan mucho más por la protección y los inconvenientes, es decir, qué harías si las cosas fueran mal. Eso puede absorber tu energía como emprendedora... Debes reconocer ese patrón y alejarte".
Groves, que estaba a punto de mudarse al Reino Unido antes de la pandemia (y todavía planea hacerlo), percibe que los inversores les "mueven la portería" a los emprendedores negros, animándoles a volver cuando hayan alcanzado cierto hito, para luego fijarles otro. "No quieren decir que no —afirma—, pero al final te levantas un día y te das cuenta de que no tienen intención de decir que sí".
A veces no entienden las oportunidades de negocio porque resuelven problemas que nunca han vivido. Sheena Allen, negra, de Mississippi y fundadora de una empresa fintech, creció viendo cómo sus amigos y familiares eran presos de los prestamistas de pago diario porque no tenían cuentas bancarias, una vez fue rechazada por un inversor que no había oído el término "no bancarizado" y no entendía cómo era posible. Unos 33 millones de estadounidenses y 1,3 millones de británicos están en esa situación.
Algunos inversores también se confunden ante la menstruación, la lactancia y la salud femenina, "o les da vergüenza", añade Enders. Ha sido el caso con Tania Boler, fundadora de Elvie, una femtech emergente que fabrica extractores de leche silenciosos y ejercitadores de suelo pélvico. "Se dio cuenta de que había problemas fundamentales para la salud de las mujeres sin abordar porque nadie había pensado en el valor que podía crearse a través de ellos", dice Rogan. "Ha habido doce versiones del iPhone y el sacaleches no había cambiado en cincuenta años".
Pero empiezan a surgir soluciones alentadoras. Enders señala que "¡gracias a Dios!" muchas más niñas cursan asignaturas STEM (acrónimo en inglés de “ciencias, tecnología, ingeniería y matemáticas) en el colegio, y el efecto se verá en la economía tecnológica esta década. Las empresas de capital riesgo contratan ahora de forma mucho más diversa, aunque el típico ascenso a los puestos de responsabilidad de más de cinco años retrasará su impacto. Iniciativas especiales de financiación distintas, como Impact X, Angel Academe y Barclays, también marchan, sobre todo en los grandes bancos. Enders afirma que estos últimos son una apuesta mucho mejor para las emprendedoras que el sector "machista" del capital riesgo.
Aunque el covid-19 ha golpeado a corto plazo, ha servido para normalizar el teletrabajo y los horarios flexibles y eso podría ayudar a emprendedores con discapacidades, que cuidan de sus hijos o que residen fuera de las grandes ciudades. Aun así, Groves advierte que los programas de diversidad en el sector tecnológico suelen "meter en el mismo saco el género y la raza", y dejan que los avances en el primero oculten la inacción en el segundo en las estadísticas.
De hecho, las soluciones pueden ser diferentes. Las comunidades étnicas suelen estar agrupadas, mientras que en muchas grandes ciudades no hay un barrio de mujeres. Cuando las empresas fundadas por personas negras no consiguen inversión, crean menos puestos de trabajo en sus comunidades y perjudican también a las empresas de servicios locales. A fin de cuentas, la ventaja más poderosa puede ser el instinto de los inversores. Según el informe Alison Rose, las empresarias podrían aportar hasta 250.000 millones de libras a la economía británica si crearan y ampliaran nuevas compañías al mismo ritmo que los hombres.
Al final, afirma Rogan, "los inversores se fijan en las libras, los chelines y los peniques".

Es hora de hacer rentable la diversidad

Technologia rozwiązująca problemy słabo reprezentowanych grup społecznych była ignorowana przez inwestorów. Branża startupów chce to zmienić.

Jeśli masz wystarczająco dużo szczęścia, by dostać się na przesłuchanie do jakiejkolwiek współczesnej orkiestry, zaskoczyć może cię scenografia. Kandydaci zazwyczaj są ukryci przed jury za parawanem, a do tego często chodzą po dywanie, który tłumi dźwięk ich kroków. System ten, po raz pierwszy przyjęty przez Bostońską Orkiestrę Symfoniczną w 1952 roku, nie był metodą zapobiegania pandemii, ale próbą wyeliminowania uprzedzeń płciowych i rasowych. Od tego czasu jego zasady zostały przyjęte przez międzynarodową firmę prawniczą Clifford Chance, BBC i Kosmiczny Teleskop Hubble'a.
Paula Groves uważa, że czegoś podobnego potrzebuje branża technologiczna. Jako założycielka londyńskiej firmy venture capital Impact X Capital i czarnoskóra liderka biznesu, poświęciła większość życia na walkę o 1 procent: a konkretnie o 1 procent funduszy venture capital, które zazwyczaj trafiają do czarnoskórych założycieli, a także o 1 procent funduszy, które trafiają do brytyjskich zespołów składających się wyłącznie z kobiet.
- Inwestorzy venture capital mają tendencję do inwestowania w ludzi, z którymi łączą ich "ciepłe stosunki", z którymi dzielili szatnię lub byli w stowarzyszeniu uniwersyteckim - mówi. - Jeśli jesteś czarny lub jesteś kobietą, nie masz na to szansy, ponieważ nie miałeś takich możliwości... Nie ma znaczenia, kto napisał biznesplan - dodaje.
Nawet gdy brytyjska branża startupowa rozkwitła, liczby pozostały niewiarygodne. Opublikowany w zeszłym roku przez brytyjski rząd Alison Rose Review of Female Entrepreneurship wykazał, że zespoły składające się wyłącznie z kobiet wygrały zaledwie 4 proc. transakcji venture w ujęciu liczbowym oraz 1 proc. pod względem skali kapitału inwestycyjnego. W całej Europie sytuacja jest jeszcze gorsza. Według danych firmy VC Atomico, liczby te wynoszą odpowiednio 2,1 proc. i 0,4 proc. Trudniejszy jest dostęp do statystyk dotyczących założycieli czarnoskórych i przynależących do mniejszości etnicznych - według spisu powszechnego z 2011 r. grupy te stanowią ponad 10 proc. populacji. Szacunki dotyczące finansowania zakładanych przez nie przedsiębiorstw również oscylują jednak wokół 1 proc.
Nie jest to tylko problem dla samych założycieli. Juliet Rogan, która kieruje działem szybko rosnących start-upów w Barclays, twierdzi, że finansowanie typu venture capital, choć niewielkie w wartościach bezwzględnych, "ma nieproporcjonalnie duży wpływ na charakter przyszłego bogactwa, z którym będziemy żyć". Oznacza to, że rzesze ludzi otrzymują mniej produktów i usług, które rozwiązują ich problemy, a także dyskryminację wbudowaną w rzekomo uniwersalne usługi: algorytmy aparatów fotograficznych, które z trudem wychwytują ciemne twarze, lub aplikacje zdrowotne, których autorzy nie przewidzieli funkcji rejestrowania cyklu.
Zjawisko nie oszczędziło nawet przedmiotu tak powszechnego, jak telefon komórkowy. Do niedawna niewielu producentów zdawało się zauważać lub przejmować, że coraz większe telefony stają się zbyt duże, by kobiety mogły wygodnie je trzymać lub posługiwać się nimi. Częściową przyczyną jest to, kto i w jaki sposób stara się o fundusze. Podczas gdy w Wielkiej Brytanii nie brakuje kobiet-przedsiębiorców - kobiety stanowią jedną trzecią przedsiębiorców w kraju - badania przeprowadzone przez Enders Analysis wykazały, że rzadziej zaciągają one długi i żądają "kilka rzędów wielkości" mniej pieniędzy, gdy to robią. Kobiety są również prawie dwukrotnie bardziej skłonne niż mężczyźni wierzyć, że będą miały problemy z uzyskaniem kredytu.
Niebagatelną rolę odgrywają również uwarunkowania demograficzne samego sektora VC, gdzie 87 proc. starszych kapitalistów venture to mężczyźni, a 76 proc. wszystkich pracowników venture to biali. To sprawia, że jest jeszcze mniej prawdopodobne, aby kobiety i osoby ciemnoskóre skorzystały ze słynnego "ciepłego przyjęcia". Wiele firm VC wymaga osobistego polecenia. A jak to dosadnie ujęła inwestorka i założycielka stowarzyszenia Debbie Woskow, "mężczyźni popierają mężczyzn".
- To w tysiącu procentach męski, biały, zatęchły światek - mówi Alice Enders, była ekonomistka WTO i jedna z autorek raportu. - Przez całe życie odgrywałam symboliczną rolę kobiety w firmie - mam doktorat z ekonomii - ale mówimy o zjawisku ekstremalnym - mówi. Związane z tym bariery niekiedy są jaskrawe, czasem zaś subtelne. Świat venture capital przeszedł swoją własną rundę zarzutów MeToo w 2018 roku. Sarah Turner, założycielka sieci inwestorów Angel Academe, mówi, że wiele ze współpracujących z nią kobiet szukających inwestorów miało takie doświadczenia (inwestorzy traktujący spotkania biznesowe jak randki).
Tymczasem Tugce Bulut, założyciel i dyrektor naczelny brytyjskiej firmy Streetbees zajmującej się badaniami konsumenckimi, opisuje wyraźną różnicę w pytaniach, które VC zadają przedstawicielom różnych płci. - Jako mężczyzna otrzymujesz o wiele więcej pytań dotyczących rozwoju i wzrostu - jak duże możesz mieć marzenia - mówi urodzony w Turcji londyńczyk, który do tej pory pozyskał ponad 20 milionów funtów. Natomiast jako kobieta możesz otrzymać wiele pytań związanych ze spadkami i zabezpieczeniami - co zrobisz, jeśli coś pójdzie nie tak. To naprawdę może wyssać twoją energię założyciela... musisz być w stanie rozpoznać schemat postępowania i odejść od niego.
Groves, która przed pandemią miała zamiar przenieść się do Wielkiej Brytanii (i nadal to planuje), opisuje z kolei powracające doświadczenie "przesuwania bramek" dla czarnych założycieli: zachęcania startupów by wróciły, gdy osiągną określony kamień milowy, tylko po to, aby gdy to zrobią, zaproponować im inny. - Nie chcą powiedzieć "nie", ale w końcu pewnego dnia budzisz się i zdajesz sobie sprawę, że nigdy nie mają zamiaru powiedzieć "tak" - mówi.
W niektórych przypadkach inwestorzy po prostu nie rozumieją stojących przed nimi możliwości biznesowych, ponieważ stanowią one odpowiedź na problemy, których nigdy nie doświadczyli. Sheena Allen, czarnoskóra założycielka fintechu z Mississippi, która dorastała, obserwując, jak jej przyjaciele i rodzina byli wykorzystywani przez pożyczkodawców, ponieważ nie mieli kont bankowych, mówi, że została kiedyś odrzucona przez inwestora, który nigdy nie słyszał słowa "nieubankowiony" i nie mógł zrozumieć, jak coś takiego jest możliwe. Szacuje się, że 33 mln Amerykanów i 1,3 mln Brytyjczyków jest właśnie w takiej sytuacji.
Niektórzy inwestorzy również mają problemy ze zrozumieniem zagadnień takich jak cykl miesięczny, karmienie piersią i zdrowie kobiet ("lub czują się ogólnie zakłopotani", dodaje Enders). Weźmy na przykład Tanię Boler z Elvie, startupu "femtech", który produkuje ciche laktatory i urządzenia do ćwiczenia mięśni dna miednicy. - Dostrzegła fundamentalne problemy związane ze zdrowiem kobiet, którymi nikt się nie zajmował, ponieważ nikt nie myślał o wartości, jaką można by dzięki nim wytworzyć - mówi Rogan. - Powstało 12 wersji iPhone'a, a laktator nie zmienił się od 50 lat - zauważa.
Zaczynają pojawiać się już budujące rozwiązania. Enders zauważa, że znacznie więcej dziewcząt realizuje przedmioty ścisłe w szkole - "dzięki Bogu!" - co będzie miało wpływ na gospodarkę technologiczną w tej dekadzie. Firmy venture capital zatrudniają coraz więcej różnorodnych pracowników, choć typowa wspinaczka na wyższe stanowiska, trwająca ponad pięć lat, opóźni wpływ tej zmiany. Rozkręcają się, zwłaszcza w dużych bankach, liczne specjalne inicjatywy finansowania, w tym między innymi, Impact X, Angel Academe i Barclays. Enders twierdzi, że te ostatnie są o wiele lepszym wyborem dla założycieli niż branża venture capital w stylu "macho".
I choć koronawirus spowodował wielkie niedogodności w krótkim okresie, szybko znormalizował też pracę w domu i nietypowe godziny pracy, co może okazać się dobrodziejstwem dla założycieli, którzy są niepełnosprawni, opiekują się dziećmi lub mieszkają poza dużymi miastami. Mimo to Groves ostrzega, że programy różnorodności w branży technologicznej zbyt często "wrzucają płeć i rasę do jednego worka", pozwalając, by postępy w pierwszym z tych obszarów przesłaniały sytuację w drugim, co prowadzi do przesadnie pozytywnych statystyk.
W rzeczywistości potrzebne mogą być różnorodne rozwiązania. Mniejszości etniczne są często skupione w jednej lokalizacji, podczas gdy w wielkich metropoliach nie ma za wielu "kobiecych dzielnic". Gdy czarne firmy nie otrzymują inwestycji, tworzą mniej miejsc pracy w czarnych społecznościach, a na tym tracą również lokalne firmy usługowe. W ostatecznym rozrachunku najpotężniejszą przewagą może być własny instynkt majątkowy inwestorów. Według Alison Rose Review, kobiety-przedsiębiorcy mogłyby wnieść do brytyjskiej gospodarki nawet 250 miliardów funtów, gdyby zakładały i rozwijały nowe firmy w takim samym tempie jak mężczyźni.
- Funty, szylingi i pensy - tego właśnie będą słuchać inwestorzy - mówi Rogan.

Czas, by różnorodność zaczęła przynosić zyski

Innovationen in der Techbranche, die Probleme für unterrepräsentierte Gruppen lösen könnten, werden von Investoren systematisch ignoriert. Jetzt wehren sich Gründerinnen.

Sollten Sie das nötige Talent haben bei einem der großen zeitgenössischen Orchester vorspielen zu können, werden Sie womöglich überrascht sein, wie das abläuft. Denn für gewöhnlich werden Kandidatinnen und Kandidaten vor der Jury hinter einer Leinwand versteckt, und oft liegt sogar ein Teppich aus, um das Gewicht ihres Trittes zu dämpfen. Dieses System wurde erstmals 1952 vom Boston Symphony Orchestra eingeführt, und war keine Präventionsmaßnahme gegen die Pandemie – sondern der Versuch, geschlechts- und herkunftsbedingte Vorurteile auszublenden. Diese Methode wurde seitdem von der multinationalen Anwaltskanzlei Clifford Chance, der BBC und beim Hubble-Weltraumteleskop übernommen.
Paula Groves glaubt, dass die Tech-Branche etwas Ähnliches braucht. Als Gründerin der Londoner Venture-Capital-Firma (VC) "Impact X Capital" und schwarze Unternehmerin hat sie einen Großteil ihres Lebens damit verbracht, für das eine Prozent zu kämpfen: speziell für das eine Prozent der Venture-Capital-Finanzierung, das typischerweise an schwarze Gründer geht; sowie für das eine Prozent der Finanzierung, das an reine Frauenteams in Großbritannien geht.
"Risikokapitalgeber neigen dazu, in Leute zu investieren, die 'man schon vorher kannte', Leute, mit denen sie eine Umkleidekabine geteilt haben, mit denen sie in einer Studentenverbindung waren", sagt sie. "Wenn du schwarz oder weiblich bist, ist das also eher schwer, weil dir diese Möglichkeit nicht gegeben war – egal, wer den Businessplan geschrieben hat."
Selbst als die britische Startup-Wirtschaft aufblühte, blieben die Zahlen gering. Der "Alison Rose Review of Female Entrepreneurship", ein Bericht der letztes Jahr von der britischen Regierung veröffentlicht wurde, fand heraus, dass reine Frauenteams nur vier Prozent aller Venture-Deals bekamen; und grundsätzlich nur ein Prozent der Pitchs gewinnen. Für Europa ist die Situation noch schlimmer: nur 2,1 Prozent der Deals, beziehungsweise 0,4 Prozent der Pitchs gehen laut der VC-Firma Atomico an Frauen. Spezifische Statistiken für Gründerinnen und Gründer aus schwarzen und ethnischen Minderheitengruppen, die laut Volkszählung 2011 mehr als zehn Prozent der Bevölkerung ausmachen, sind schwerer zu bekommen. Schätzungen für deren Finanzierung bewegen sich aber um die ein Prozent.
Das ist nicht nur ein Problem für die Gründerinnen selbst. Juliet Rogan, die bei Barclays die Abteilung für wachstumsstarke Startups leitet, sagt, dass VC-Finanzierungen zwar in absoluten Zahlen klein sind, aber "einen unverhältnismäßig großen Einfluss auf die Art des zukünftigen Wohlstands haben, in dem wir leben werden". Das bedeutet, dass große Teile der Bevölkerung weniger Produkte und Dienstleistungen erhalten, die ihre Probleme lösen, und begünstigt eine diskriminierende Grundstruktur vermeintlich universeller Dienste: Kamera-Algorithmen, die dunkle Haut nicht richtig erfassen können, oder Gesundheits-Apps, deren Entwickler nicht daran gedacht haben, einen Perioden-Tracker einzubauen.
Selbst bei etwas so Allgegenwärtigem wie einem Mobiltelefon ist das zu finden. Bis vor kurzem schienen nur wenige Hersteller zu bemerken oder sich darum zu kümmern, dass die immer größeren Handys für Frauen zu groß wurden, um sie bequem zu halten oder zu benutzen. Ein Grund dafür ist, wer um die Finanzierung für die Entwicklung bittet – und auf welche Weise. Obwohl es in Großbritannien keinen Mangel an Unternehmerinnen gibt – jeder dritte Unternehmer ist eine Unternehmerin –, haben Untersuchungen von Enders Analysis ergeben, dass sie seltener Schulden aufnehmen und, wenn sie es tun, in "mehreren Größenordnungen" weniger Geld verlangen. Frauen gehen auch fast doppelt so häufig wie Männer davon aus, dass sie Schwierigkeiten haben werden, überhaupt einen Kredit zu bekommen.
Aber auch die verzerrte Demografie der VC-Branche selbst spielt eine wesentliche Rolle, denn 87 Prozent der leitenden Risikokapitalgeber sind Männer, und 76 Prozent aller Mitarbeitenden in der Branche sind weiß. Das macht es für Frauen und People of Color umso unwahrscheinlicher, dass "man sich schon kannte". Und viele VC-Firmen verlangen tatsächlich eine persönliche Empfehlung. Wie die Investorin und Gründerin des Members' Club "Debbie Woskow" es unverblümt ausdrückt: "Männer unterstützen Männer".
"Es ist eine tausendprozentig männliche, weiße Welt", sagt Alice Enders, eine ehemalige WTO-Ökonomin und eine der Autorinnen des Berichts. "Ich war mein ganzes Leben lang eine Alibifrau – ich habe einen Doktortitel in Wirtschaftswissenschaften – aber das ist sehr extrem." Die daraus resultierenden Barrieren reichen von krass bis subtil. Die Welt des Venture Capital hatte 2018 ihre eigene Reihe an MeToo-Vorwürfen, und Sarah Turner, Gründerin des Investorennetzwerks Angel Academe, sagt, dass zu viele ihrer weiblichen Investees solche Momente erlebt hätten (beispielsweise VCs, die Geschäftstreffen wie Dates behandeln).
Tugce Bulut, Gründerin und Geschäftsführerin des britischen Konsumforschungsunternehmens Streetbees, berichtet von dem krassen Unterschied in den Fragen, die VCs Frauen und Männern stellen. "Als Mann wird man nach Wachstumspotenzial und Vorteilen gefragt, danach, was man sich erträume", sagt die türkischstämmige Londonerin, die bislang mehr als 20 Millionen Pfund eingeworben hat. "Als Frau hingegen bekommt man viele Fragen zu den Nachteilen und zum Schutz gestellt – was man tun würde, wenn etwas schiefgeht. Das kann einem als Gründerin wirklich die Energie rauben. Man muss in der Lage sein, das Muster zu erkennen und es zu durchbrechen."
Groves, die vor der Pandemie gerade nach Großbritannien ziehen wollte (und dies immer noch plant), beschreibt auch die gängige Erfahrung unter schwarzen Gründerinnen und Gründern, dass VCs "die Torpfosten verschieben". Sie würden Startups ermutigen, wiederzukommen, wenn sie bestimmte Ziele erreicht haben – nur um dann wieder neue Ziele vorzugeben. "Sie wollen nicht nein sagen, aber eines Tages wachst du auf und erkennst, dass sie nicht vorhaben, jemals ja zu sagen", sagt sie.
In manchen Fällen hätten die VCs einfach nicht das nötige Verständnis für die Geschäftschance, die sich ihnen böte. Beispielsweise, weil das Projekt Probleme löst, die sie nie erlebt haben. Sheena Allen, eine schwarze Fintech-Gründerin aus Mississippi hat als Kind mit ansehen musste, wie ihre Freunde und Familie von Kreditgebern ausgebeutet wurden, weil sie keine Bankkonten hatten. Sie erzählt, dass sie einmal von einem Investor abgewiesen wurde, weil er das Wort "unbanked", ohne Bankkonto, noch nie gehört hatte und nicht verstehen konnte, wie das überhaupt möglich war. Dabei sind schätzungsweise 33 Millionen Amerikaner und 1,3 Millionen Briten "unbanked".
Einige VCs sind auch von Themen der weiblichen Gesundheit abgeschreckt. Wenn sie Begriffe wie "Stillzeit" und "Menstruation" hören, "sind sie ganz verlegen", so Enders. Elvie beispielsweise ist ein Femtech-Startup, das leise Brustpumpen und Beckenbodentrainer herstellt. "Die Gründerin Tania Boler erkannte grundlegende Probleme, was die Gesundheit von Frauen angeht und die nicht angesprochen wurden, weil niemand über den ökonomischen Wert nachgedacht hatte, den sie bringen könnten", sagt Rogan. "Es gab zwölf Neuauflagen des iPhone, aber die Milchpumpe hatte sich seit 50 Jahren nicht verändert."
Ermutigende Lösungen zeichnen sich bereits ab. Enders stellt fest, dass viel mehr Mädchen MINT-Fächer in der Schule belegen – "Gott sei Dank!" – was sich in diesem Jahrzehnt auch in der Tech-Branche bemerkbar machen wird. VCs stellen heute viel vielfältiger ein, obwohl die typische Zeit von fünf Jahren, die es dauert, um in eine Führungsposition aufzusteigen, diese Wirkung verzögern wird. Zahlreiche spezielle Finanzierungsinitiativen, einschließlich, aber nicht beschränkt auf Impact X, Angel Academe und Barclays, entstehen, vor allem bei großen Banken; Enders sagt, dass letztere eine viel bessere Chancen für Gründerinnen bieten als die "machohafte" VC-Branche.
Und obwohl die Pandemie große Rückschläge bedeutet, hat sie die Arbeitswelt teils verbessert: von Zuhause arbeiten, mit unorthodoxen Arbeitszeiten hat sich normalisiert – was sich noch als Segen für Gründerinnen erweisen könnte, die körperlich eingeschränkt sind oder eine Behinderung haben, Kinder betreuen oder außerhalb von Großstädten leben. Dennoch warnt Groves, dass Diversity-Programme in der Tech-Branche zu oft "Geschlecht und Hautfarbe in einen Topf werfen" und den Fortschritt bei Ersterem durch Untätigkeit bei Letzterem in zusammenfassenden rosigen Statistiken überdecken.
In der Tat können die betreffenden Lösungen sehr unterschiedlich aussehen: Ethnische Gemeinschaften treten oft geballt auf, während nicht gerade viele Großstädte einen "Woman District" haben. Wenn schwarze Firmen keine Investitionen erhalten, unterstützen sie weniger Arbeitsplätze in der schwarzen Gemeinschaft und hungern damit auch lokale Dienstleistungsunternehmen aus. Letztendlich könnte der Geldinstinkt der Investoren zum mächtigsten Treiber &nbsp;werden, zu einem neuen Vorteil: Laut der Rose-Studie könnten Unternehmerinnen bis zu 250 Milliarden Pfund zur britischen Wirtschaft beitragen, wenn sie in gleichem Maße wie Männer neue Unternehmen gründen und ausbauen würden.
"Pfund, Schilling und Pence – das ist die Sprache, die Investoren verstehen", sagt Rogan.

Diversität, die sich auszahlt

Investoren ignorieren technologische Innovationen, die von Frauen stammen. Damit denken sie höchst unwirtschaftlich.

Laurence Dodds

Time To Make Diversity Pay