The EU was right to back down on the Northern Ireland protocol. But this episode has illustrated a hard truth for Brexit Britain 

What a mess. Who would have thought that the first crisis in post-Brexit EU/UK relations would have come from an attempt by the EU to block exports of vaccines to Northern Ireland?
The EU has quite rightly and swiftly backed down. The proposal to use the safeguard clause in the Northern Ireland Protocol to stop vaccine exports across the border on the island of Ireland was wholly disproportionate to the problem the bloc faces and potentially wholly destructive of trust in the management of the Protocol. This fiasco bears all the signs of a bureaucracy under huge pressure: acting before thinking, failing to consult properly internally and neglecting to consider the interests of the member state most closely concerned, namely Ireland.
This has been a humiliating episode for the European Commission. Let’s hope it learns from the experience. Reaching so precipitously for the safeguard clauses is hardly conducive to building a sensible relationship with the UK in the management of this most sensitive of international agreements. The Commission has stepped back, hopefully chastened and with the sense to approach the next crisis with a little more consideration.
For this will not be the last time that the UK and the EU find themselves in polarised positions over the operation of the Northern Ireland Protocol and, indeed, the wider Trade and Cooperation Agreement. Both are complex treaties, both contain moving parts and both involve much detail still to sort out. This episode is an early illustration of the hard truth that the end of the transition period and the signing of the trade deal late last year does not mean the end of tough and difficult negotiations with the EU. Across the whole sweep of the new relationship, the UK will find itself in constant dialogue with the EU. Much of this will be technical and will not erupt into the public consciousness. But some of it will be politically contentious and very visible. Those who hoped that getting Brexit done would expunge the EU and all its works from public discourse in the UK will be sorely disappointed.
This incident also reveals just how the EU will approach future bones of contention. Its systems are focused internally, designed to uphold the legal order that sustains the EU construct. At every decision point, the European Commission will act instinctively in the way it thinks best suited to protecting the whole — even if, as in this case, that means subordinating the concerns of one or more member states.
The consistent rule of thumb will be that the interests of the EU will be prioritised over those of third countries. The UK is now a third country. That’s the new reality. The EU will only act in a way that suits the UK if it also suits the EU. Whether pressure points emerge over financial services regulation, over the bureaucracy of border controls, over Gibraltar or other UK Overseas Territories or any other aspect of our complex relationship, the EU will predictably and forcefully pursue its own advantage and that of the 27 member states. That should come as no surprise, not least since the UK will pursue its own interests with exactly the same vigour. But it won’t stop a puzzled sense from some in the UK that somehow the EU is being unfair.
This new reality will do little to endear the EU to the British public. In spite of the evident difficulties of the new trading relationship and the sad dearth of all those promised opportunities that were meant to magically appear as the transition period ended, public perception in the UK will most likely be marked by narky spats, puffed up by a Eurosceptic press determined to continue to demonise the EU and all its works. Opinion polls currently show some buyer’s remorse; YouGov polling this month shows 48 per cent believing that the UK was wrong to leave the EU, only 40 per cent believing it was right to do so, with the rest not knowing. Expect that to go into reverse as the cumulative impact of multiple incidents of EU assertiveness settles on the public consciousness.
The crisis over vaccine exports from the EU to Northern Ireland will subside. But the wind that brought it is only just beginning to blow. While the UK and the EU will retain many common interests, and will find many occasions to act in concert, when push comes to shove the EU will act to its own advantage, as will the UK. As this unfortunate episode has shown so early, that will not always make the relationship an easy one.

Why the Vaccine Export Row Is a Straw in the Brexit Wind

L'erreur de l'UE sur le protocole nord-irlandais illustre une dure vérité pour le Royaume-Uni qui en est fraîchement sorti.

Quel gâchis. Qui aurait cru que la première crise dans les relations entre l'UE et le Royaume-Uni après le Brexit résulterait de la tentative de l'UE de bloquer les exportations de vaccins vers l'Irlande du Nord ?
L'UE a fait marche arrière, à juste titre et rapidement. La proposition d'utiliser la clause de sauvegarde du protocole sur l'Irlande du Nord pour mettre fin aux exportations de vaccins à travers la frontière de l'île d'Irlande était totalement disproportionnée et potentiellement destructrice de la confiance dans la gestion du protocole. Ce fiasco porte tous les signes d'une bureaucratie soumise à une pression énorme : agir avant de réfléchir, ne pas consulter correctement en interne et négliger de prendre en compte les intérêts de l'État membre le plus concerné, à savoir l'Irlande.
Cet épisode a été humiliant pour la Commission européenne. Espérons qu'elle en tire les leçons. Le fait d'activer si rapidement les clauses de sauvegarde n'est guère propice à l'établissement d'une relation raisonnable avec le Royaume-Uni dans la gestion de cet accord international des plus sensibles. La Commission a pris du recul, en espérant qu'elle sera calmée et qu'elle aura le bon sens d'aborder la prochaine crise avec un peu plus de considération.
En effet, ce ne sera pas la dernière fois que le Royaume-Uni et l'UE se trouvent dans des positions antagonistes sur le fonctionnement du protocole sur l'Irlande du Nord, ainsi que sur l'accord de commerce et de coopération au sens large. Il s'agit de deux traités complexes, qui contiennent tous deux des parties modifiables et dont les détails restent à régler. Cet épisode marque la première illustration d'une dure vérité : la fin de la période de transition et la signature de l'accord commercial à la fin de l'année dernière ne concluent pas les négociations difficiles et ardues avec l'UE. Tout au long de cette nouvelle relation, le Royaume-Uni se trouvera en dialogue constant avec l'UE. Il s'agira en grande partie d'un dialogue technique qui ne fera pas irruption dans le débat public. Mais une partie sera politiquement controversée et très visible. Ceux qui espéraient que le Brexit évincerait l'UE et toutes ses œuvres du discours public au Royaume-Uni seront cruellement déçus.
Cet incident révèle également la manière dont l'UE abordera les futures pommes de discorde. Ses systèmes sont conçus pour maintenir l'ordre juridique qui soutient la construction européenne. À chaque décision, la Commission européenne agira instinctivement de la manière qu'elle juge la plus apte à protéger l'ensemble - même si, comme dans le cas présent, cela implique de passer par-dessus les préoccupations d'un ou plusieurs États membres.
La règle générale sera que les intérêts de l'UE seront prioritaires par rapport à ceux des pays tiers. Le Royaume-Uni est désormais un pays tiers. C'est la nouvelle réalité. L'UE n'agira dans le sens du Royaume-Uni que si cela elle convient aussi à l'UE. Que des points de pression apparaissent sur la réglementation des services financiers, sur la bureaucratie des contrôles aux frontières, sur Gibraltar ou d'autres territoires britanniques d'outre-mer ou sur tout autre aspect de notre relation complexe, l'UE poursuivra de manière prévisible et forte son propre intérêt et celui des 27 États membres. Cela ne devrait pas être une surprise, d'autant plus que le Royaume-Uni poursuivra ses propres intérêts avec exactement la même vigueur. Mais cela n'empêchera pas certains Britanniques de regarder avec perplexité l'UE être d'une certaine manière injuste.
Cette nouvelle réalité ne contribuera guère à faire aimer l'UE au public britannique. Malgré les difficultés évidentes de la nouvelle relation commerciale et l'absence des opportunités promises qui devaient apparaître comme par magie à la fin de la période de transition, la perception du public britannique sera très probablement marquée par des prises de bec narquoises, gonflées par une presse eurosceptique déterminée à continuer de diaboliser l'UE et toutes ses œuvres. Les sondages d'opinion montrent actuellement un certain remords de la part des Brexiters. Le sondage YouGov de ce mois-ci montre que 48 % des personnes interrogées estiment que le Royaume-Uni a eu tort de quitter l'UE, 40 % seulement estimant qu'il a eu raison de le faire, les autres restant indécis. Il faut s'attendre à ce que la tendance s'inverse, car l'impact cumulé des multiples incidents avec l'UE se fait sentir au sein du public.
La crise des exportations de vaccins de l'UE vers l'Irlande du Nord s'atténuera. Mais le vent qui l'a provoquée commence à peine à souffler. Si le Royaume-Uni et l'UE conservent de nombreux intérêts communs et trouveront à l'avenir des occasions d'agir ensemble, quand la situation se dégradera, l'UE défendra son propre intérêt, tout comme le Royaume-Uni. Comme ce malheureux épisode l'a montré si tôt, cela ne rendra pas toujours les relations faciles.

Après le Brexit, l'UE et le Royaume-Uni font chambre à part 

L'UE a fait marche arrière sur l'exportation de vaccins en Irlande, mais l'épisode illustre l'avenir tendu de ses relations avec le Royaume-Uni.

Es war richtig, dass die EU beim Nordirland-Protokoll einen Rückzieher gemacht hat. Es zeigt jedoch bereits jetzt, was alles auf uns zukommen wird.

Was für ein Schlamassel. Wer hätte gedacht, dass die erste Krise in den Beziehungen zwischen der EU und Großbritannien nach dem Brexit von dem Versuch der EU ausgelöst werden würde, den Export von Impfstoffen nach Nordirland zu blockieren?
Völlig richtig, dass die EU nun einen Rückzieher gemacht hat. Der Vorschlag, die Schutzklausel im Nordirland-Protokoll zu nutzen, um den Export von Impfstoffen über die Grenze auf der irischen Insel zu unterbinden, war nicht nur völlig unverhältnismäßig in Bezug auf das gesamte Impf-Problem der EU, sondern könnte auch potenziell das Vertrauen in die allgemeine Handhabe des Protokolls brechen. Dieses Fiasko legt eine Bürokratie offen, die unter enormem Druck steht: Sie handelt, bevor sie nachdenkt, spricht sich intern nicht richtig ab und vernachlässigt die Interessen des am stärksten betroffenen Mitgliedsstaates, nämlich Irlands.&nbsp;
Es ist eine beschämende Episode für die Europäische Kommission. Hoffen wir, dass sie aus dieser Erfahrung lernt. Ein so überstürztes Berufen auf die Schutzklauseln ist kaum förderlich für den Aufbau einer vernünftigen Beziehung zum Vereinigten Königreich. Die Kommission hat von ihrem Plan abgesehen – hoffentlich hat sie etwas gelernt und wird nun in einer nächsten Krise bedachter vorgehen.
Denn es wird nicht das letzte Mal sein, dass sich Großbritannien und die EU in polarisierten Positionen über die genaue Auslegung des Nordirland-Protokolls und auch des umfassenderen Handels- und Kooperationsabkommens wiederfinden. Beides sind komplexe Verträge, beide sind in Teilen beweglich und beide müssen in vielen Details noch geklärt werden. So wurde leider deutlich: Mit dem Unterzeichnen des Handelsabkommens Ende letzten Jahres ist nicht auch ein Ende der schwierigen Verhandlungen mit der EU eingetreten. Während der gesamten Dauer der neuen Beziehungen wird das Vereinigte Königreich in ständigem Dialog mit der EU stehen müssen. Vieles davon wird formaler Natur sein und nicht ins öffentliche Bewusstsein dringen. Aber einiges wird auch politisch so umstritten sein, dass es die allgemeine Öffentlichkeit bewegen wird. Diejenigen, die gehofft haben, dass der Brexit die EU und alles was sie betrifft aus dem öffentlichen Diskurs in Großbritannien verbannen würde, werden schwer enttäuscht werden.
Und der Vorfall zeigte auch, wie die EU wohl zukünftige Streitpunkte angehen wird: Ihre Systeme sind nach innen gerichtet und darauf ausgelegt, die Rechtsordnung zu stützen, die das EU-Konstrukt aufrechterhält. An jedem Entscheidungspunkt wird die Europäische Kommission instinktiv so handeln, wie sie es für den Schutz des Ganzen für am besten geeignet hält – selbst wenn das, wie in diesem Fall, bedeutet, die Anliegen eines oder mehrerer Mitgliedsstaaten unterzuordnen.
Die durchgängige Faustregel wird sein, dass die Interessen der EU Vorrang vor denen von Drittstaaten haben werden. Das Vereinigte Königreich ist jetzt ein Drittland. Das ist die neue Realität. Die EU wird sich dem Vereinigten Königreich nur dann anpassen, wenn es sich auch der EU passt. Egal, ob es um die Regulierung von Finanzdienstleistungen geht, um Grenzkontrollen, Fragen zu Gibraltar oder anderen britischen Überseegebieten oder irgendeinen anderen Aspekt unserer komplexen Beziehung &nbsp;– die EU wird vorhersehbar und mit Nachdruck ihren eigenen Vorteil und denen der 27 Mitgliedsstaaten verfolgen. Das sollte nicht überraschen, nicht zuletzt, weil das Vereinigte Königreich seine eigenen Interessen mit genau der gleichen Vehemenz verfolgen wird. Diese Tatsache wird nicht verhindern, dass einige im Vereinigten Königreich das Gefühl haben werden, dass die EU irgendwie doch unfair handelt.
Und dieses Gefühl wird wenig dazu beitragen, die EU bei der britischen Öffentlichkeit beliebt zu machen. Trotz der offensichtlichen Schwierigkeiten der neuen Handelsbeziehungen und des traurigen Ausbleibens all der versprochenen Chancen, die mit dem Ende der Übergangsperiode auf magische Weise auftauchen sollten, wird die öffentliche Wahrnehmung im Vereinigten Königreich höchstwahrscheinlich von bissigen Wortgefechten geprägt sein; aufbauscht von einer euroskeptischen Presse, die entschlossen ist, die EU und ihr Handeln weiterhin zu verteufeln. Meinungsumfragen zeigen derzeit ein gewisses Maß an Reue; eine YouGov-Umfrage in diesem Monat zeigte, dass 48 Prozent der Meinung sind, dass es falsch war, dass Großbritannien die EU verlassen hat. Nur 40 Prozent glauben, dass es die richtige Entscheidung war; der Rest ist unentschlossen. Es ist zu erwarten, dass sich dieses Verhältnis umkehren wird, wenn sich die kumulative Wirkung mehrerer Ereignisse einer stets-fordernden EU im öffentlichen Bewusstsein festsetzt.
Die Krise um Impfstoffexporte aus der EU nach Nordirland wird sich legen. Aber der Wind, den sie verursacht, fängt gerade erst an zu wehen. Während das Vereinigte Königreich und die EU weiterhin viele gemeinsame Interessen teilen und viele Gelegenheiten finden werden, gemeinsam zu handeln, wird die EU, wenn es hart auf hart kommt, zu ihrem eigenen Vorteil handeln – ebenso wie das Vereinigte Königreich. Dieses Ereignis hat nun allzu früh gezeigt: Es wird alles andere als eine einfache Beziehung.

Impfstoff-Exportstreit: Ein Strohhalm im Brexit-Wind

Η ΕΕ ορθώς έκανε πίσω σχετικά με το πρωτόκολλο της Βόρειας Ιρλανδίας. Αλλά το επεισόδιο είναι ενδεικτικό για τη Βρετανία του Brexit

Τι χάλι. Ποιος θα πίστευε ότι η πρώτη κρίση στις σχέσεις ΕΕ / ΗΒ μετά το Brexit θα προερχόταν από μια προσπάθεια της ΕΕ να εμποδίσει τις εξαγωγές εμβολίων στη Βόρεια Ιρλανδία;
Η ΕΕ έκανε πολύ σωστά που υποχώρησε. Η πρόταση για τη χρήση της ρήτρας διασφάλισης στο πρωτόκολλο της Βόρειας Ιρλανδίας για τη διακοπή των εξαγωγών εμβολίων κατά μήκος των συνόρων στο νησί της Ιρλανδίας ήταν εντελώς δυσανάλογη με το πρόβλημα που αντιμετωπίζει το μπλοκ και ενδεχομένως πλήρως καταστροφική ως προς την απαιτούμενη εμπιστοσύνη για τη διαχείριση του πρωτοκόλλου. Αυτό το φιάσκο φέρει όλα τα σημάδια μιας γραφειοκρατίας υπό τεράστια πίεση: ενήργησε χωρίς σκέψη, απέτυχε να διαβουλευτεί σωστά στο εσωτερικό και αμέλησε να λάβει υπόψη της τα συμφέροντα του κράτους μέλους που έχει άμεσο ενδιαφέρον, δηλαδή της Ιρλανδίας.
Αυτό ήταν ένα ταπεινωτικό επεισόδιο για την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Ας ελπίσουμε ότι θα μάθει από την εμπειρία. Το να φτάσουμε τόσο γρήγορα στις ρήτρες διασφάλισης δε συμβάλλει ακριβώς στο να οικοδομήσουμε μια λογική σχέση με το Ηνωμένο Βασίλειο στη διαχείριση αυτής της ιδιαίτερα ευαίσθητης διεθνούς συμφωνίας. Η Επιτροπή υποχώρησε, ελπίζουμε ότι θα συγκρατηθεί και ότι θα προσεγγίσει την επόμενη κρίση με λίγο περισσότερη προσοχή.
Γιατί δε θα είναι η τελευταία φορά που το Ηνωμένο Βασίλειο και η ΕΕ θα βρεθούν σε πολωμένες θέσεις σχετικά με τη λειτουργία του Πρωτοκόλλου της Βόρειας Ιρλανδίας και, μάλιστα, της ευρύτερης Συμφωνίας Εμπορίου και Συνεργασίας. Και οι δύο είναι σύνθετες συνθήκες, και οι δύο περιέχουν πολλά ασαφή μέρη και στις δύο μένουν πολλές λεπτομέρειες ακόμα για να επιλυθούν. Αυτό το επεισόδιο αποτελεί μια πρώιμη απεικόνιση της καθαρής αλήθειας ότι το τέλος της μεταβατικής περιόδου και η υπογραφή της εμπορικής συμφωνίας στα τέλη του περασμένου έτους, δε σήμαναν το τέλος των σκληρών και δύσκολων διαπραγματεύσεων με την ΕΕ. Καθ' όλη τη διάρκεια της νέας σχέσης, το Ηνωμένο Βασίλειο θα βρίσκεται σε συνεχή διάλογο με την ΕΕ. Πολλές από τις συζητήσεις θα είναι τεχνικές και δε θα επηρεάσουν τη συνείδηση του κοινού. Αλλά μερικά από αυτά θα είναι πολιτικά αμφιλεγόμενα και ιδιαιτέρως ορατά. Εκείνοι που ήλπιζαν ότι το ίδιο το Brexit θα εξαφάνιζε την ΕΕ και όλα τα έργα της από δημόσιο λόγο στο Ηνωμένο Βασίλειο θα απογοητευθούν απόλυτα.
Αυτό το περιστατικό αποκαλύπτει επίσης πώς η ΕΕ θα προσεγγίσει στο μέλλον θέματα που θα προκαλούν διαφωνίες. Τα συστήματά της εστιάζουν στο εσωτερικό και είναι σχεδιασμένα για να υποστηρίζουν την έννομη τάξη που υποστηρίζει το οικοδόμημα της ΕΕ. Κάθε φορά που θα απαιτείται απόφαση, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα ενεργεί ενστικτωδώς με τον τρόπο που πιστεύει ότι είναι καταλληλότερος για την προστασία του συνόλου - ακόμη και αν, όπως στην περίπτωση αυτή, αυτό σημαίνει την υποβάθμιση των ανησυχιών ενός ή περισσοτέρων κρατών μελών.
Ο κανόνας που θα επαναλαμβάνεται είναι ότι τα συμφέροντα της ΕΕ έχουν προτεραιότητα έναντι των συμφερόντων τρίτων χωρών. Το Ηνωμένο Βασίλειο είναι πλέον τρίτη χώρα. Αυτή είναι η νέα πραγματικότητα. Η ΕΕ θα ενεργεί με τρόπο που να ωφελεί το Ηνωμένο Βασίλειο μόνο εάν είναι επωφελής επίσης στην ΕΕ. Όποτε προκύπτουν σημεία τριβής σχετικά με τη ρύθμιση των χρηματοοικονομικών υπηρεσιών, τη γραφειοκρατία των ελέγχων στα σύνορα, το Γιβραλτάρ ή άλλα υπερπόντια εδάφη του Ηνωμένου Βασιλείου ή περί οποιασδήποτε άλλης πτυχής της περίπλοκης σχέσης μας, η ΕΕ θα επιδιώκει προβλέψιμα και δυναμικά να διασφαλίσει το δικό της συμφέρον και αυτό των 27 κρατών μελών. Αυτό δεν πρέπει να αποτελεί έκπληξη, ιδίως επειδή το Ηνωμένο Βασίλειο θα επιδιώξει να διασφαλίσει τα δικά του συμφέροντα με ακριβώς το ίδιο σθένος. Αλλά δε θα πάψει την αμηχανία ορισμένων στο Ηνωμένο Βασίλειο που λένε ότι κατά κάποιον τρόπο η ΕΕ είναι άδικη.
Σε αυτή η νέα πραγματικότητα δε θα γίνονται προσπάθειες να γίνει η ΕΕ αγαπητή στο βρετανικό κοινό. Είναι προφανείς οι δυσκολίες της νέας εμπορικής σχέσης και τη θλιβερή έλλειψη όλων αυτών των υποσχεθεισών ευκαιριών που θα έπρεπε να εμφανιστούν ως δια μαγείας καθώς η μεταβατική περίοδος τελείωσε. Παρά ταύτα η αντίληψη του κοινού στο Ηνωμένο Βασίλειο πιθανότατα θα σημαδευτεί από καυγάδες, τους οποίους θα φουσκώνει ένας ευρωσκεπτικιστικός Τύπος που είναι αποφασισμένος να συνεχίσει να δαιμονοποιεί την ΕΕ και όλα τα έργα της. Οι δημοσκοπήσεις επί του παρόντος καταγράφουν ότι υπάρχει απογοήτευση του αγοραστή. Η δημοσκόπηση του YouGov αυτό το μήνα δείχνει ότι το 48 τοις εκατό πιστεύει ότι το Ηνωμένο Βασίλειο ήταν λάθος που εγκατέλειψε την ΕΕ, μόνο το 40 τοις εκατό πιστεύει ότι ήταν σωστό να το πράξει, με τους υπόλοιπους να δηλώνουν ότι δεν ξέρουν, δεν απαντούν. Αυτό αναμένεται να αντιστραφεί, καθώς ο σωρευτικός αντίκτυπος διαφόρων περιστατικών επιθετικότητας της ΕΕ θα γίνει μέρος της συνείδησης του κοινού.
Η κρίση όσον αφορά στις εξαγωγές εμβολίων από την ΕΕ στη Βόρεια Ιρλανδία θα υποχωρήσει. Αλλά ο άνεμος που την προκάλεσε μόλις αρχίζει να φυσά. Παρότι το Ηνωμένο Βασίλειο και η ΕΕ θα συνεχίσουν να έχουν πολλά κοινά συμφέροντα, και θα βρουν πολλές ευκαιρίες να ενεργήσουν σε συνεννόηση, όταν φτάσει ο κόμπος στο χτένι, η ΕΕ θα ενεργήσει προς όφελός της, όπως και το Ηνωμένο Βασίλειο. Όπως καταδεικνύει αυτό το επεισόδιο από τόσο νωρίς, το παραπάνω δε θα κάνει αυτή τη σχέση εύκολη.

Το θέμα με τις εξαγωγές εμβολίων είναι μια πρόγευση του Brexit

UE słusznie wycofała się z protokołu w sprawie Irlandii Północnej. Ale ten epizod pokazał twardą prawdę o Wielkiej Brytanii po brexicie.

Co za bajzel! Kto by pomyślał, że pierwszy kryzys w stosunkach między UE a Wielką Brytanią po brexicie wyniknie z próby zablokowania przez UE eksportu szczepionek do Irlandii Północnej?
UE słusznie szybko się z tego wycofała. Propozycja wykorzystania zawartej w Protokole w sprawie Irlandii i Irlandii Północnej klauzuli ochronnej w celu wstrzymania eksportu szczepionek przez granicę na wyspie była całkowicie nieproporcjonalna do problemu, z którym boryka się blok, i potencjalnie kompletnie destrukcyjna dla zaufania wobec zarządzania Protokołem. To fiasko nosi wszelkie znamiona znajdującej się pod ogromną presją biurokracji: działanie bez zastanowienia, brak konsultacji wewnętrznych i zaniedbanie interesów najbardziej zainteresowanego państwa członkowskiego, czyli Irlandii.
Był to epizod upokarzający dla Komisji Europejskiej. Miejmy nadzieję, że wyciągnie z niego wnioski. Tak gwałtowne sięgnięcie po klauzule ochronne nie sprzyja budowaniu rozsądnych relacji z Wielką Brytanią w zakresie zarządzania najdelikatniejszą umową międzynarodową. Miejmy nadzieję, że Komisja wycofała się z pokorą i intencją podejścia do następnego kryzysu z nieco większą rozwagą.
Nie będzie to bowiem ostatni raz, kiedy Wielka Brytania i UE znajdą się na konfliktowych pozycjach w kwestii funkcjonowania protokołu w sprawie Irlandii Północnej oraz, w rzeczy samej, w sprawie rozszerzonej umowy o handlu i współpracy. Oba te traktaty są złożone, oba zawierają elementy podlegające zmianom i wiele szczegółów, które należy jeszcze uporządkować. Ten epizod jest wczesną ilustracją brutalnej prawdy, że koniec okresu przejściowego i podpisanie umowy handlowej pod koniec ubiegłego roku nie oznacza końca trudnych i ciężkich negocjacji z UE. W całym okresie obowiązywania nowych stosunków Wielka Brytania będzie musiała prowadzić nieustanny dialog z UE. Wiele z tych rozmów będzie miało charakter techniczny i nie przebije się do świadomości publicznej. Ale niektóre z nich będą politycznie kontrowersyjne i przyciągną uwagę. Ci, którzy mieli nadzieję, że Brexit wyeliminuje z debaty publicznej w Wielkiej Brytanii UE i wszystkie jej działania, srodze się rozczarują.
Incydent ten ujawnia również, w jaki sposób UE będzie w przyszłości podchodzić do konfliktów. Jej systemy są zwrócone wewnętrznie, zaprojektowane w celu utrzymania porządku prawnego, który podtrzymuje konstrukcję UE. W każdym punkcie decyzyjnym Komisja Europejska będzie instynktownie działać w sposób, który uzna za najlepszy dla ochrony całości - nawet jeśli, jak w tym przypadku, oznacza to podporządkowanie się obawom jednego lub kilku państw członkowskich.
Stałą zasadą będzie to, że interesy UE będą miały pierwszeństwo przed interesami krajów trzecich. Wielka Brytania jest teraz krajem trzecim. Taka jest nowa rzeczywistość. UE będzie działać w sposób korzystny dla Wielkiej Brytanii tylko wtedy, gdy będzie to również korzystne dla UE. Niezależnie od tego, czy pojawią się punkty nacisku dotyczące regulacji usług finansowych, biurokracji związanej z kontrolą granic, Gibraltaru lub innych brytyjskich terytoriów zamorskich, czy też jakiegokolwiek innego aspektu naszych złożonych relacji, UE prawdopodobnie będzie zdecydowanie dążyć do zabezpieczenia własnych korzyści oraz korzyści 27 państw członkowskich. Nie powinno to dziwić, zwłaszcza że Wielka Brytania będzie realizować swoje interesy z dokładnie taką samą determinacją. Ale nie powstrzyma to zdziwienia niektórych Brytyjczyków, przeświadczonych że UE jest w jakiś sposób niesprawiedliwa.
Ta nowa rzeczywistość w niewielkim stopniu zjedna UE przychylność brytyjskiej opinii publicznej. Pomimo oczywistych trudności związanych z nowymi stosunkami handlowymi i ponurym brakiem wszystkich obiecanych korzyści, które miały magicznie pojawić się wraz z zakończeniem okresu przejściowego, odbiór społeczny UE w Wielkiej Brytanii będzie najprawdopodobniej naznaczony nerwowymi sprzeczkami, podsycanymi przez eurosceptyczną prasę, zdeterminowaną do dalszego demonizowania Unii i wszystkich jej działań. Badania opinii publicznej wykazują obecnie swego rodzaju wyrzuty sumienia; sondaż YouGov w tym miesiącu wykazał, że 48 proc. Brytyjczyków uważa, że Wielka Brytania popełniła błąd, opuszczając UE, tylko 40 proc. uważa, że było to słuszne, a reszta nie ma w tej kwestii zdania. Oczekujmy, że sytuacja ta ulegnie odwróceniu, gdy skumulowany wpływ szeregu kolejnych incydentów będących przejawem asertywności UE wpłynie na świadomość publiczną.
Kryzys związany z eksportem szczepionek z UE do Irlandii Północnej minie. Ale wiatr, który go wywołał, dopiero zaczyna wiać. Podczas gdy Wielka Brytania i UE zachowają wiele wspólnych interesów i będą miały wiele okazji do zgodnego działania, gdy przyjdzie co do czego, UE będzie działać na własną korzyść, podobnie jak Wielka Brytania. Jak pokazał ten tak wczesny niefortunny epizod, nie zawsze będzie to oznaczać, że stosunki te będą łatwe.

Awantura o eksport szczepionek to przedsmak rzeczywistości po brexicie

La UE ha hecho bien en dar marcha atrás en el protocolo de Irlanda del Norte. Pero este episodio ha ilustrado una verdad incómoda en la Gran Bretaña del Brexit 

Menudo lío. ¿Quién iba a pensar que la primera crisis en las relaciones entre la Unión Europea y el Reino Unido tras el Brexit vendrían por parte de la Unión y su intento de bloquear la exportación de vacunas a Irlanda del Norte?
La Unión Europea se ha echado atrás, deprisa y con toda la razón. La propuesta de utilizar la cláusula de salvaguarda del protocolo de Irlanda del Norte para frenar las exportaciones de vacunas a través de la frontera de la isla de Irlanda era totalmente desproporcionada con respecto al problema al que se enfrenta el bloque. Además, suponía un riesgo potencialmente destructivo respecto de la confianza en la gestión del Protocolo. Este fiasco tiene todos los ingredientes de la burocracia sometida a presión. Actuar antes de pensar, no consultar adecuadamente a nivel interno y no tener en cuenta los intereses del Estado miembro más afectado, es decir, Irlanda.
Este ha sido un episodio humillante para la Comisión Europea. Esperemos que aprenda de la experiencia. Recurrir de una forma tan precipitada a las cláusulas de salvaguarda no favorece la construcción de una relación sensata con el Reino Unido en la gestión de este acuerdo internacional tan delicado. La Comisión ha dado un paso atrás, esperemos que escarmentada y con el sentido común de abordar la próxima crisis con un poco más de consideración.
Porque esta no será la última vez que el Reino Unido y la UE choquen en lo relativo al protocolo de Irlanda del Norte o al más amplio Acuerdo de Comercio y Cooperación. Los dos son tratados complejos que incluyen partes variables y que implican muchos detalles que aún hay que resolver. Este episodio ilustra una dura realidad. El final del periodo de transición y la firma del acuerdo comercial a finales del año pasado no significan el fin de las duras y difíciles negociaciones con los Veintisiete. A lo largo de esta nueva relación, el Reino Unido se encontrará en constante diálogo con la Unión. Gran parte de este diálogo será técnico y no saldrá a la luz pública. Pero habrá una parte visible y cargada de controversia política. Quienes esperaran que la consecución del Brexit borrara a la Unión Europea y su obra del discurso público en el Reino Unido se sentirán muy decepcionados.
Este incidente también revela cómo abordará la UE los futuros conflictos. Sus sistemas están enfocados internamente, diseñados para mantener el orden legal que sostiene la construcción comunitaria. En cada punto decisivo, la Comisión Europea actuará con instinto y de la manera que considere más adecuada para proteger el conjunto. Incluso si, como en este caso, eso conlleve supeditar las preocupaciones de uno o varios Estados miembros.
La regla general será que los intereses del club tendrán prioridad sobre los de terceros países, y el Reino Unido es ahora un tercer país. Esa es la nueva realidad. La UE solo actuará de forma que convenga al Reino Unido si eso también conviene a sus Estados miembros. Tanto si surgen puntos de presión sobre la regulación de los servicios financieros, sobre la burocracia de los controles fronterizos, sobre Gibraltar u otros territorios de ultramar del Reino Unido o sobre cualquier otro aspecto de nuestra compleja relación. La UE defenderá sus propios intereses y los de los 27 Estados miembros como era de esperar. Y esto no debería ser una sorpresa, sobre todo porque el Reino Unido hará lo propio con el mismo ímpetu. Pero eso no impedirá que algunos británicos se queden con la sensación de que Europa es injusta.
Esta nueva realidad no ayudará a que la UE resulte atractiva para los anglosajones. A pesar de las evidentes dificultades de la nueva relación comercial y de la lamentable escasez de todas esas oportunidades anunciadas que se suponía iban a aparecer por arte de magia al finalizar el periodo de transición, la percepción pública en el Reino Unido estará muy marcada por la mordacidad de la prensa euroescéptica que seguirá demonizando a la Unión y a su obra. Actualmente, las encuestas muestran cierto arrepentimiento. En el sondeo de YouGov de este mes, un 48% de los encuestados cree que el Reino Unido se equivocó al salir de la UE, solo el 40% considera que estuvo bien hacerlo, y el resto no sabe. Es de esperar que esto se revierta a medida que el impacto acumulado de los múltiples incidentes de asertividad de la UE se asiente en la conciencia pública.
La crisis de las exportaciones de vacunas de la UE a Irlanda del Norte se calmará. Pero esto no ha hecho más que empezar. Aunque el Reino Unido y la UE mantendrán muchos intereses comunes y encontrarán muchas oportunidades para actuar de forma conjunta, cuando llegue la hora de la verdad la UE actuará en su propio beneficio, al igual que el Reino Unido. Y, tal y como ha demostrado este desafortunado y prematuro episodio, eso no siempre hará que la relación sea fácil.

Por qué la polémica sobre la exportación de vacunas es una premonición sobre el futuro del Brexit

La UE ha retrocedido con su protocolo hacia Irlanda del Norte. Pero el gesto ha revelado una verdad incómoda sobre el divorcio europeo

Why the Vaccine Export Row Is a Straw in the Brexit Wind

The EU was right to back down on the Northern Ireland protocol. But this episode has illustrated a hard truth for Brexit Britain

Philip Rycroft