The widely contested report has caused outrage across the UK. But is it inaccurate?

Confusion and outrage greeted the UK government’s <a href="https://assets.publishing.service.gov.uk/government/uploads/system/uploads/attachment_data/file/974507/20210331_-_CRED_Report_-_FINAL_-_Web_Accessible.pdf">Commission on Race and Ethnic Disparities report</a>. As opponents grapple with some of the more alarming findings, such as its assertion that there is little evidence of institutional racism in the UK, critiques and questions about the validity of its claims have begun to circulate widely on social media.
So, what does the report get wrong about racism in the UK, and does it get anything right?
<h3>The main arguments</h3>
From start to finish, the race commission puts huge emphasis on the “agency” of people from racial and ethnic minority groups, explaining away racial inequalities based on the choices of certain groups, or in favour of other social factors like class.
Despite the <a href="https://www.gov.uk/government/statistics/hate-crime-england-and-wales-2019-to-2020/hate-crime-england-and-wales-2019-to-2020">findings of other reports</a>, it suggests that hate crime isn’t worsening but that perceptions of an increase have been influenced by internet trolling. It claims that the term “BAME” should be abandoned because it obscures specific issues among different groups; and that structural racism in work, education and elsewhere is hard to prove.
This finding on structural racism runs contrary to earlier findings such as the 1999 <a href="https://assets.publishing.service.gov.uk/government/uploads/system/uploads/attachment_data/file/277111/4262.pdf">Macpherson inquiry report</a> into the murder of Stephen Lawrence and other more recent <a href="https://www.gov.uk/government/news/lammy-publishes-historic-review">evidence that</a> is yet to be adequately addressed.
Perhaps the most blatant issue is the report’s reliance on tactics that the government appears to have employed time <a href="https://hansard.parliament.uk/Commons/2020-10-20/debates/5B0E393E-8778-4973-B318-C17797DFBB22/BlackHistoryMonth">and again</a>: using Black and Asian representatives to minimise the credibility of racism in its many forms.
The commission was handpicked by Munira Mirza, the director of the Number 10 Policy Unit, who has been said to dismiss institutional racism as “a perception more than a reality”.
The commission’s chair, Tony Sewell, has previously dismissed the existence of systemic racism. Co-author Samir Shah has expressed similar views, and so has Mercy Muroki. Another member, Dambisa Moyo, is in favour of ending foreign aid to Africa because it creates a dependency culture. And Kemi Badenoch, the minister for equalities that the commission directly reports to, has also previously denied the existence of systemic racism. It is of little surprise, then, that institutional racism has been dismissed in the evaluation of the commission’s findings.
<h3>A selective view</h3>
Certain racial and ethnic groups have become wealthier in the UK in recent decades, and the commission is right to highlight that. Calls to prioritise social class are also important. But while the report appears to back an approach that looks at how class, race, gender and other social identities overlap, it stops short of accounting for how race intersects with gender, sexuality and disability.
Singling out white underachievement in education throughout the report is striking. Yet it doesn’t account for what happens afterwards in terms of <a href="https://aura.abdn.ac.uk/bitstream/handle/2164/12563/DP_2019_2.pdf?sequence=1&amp;amp;isAllowed=y">employment and increasing wealth</a> (long-term outcomes tend to be better for white graduates, for example).
Pitting white underachievement against outcomes for ethnic minority groups also echoes arguments often touted by the extreme right. Race equality think tank, the Runnymede Trust, describes this as playing “into cultural readings of inequality, which pitch [white people’s] interests squarely against those of ethnic minorities, and simultaneously allows middle class commentators to blame the 'underclass’ for their own misfortunes”.
The report focuses on comparing different groups’ health, education, criminal justice and employment with what it claims is a data-driven approach. But we contend it’s ideologically driven. For instance, while high levels of Covid-19 among racial and ethnic populations are acknowledged, the <a href="https://assets.publishing.service.gov.uk/government/uploads/system/uploads/attachment_data/file/908434/Disparities_in_the_risk_and_outcomes_of_COVID_August_2020_update.pdf">roots of inequity</a> are said to lie in socio-economic factors like living in higher population density and deprived areas and working in higher-risk occupations.
While this is undeniable, the report also stresses that disproportionate Covid-19 levels aren’t down to systemic racism, overlooking the fact that race and ethnicity significantly affect the <a href="https://www.theguardian.com/money/2009/oct/18/racism-discrimination-employment-undercover#:%7E:text=Undercover%20job%20hunters%20reveal%20huge%20race%20bias%20in%20Britain's%20workplaces,-This%20article%20is&amp;text=A%20government%20sting%20operation%20targeting,with%20African%20and%20Asian%20names.">j</a>obs and housing some groups can get in the first place.
There are several other shortcomings. There’s hardly any mention of the racialisation of religion in Islamophobia; one mention of the “glass ceiling”; nothing on white dominance in the upper echelons of society; and no attempt to critically examine or expunge the British empire’s legacies, for example the names of national honours. Rather, the report vaguely refers to the “inflows and outflows” that connect the British empire with Commonwealth countries, along with one controversial reference to the effects of the “slave period” on the “re-modelled African/Britain”.
Campaigner Patrick Vernon said the report's efforts to belittle slavery, colonisation and the resulting injustices to millions of people as “the equivalent of a Holocaust denier being asked to develop a strategy on antisemitism. Half the people on the commission do not understand the history of Britain, the impact and implications of enslavement, or modern-day racism”.
<h3>Policing language</h3>
 
 The report erases the language used to understand how race works, such as recommendations to stop using the term "white privilege" and to replace it with “affinity bias”, because it’s “alienating” to white people who don’t accept that they’re “privileged by their skin colour”.
It supports a divide-and-rule approach that propagates tensions within and between groups, such as suggestions that “minorities who have been long established in a country … in a context of racial and socio-economic disadvantage”, are held back because of a lack of optimism about social mobility and education, whereas “immigration optimism” from groups newer to the UK means they’re less likely to face prejudice.
In response, Dr Halima Begum, director of the Runnymede Trust, has said that it seems that for ethnic minority groups, “if we succeed it’s on us. If we fail, it’s on us. The state has no collective duty of care on our outcomes if they are disproportionate”.
The timing of the report’s release couldn’t be more opportune in the wake of widely reported accusations of racism within British royalty and the establishment at large. Such rumblings threaten Brexit Britain’s international standing, especially with Commonwealth countries, with some reconsidering their continuing membership.
All this just a few days before Boris Johnson makes his trip to India to cement alliances in the east. As widespread criticism mounts, the bottom line is that although it gets a handful of things right, overall the commission’s report lacks credibility.

Race Commission Report: The Rights And Wrongs

The widely contested race report claims structural racism no longer exists in the UK, causing outrage. Where do the inaccuracies lie?

Szeroko kwestionowany raport dotyczący rasy wywołał oburzenie na Wyspach. Jakie popełniono błędy?

<a href="https://assets.publishing.service.gov.uk/government/uploads/system/uploads/attachment_data/file/974507/20210331_-_CRED_Report_-_FINAL_-_Web_Accessible.pdf">Raport</a> brytyjskiej rządowej Komisji ds. Różnic Rasowych i Etnicznych wywołał zamieszanie i oburzenie. Podczas gdy różne strony dyskutują na temat najbardziej niepokojących ustaleń – takich jak twierdzenie, że istnieje niewiele dowodów na funkcjonowanie instytucjonalnego rasizmu w Wielkiej Brytanii – krytyka i pytania o zasadność wniosków zalały media społecznościowe.
Gdzie zatem autorzy raportu mylą się w sprawie rasizmu w Wielkiej Brytanii i czy mają w czymkolwiek racje?
<h3>Główne argumenty</h3>
Od początku do końca Komisja ds. Różnic Rasowych i Etnicznych kładzie ogromny nacisk na "sprawczość" mniejszości rasowych i etnicznych, tłumacząc nierówności rasowe wyborami pewnych grup lub na innymi czynnikami społecznymi, takimi jak klasa społeczna.
Pomimo <a href="https://assets.publishing.service.gov.uk/government/uploads/system/uploads/attachment_data/file/974507/20210331_-_CRED_Report_-_FINAL_-_Web_Accessible.pdf">ustaleń zawartych w innych raportach</a>, raport sugeruje, że przestępstwa z nienawiści nie nasilają się, ale że na postrzeganie wzrostu przestępczości wpłynął trolling w internecie. Twierdzi się, że termin "BAME" [Black, Asian and minority ethnic – czarni, Azjaci i mniejszości etniczne - red.] powinien zostać porzucony, ponieważ zaciemnia on specyficzne problemy różnych grup; oraz że rasizm strukturalny w pracy, edukacji i innych miejscach jest trudny do udowodnienia.
To stwierdzenie dotyczące rasizmu strukturalnego jest sprzeczne z wcześniejszymi ustaleniami, takimi jak <a href="https://assets.publishing.service.gov.uk/government/uploads/system/uploads/attachment_data/file/974507/20210331_-_CRED_Report_-_FINAL_-_Web_Accessible.pdf">raport z dochodzenia Macphersona</a> z 1999 r. w sprawie morderstwa Stephena Lawrence'a oraz innymi <a href="https://assets.publishing.service.gov.uk/government/uploads/system/uploads/attachment_data/file/974507/20210331_-_CRED_Report_-_FINAL_-_Web_Accessible.pdf">nowszymi materiałami</a>, które nie zostały jeszcze odpowiednio przeanalizowane.
Być może najbardziej rażącą kwestią jest oparcie się w raporcie na taktyce, którą rząd wydaje się stosować <a href="https://assets.publishing.service.gov.uk/government/uploads/system/uploads/attachment_data/file/974507/20210331_-_CRED_Report_-_FINAL_-_Web_Accessible.pdf">raz po raz</a> – powoływanie się na czarnoskórych i azjatyckich przedstawicieli w celu zlekceważenia istnienia rasizmu w jego wielu formach.
Komisja została wybrana przez Munirę Mirzę, dyrektorkę Number 10 Policy Unit [elitarna grupa doradców premierów Wielkiej Brytanii - red.], o której mówi się, że odrzuca instytucjonalny rasizm, twierdząc, że jest on raczej kwestią "percepcji niż rzeczywistości".
Przewodniczący komisji Tony Sewell także odrzucał już wcześniej istnienie systemowego rasizmu. Podobne poglądy wyrażał współautor raportu Samir Shah, jak również Mercy Muroki. Inna członkini komisji, Dambisa Moyo, opowiada się za zakończeniem pomocy zagranicznej dla Afryki, ponieważ tworzy ona kulturę zależności. Kemi Badenoch, minister ds. równości, której bezpośrednio podlega komisja, również wcześniej zaprzeczała istnieniu systemowego rasizmu. Nie jest więc zaskoczeniem, że rasizm instytucjonalny został pominięty w ocenie ustaleń komisji.
<h3>Selektywne spojrzenie</h3>
Niektóre grupy rasowe i etniczne w Wielkiej Brytanii stały się w ostatnich dziesięcioleciach zamożniejsze i komisja ma rację, kiedy o tym pisze. Ważne są również apele o nadanie priorytetu klasie społecznej. Choć jednak raport wydaje się popierać podejście, wedle którego analizuje, w jaki sposób klasa, rasa, płeć i inne tożsamości społeczne nakładają się na siebie, nie bierze pod uwagę, jak rasa łączy się z płcią, seksualnością i niepełnosprawnością.
Wyodrębnianie w raporcie słabych osiągnięć białych w edukacji jest uderzające. Nie uwzględnia jednak tego, co dzieje się później, jeśli chodzi o <a href="https://assets.publishing.service.gov.uk/government/uploads/system/uploads/attachment_data/file/974507/20210331_-_CRED_Report_-_FINAL_-_Web_Accessible.pdf">zatrudnienie i wzrost zamożności</a> (długoterminowe osiągnięcia są na przykład lepsze pośród białych absolwentów).
Porównywanie słabych wyników białych z wynikami grup mniejszości etnicznych to także echo argumentów często podnoszonych przez skrajną prawicę. Ośrodek analityczny zajmujący się równością rasową, Runnymede Trust, opisuje to jako granie "w kulturowe odczytywanie nierówności, które przeciwstawia interesy białych ludzi interesom mniejszości etnicznych, a jednocześnie pozwala komentatorom z klasy średniej obwiniać 'niższą klasę' za ich własne niepowodzenia".
Raport skupia się na porównywaniu zdrowia, edukacji, wymiaru sprawiedliwości i zatrudnienia różnych grup społecznych w oparciu o to, co według niego jest podejściem opartym na danych. Jest to jednak podejście ideologiczne. Na przykład, choć dostrzega się wysoki wskaźnik zachorowalności na Covid-19 wśród mniejszości rasowych i etnicznych, twierdzi się, że <a href="https://assets.publishing.service.gov.uk/government/uploads/system/uploads/attachment_data/file/974507/20210331_-_CRED_Report_-_FINAL_-_Web_Accessible.pdf">źródło tych nierówności</a> leży w czynnikach społeczno-ekonomicznych, takich jak życie w obszarach o większej gęstości zaludnienia i ubogich oraz praca w zawodach o wyższym ryzyku.
Choć jest to niezaprzeczalne, raport podkreśla również, że zróżnicowanie zapadalności na Covid-19 nie wynika z systemowego rasizmu, pomijając fakt, że przecież rasa i pochodzenie etniczne znacząco wpływają na pracę i warunki mieszkaniowe.
Jest jeszcze kilka innych niedociągnięć. Nie ma prawie żadnej wzmianki o czynniku rasowym w zjawisku islamofobii; jedna wzmianka o "szklanym suficie"; nic na temat dominacji białych w wyższych warstwach społeczeństwa i brak próby krytycznego zbadania lub zniwelowania spuścizny imperium brytyjskiego, na przykład nazw narodowych odznaczeń. Raport raczej niejasno odnosi się do "przypływów i odpływów" łączących imperium brytyjskie z krajami Wspólnoty Narodów, wraz z jednym kontrowersyjnym odniesieniem do skutków "okresu niewolnictwa" na "modelowego Afrykańczyka/Brytyjczyka".
Aktywista Patrick Vernon powiedział, że wysiłki raportu zmierzające do zbagatelizowania niewolnictwa, kolonizacji i wynikającej z nich niesprawiedliwości wobec milionów ludzi są "odpowiednikiem poproszenia kogoś, kto zaprzecza Holokaustowi, o opracowanie strategii dotyczącej antysemityzmu. Połowa osób zasiadających w komisji nie rozumie historii Wielkiej Brytanii, wpływu i konsekwencji niewolnictwa ani współczesnego rasizmu".
<h3>Policyjny język</h3>
Raport wymazuje język używany do zrozumienia, jak działa rasa, na przykład zalecając, by przestać używać terminu "biały przywilej" i zastąpić go "uprzedzeniem wynikającym z pochodzenia", ponieważ jest on "wykluczający" dla białych ludzi, którzy nie akceptują tego, że są "uprzywilejowani przez swój kolor skóry".
Raport opiera się na podejściu "dziel i rządź", które propaguje napięcia wewnątrz i pomiędzy grupami. Przykładem są sugestie, jakoby "mniejszości, które od dawna są w kraju (...) w gorszym położeniu w kontekście rasowym i społeczno-ekonomicznym" powstrzymuje brak optymizmu co do mobilności społecznej i edukacji. Z kolei "optymizm imigracyjny" nowszych grup w Wielkiej Brytanii powoduje, że są one mniej narażone na zetknięcie się z uprzedzeniami.
W odpowiedzi dr Halima Begum, dyrektor Runnymede Trust, stwierdziła, że wydaje się, iż te mniejszości etniczne działają według przekonania, że "jeśli odniesiemy sukces, to dzięki nam samym, a jeśli poniesiemy porażkę, to przez nas samych, ponieważ państwo nie poczuwa się do pochylenia się nad naszymi staraniami, jeśli są one istotne".
Czas wydania raportu nie mógłby być bardziej odpowiedni w obliczu szeroko komentowanych oskarżeń o rasizm wśród brytyjskiej rodziny królewskiej i szeroko pojętego establishmentu. Takie pogłoski zagrażają międzynarodowej pozycji Wielkiej Brytanii po Brexicie, zwłaszcza w krajach Wspólnoty Narodów, pośród których są takie, które rozważają swoje dalsze członkostwo.
Wszystko to dzieje się zaledwie kilka dni przed podróżą Borisa Johnsona do Indii, aby scementować sojusze na wschodzie. W miarę jak narasta powszechna krytyka, ostateczny wniosek jest taki, że choć w kilku kwestiach raport komisji jest poprawny, to w ogólnym rozrachunku brakuje mu wiarygodności.

Rasizm instytucjonalny w Wielkiej Brytanii?

La divulgación de este estudio ha causado indignación en el Reino Unido al afirmar que el racismo estructural es cosa del pasado

El <a href="https://assets.publishing.service.gov.uk/government/uploads/system/uploads/attachment_data/file/974507/20210331_-_CRED_Report_-_FINAL_-_Web_Accessible.pdf">informe de la Comisión sobre Desigualdades Raciales y Étnicas</a> del gobierno británico ha sido recibido con confusión e indignación. Sus detractores ponen en duda algunas de sus conclusiones más alarmantes, tales como la afirmación de que hay pocas pruebas de racismo institucional en el Reino Unido. Las redes sociales han comenzado a criticar y cuestionar la validez de estas conclusiones.
¿Qué es lo que el informe tiene en cuenta y lo que no sobre el racismo en el Reino Unido?
<h3>Los principales argumentos</h3>
De principio a fin, la Comisión sobre Desigualdades Raciales y Étnicas hace gran hincapié en la "capacidad de actuación" de las personas pertenecientes a grupos raciales y étnicos minoritarios, explicando las desigualdades de raza en función de las elecciones de ciertos grupos, o en favor de otros factores sociales como el de clase.
A pesar de las <a href="https://assets.publishing.service.gov.uk/government/uploads/system/uploads/attachment_data/file/974507/20210331_-_CRED_Report_-_FINAL_-_Web_Accessible.pdf">conclusiones de otros informes</a>, este sugiere que los delitos de odio no están empeorando, sino que las percepciones de que estos hayan aumentado se deben al troleo de internet. El documento también afirma que el término "BAME", acrónimo de Black, Asian and Minority Ethnic people ("negros, asiáticos y grupos étnicos minoritarios"), debería darse de lado porque oculta problemas específicos entre diferentes grupos. Además, asegura que es difícil probar el racismo estructural en el trabajo, la educación y otros ambientes.
Esta conclusión sobre el racismo estructural se opone a otras como el <a href="https://assets.publishing.service.gov.uk/government/uploads/system/uploads/attachment_data/file/974507/20210331_-_CRED_Report_-_FINAL_-_Web_Accessible.pdf">informe de la investigación Macpherson</a> de 1999 sobre el asesinato de Stephen Lawrence y otras <a href="https://assets.publishing.service.gov.uk/government/uploads/system/uploads/attachment_data/file/974507/20210331_-_CRED_Report_-_FINAL_-_Web_Accessible.pdf">pruebas</a> más recientes que aún no se han abordado de forma adecuada.
Tal vez la cuestión más flagrante es que el informe depende de tácticas a las que el gobierno de Boris Johnson ya ha recurrido en otras ocasiones. Al contar con representantes negros y asiáticos entre sus filas, se minimiza la credibilidad del racismo en sus múltiples formas.
La comisión fue elegida a dedo por Munira Mirza, directora de la Unidad de Política de Downing Street. Se comenta que esta política considera el racismo institucional más "una percepción que una realidad".
El presidente de la comisión, Tony Sewell, ha rechazado previamente la existencia del racismo sistémico. Su coautor, Samir Shah, ha expresado opiniones similares, al igual que Mercy Muroki. Dambisa Moyo, que también forma parte del organismo, es partidaria de poner fin a la ayuda exterior a África porque crea una cultura de la dependencia. Y Kemi Badenoch, la ministra de Igualdad de la que depende directamente la comisión, también ha negado la existencia de un racismo sistémico. No es de extrañar, pues, que el racismo institucional haya quedado fuera de las conclusiones a las que ha llegado esta comisión.
<h3>Una visión selectiva</h3>
Algunos grupos raciales y étnicos se han enriquecido en el Reino Unido en las últimas décadas, y el organismo tiene razón al destacarlo. Los llamamientos a dar prioridad a la clase social también son importantes. Sin embargo, aunque el informe parece respaldar un enfoque que analiza la superposición de la clase, la raza, el género y otras identidades sociales, este no tiene en cuenta cómo la raza se cruza con el género, la orientación sexual y la discapacidad.
Resulta sorprendente que el informe señale el bajo rendimiento de las personas blancas en la educación. Sin embargo, no tiene en cuenta lo que ocurre después en términos de <a href="https://assets.publishing.service.gov.uk/government/uploads/system/uploads/attachment_data/file/974507/20210331_-_CRED_Report_-_FINAL_-_Web_Accessible.pdf">empleo y aumento de la riqueza</a>. A largo plazo, los resultados tienden a ser mejores para los graduados blancos.
Contraponer el bajo rendimiento educativo de la población blanca con los resultados de los grupos étnicos minoritarios también es un argumento que suele esgrimir la extrema derecha. El Runnymede Trust, un grupo de reflexión sobre la igualdad racial, lo describe como "una lectura cultural de la desigualdad, que opone los intereses [de los blancos] a los de las minorías étnicas y, al mismo tiempo, permite a los tertulianos de clase media culpar a la 'clase baja' de sus propias desgracias".
El informe se centra en la comparación de la salud, la educación, la justicia penal y el empleo de los distintos grupos, en un pretendido enfoque basado en datos. Pero desde esta tribuna defendemos que el documento tiene motivaciones ideológicas. Aunque se reconocen los elevados niveles de covid-19 entre las poblaciones raciales y étnicas, se dice que las <a href="https://assets.publishing.service.gov.uk/government/uploads/system/uploads/attachment_data/file/974507/20210331_-_CRED_Report_-_FINAL_-_Web_Accessible.pdf">raíces de la desigualdad</a> se encuentran en factores socioeconómicos como vivir en zonas de mayor densidad de población y deprimidas así como ejercer ocupaciones de mayor riesgo.&nbsp;
Aunque esto es innegable, el informe también subraya que los niveles desproporcionados de covid-19 no se deben al racismo sistémico. Pero el documento pasa por alto que los orígenes raciales y étnicos afectan de forma significativa el acceso a trabajo y vivienda del que puedan gozar algunos grupos de entrada.&nbsp;
Hay otras deficiencias. Apenas se menciona la racialización de la religión en la islamofobia. Solo se menciona una vez el llamado techo de cristal, no se dice nada sobre el dominio blanco en las altas esferas de la sociedad y no hay ningún intento de hacer un examen crítico o de eliminar los legados del imperio británico, por ejemplo en los nombres de las condecoraciones nacionales. Más bien, el informe hace una breve referencia a los "flujos de entrada y salida" que conectan el imperio británico con los países de la Commonwealth, además de una controvertida referencia a los efectos del "periodo esclavista" en la "remodelación de África y Gran Bretaña".
El activista Patrick Vernon ha dicho que los esfuerzos del informe por menospreciar la esclavitud, la colonización y las injusticias resultantes para millones de personas son "el equivalente a que se le pida a un negacionista del Holocausto que desarrolle una estrategia sobre el antisemitismo". La mitad de las personas que forman parte de la comisión no entienden la historia de Gran Bretaña, el impacto y las implicaciones de la esclavitud o el racismo moderno", lamentó Vernon.
<h3>El lenguaje policial</h3>
El informe anula el lenguaje utilizado para entender cómo funciona la raza y recomienda dejar de utilizar el término "privilegio blanco" para sustituirlo por "sesgo de afinidad", porque es "alienante" para los blancos que no aceptan que son "privilegiados por su color de piel".
El informe promueve un enfoque de "divide y vencerás" y propaga las tensiones dentro de los grupos y entre ellos. El texto sugiere que "las minorías que llevan mucho tiempo establecidas en un país... en un contexto de desventaja racial y socioeconómica", se ven frenadas por la falta de optimismo sobre la movilidad social y la educación. Mientras que el "optimismo de la inmigración" de los grupos recién llegados al Reino Unido implica que es menos probable que se enfrenten a los prejuicios.
En respuesta, Halima Begum, directora del Runnymede Trust, ha dicho que parece que para los grupos de minorías étnicas "si tenemos éxito, es culpa nuestra". "Si fracasamos, es culpa nuestra. El Estado no tiene ninguna obligación colectiva de cuidar nuestros resultados si son desproporcionados", afirmó Begum.
El momento de la publicación del informe no podría ser más oportuno tras las acusaciones de racismo en la realeza británica y en la clase dirigente en general. Estos rumores amenazan la posición internacional de Gran Bretaña, especialmente con los países de la Commonwealth. De hecho, algunos de ellos se están replanteando su membresía en la comunidad.
Todo ello a pocos días de que Boris Johnson viaje a la India para cimentar alianzas en Oriente. Mientras aumentan las críticas, la conclusión es que, aunque acierta en un puñado de cosas, en general, el informe de la comisión carece de credibilidad.

Aciertos y errores del informe de desigualdad británico

Der weithin umstrittene Bericht hat in ganz Großbritannien für Empörung gesorgt. Aber ist er ungenau?

Verwirrung und Empörung löste der <a href="https://assets.publishing.service.gov.uk/government/uploads/system/uploads/attachment_data/file/974507/20210331_-_CRED_Report_-_FINAL_-_Web_Accessible.pdf">Bericht der Commission on Race and Ethnic Disparities</a> der britischen Regierung aus. Er behauptet unter anderem, dass es kaum Beweise für institutionellen Rassismus in Großbritannien gebe – etwas, das Kritiker auf den Plan gerufen hat. Nun hat die Diskussion über die allgemeine Gültigkeit der Behauptungen die sozialen Medien erfasst.
Was macht der Bericht also falsch in Bezug auf Rassismus in Großbritannien, und was macht er richtig?
<h3>Die wichtigsten Argumente</h3>
Von Anfang bis Ende legt die Rassismuskommission großen Wert auf die "Handlungsfähigkeit" von Menschen aus ethnischen Minderheitengruppen. Sie erklärt Ungleichheiten allein mit den Entscheidungen bestimmter Gruppen oder mit anderen sozialen Faktoren wie der Klassenzugehörigkeit.
Trotz der <a href="https://assets.publishing.service.gov.uk/government/uploads/system/uploads/attachment_data/file/974507/20210331_-_CRED_Report_-_FINAL_-_Web_Accessible.pdf">Ergebnisse anderer Berichte</a> legt er nahe, dass Hassverbrechen nicht zunehmen, sondern dass die Wahrnehmung eines Anstiegs durch Internet-Trolling beeinflusst wurde. Er behauptet, dass der Begriff "BAME" ("Black, Asian and minority ethnic", also "Schwarz, asiatisch, ethnische Minderheit") aufgegeben werden sollte, weil er die spezifischen Probleme verschiedener Gruppen verschleiere, und dass struktureller Rassismus am Arbeitsplatz, im Bildungswesen und anderswo schwer zu beweisen sei.
Dieser Befund zum strukturellen Rassismus steht im Widerspruch zu früheren Erkenntnissen wie dem <a href="https://assets.publishing.service.gov.uk/government/uploads/system/uploads/attachment_data/file/974507/20210331_-_CRED_Report_-_FINAL_-_Web_Accessible.pdf">Macpherson-Untersuchungsbericht</a> von 1999 über den Mord an Stephen Lawrence und anderen neueren <a href="https://www.gov.uk/government/statistics/hate-crime-england-and-wales-2019-to-2020/hate-crime-england-and-wales-2019-to-2020">Erkenntnissen,</a> die noch nicht angemessen berücksichtigt wurden.
Das vielleicht eklatanteste Problem ist der Rückgriff des Berichts auf eine Taktik, die die Regierung anscheinend <a href="https://assets.publishing.service.gov.uk/government/uploads/system/uploads/attachment_data/file/974507/20210331_-_CRED_Report_-_FINAL_-_Web_Accessible.pdf">immer</a> wieder anwendet: schwarze oder asiatische Vertretende heranzuziehen, um Rassismus in seinen vielen Formen als allgemeines Problem kleiner zu machen.
Die Kommission wurde von Munira Mirza, der Leiterin der "Number 10 Policy Unit", zusammengesetzt, von der es heißt, dass sie institutionellen Rassismus als "eher eine Wahrnehmung als eine Realität" abtut.
Der Vorsitzende der Kommission, Tony Sewell, hatte zurückgewiesen, dass es systemischen Rassismus gebe. Co-Autor Samir Shah hat sich ähnlich geäußert, ebenso wie Mercy Muroki. Ein weiteres Mitglied, Dambisa Moyo, ist dafür, die Auslandshilfe für Afrika zu beenden, weil sie eine Kultur der Abhängigkeit schaffe. Und Kemi Badenoch, die Ministerin für Gleichberechtigung, der die Kommission direkt unterstellt ist, hat ebenfalls schon früher die Existenz von systemischem Rassismus bestritten. Es ist daher wenig überraschend, dass institutioneller Rassismus bei der Bewertung der Kommissionsergebnisse als nicht existent abgetan wurde.
<h3>Ein selektiver Blick</h3>
Bestimmte ethnische Gruppen sind in Großbritannien in den letzten Jahrzehnten wohlhabender geworden, und die Kommission hat Recht, dies hervorzuheben. Auch die Forderung, die soziale Klasse in den Vordergrund zu stellen, ist wichtig. Aber während der Bericht einen intersektionalen Ansatz zu unterstützen scheint, der untersucht, wie sich Klasse, Hautfarbe, Geschlecht und andere soziale Identitäten bedingen, bleibt er thematisch vor allem in der sozialen Klasse verhaftet.
Es ist auffällig, dass in dem Bericht immer wieder die schlechten Leistungen der Weißen in der Bildung hervorgehoben werden. Dabei wird jedoch nicht berücksichtigt, wie sich Bildung in Bezug auf <a href="https://assets.publishing.service.gov.uk/government/uploads/system/uploads/attachment_data/file/974507/20210331_-_CRED_Report_-_FINAL_-_Web_Accessible.pdf">Beschäftigung und wachsenden Wohlstand</a> verhält (die langfristigen Aussichten sind zum Beispiel für weiße Absolventen tendenziell besser).
Die Gegenüberstellung von unzureichenden Leistungen weißer Menschen und den Leistungen ethnischer Minderheitengruppen greift auch Argumente auf, die oft von der extremen Rechten vorgebracht werden. Der Thinktank "Runnymede Trust", der sich für Gleichberechtigung einsetzt, beschreibt dies als ein Spiel mit "kulturellen Lesarten von Ungleichheit, die die Interessen [der Weißen] gegen die von ethnischen Minderheiten ausspielen und gleichzeitig Kommentatoren aus der Mittelschicht erlauben, die 'Unterschicht' für ihr eigenes Unglück verantwortlich zu machen".
Der Bericht konzentriert sich dabei auf den Vergleich verschiedener Gruppen in den Bereichen Gesundheit, Bildung, Strafjustiz und Beschäftigung und verfolgt einen angeblich datengesteuerten Ansatz. Er ist jedoch auch ideologisch konzipiert: Während beispielsweise deutlich ist, dass bestimmte ethnische Bevölkerungsgruppen stärker von Covid-19 betroffen sind, wird behauptet, dass die <a href="https://assets.publishing.service.gov.uk/government/uploads/system/uploads/attachment_data/file/974507/20210331_-_CRED_Report_-_FINAL_-_Web_Accessible.pdf">Wurzeln der Ungleichheit</a> in sozioökonomischen Faktoren lägen, wie dem Leben in dicht besiedelten oder benachteiligten Gebieten sowie der Arbeit in Berufen mit höherem Risiko.
Darauf aufbauend betont der Bericht, dass unverhältnismäßige Covid-19-Werte nicht auf systemischen Rassismus zurückzuführen seien – und übersieht die Tatsache, dass Hautfarbe und ethnische Zugehörigkeit sehr wohl maßgeblich bestimmen, welche Jobs und Wohnungen einige Gruppen überhaupt bekommen können.
Der Bericht weist darüber hinaus noch weitere Mängel auf: So werden Hautfarbe und Religion sowie Islamophobie nicht thematisiert; nur einmal wird die "gläserne Decke" erwähnt; es wird nichts über die weiße Dominanz in den oberen Rängen der Gesellschaft beschrieben; und nicht versucht, die Überbleibsel des britischen Empires kritisch zu untersuchen oder gar ganz auszublenden, etwa wenn es um nationale Ehrungen geht. Stattdessen verweist der Bericht vage auf die "Zu- und Abflüsse", die das britische Empire mit den Commonwealth-Ländern verbinden, zusammen mit einem umstrittenen Hinweis auf die Auswirkungen der "Sklavenzeit" die "daraus entstandenen Afrikanischen Briten".
Der Aktivist Patrick Vernon bezeichnete die Bemühungen des Berichts, die Sklaverei, die Kolonialisierung und die daraus resultierenden Ungerechtigkeiten für Millionen von Menschen zu verharmlosen, als "das Äquivalent eines Holocaust-Leugners, der gebeten wird, eine Strategie gegen Antisemitismus zu entwickeln. Die Hälfte der Leute in der Kommission versteht weder die Geschichte Großbritanniens, noch die Auswirkungen und Folgen der Versklavung, noch den modernen Rassismus".
<h3>Sprache politisieren</h3>
Der Bericht verdrängt dabei die Sprache, die verwendet wird, um zu verstehen, wie rassistisches Denken funktioniert, wie wenn er empfiehlt, den Begriff "weißes Privileg" nicht mehr zu verwenden und ihn durch "affinity bias", "Affinitätsverzerrung" zu ersetzen, weil ersterer für weiße Menschen "befremdlich" sei, die nicht akzeptieren, dass sie "durch ihre Hautfarbe privilegiert" sind.
Der Bericht unterstützt einen "Teile-und-herrsche"-Ansatz, der Spannungen innerhalb und zwischen Gruppen propagiert, wie die Behauptung, dass "Minderheiten, die seit langem in einem Land [...] in einem Kontext rassistischer und sozioökonomischer Benachteiligung leben", aufgrund eines Mangels an Optimismus in Bezug auf soziale Mobilität und Bildung zurückgehalten würden; während "Einwanderungsoptimismus" von Gruppen, die neu nach Großbritannien kommen, bedeute, dass sie weniger wahrscheinlich mit Vorurteilen konfrontiert werden würden.
Dr. Halima Begum, Leiterin von Runnymede Trust, erklärte daraufhin, dass es für ethnische Minderheitengruppen so aussieht, dass "wenn wir Erfolg haben, es an uns liegt. Wenn wir scheitern, ist es unsere Schuld. Der Staat hat keine kollektive Sorgfaltspflicht für unsere Ergebnisse, wenn sie unverhältnismäßig sind".
Der Zeitpunkt der Veröffentlichung des Berichts könnte nicht besser gewählt sein, nachdem es zu Rassismusvorwürfen innerhalb des britischen Königshauses und des gesamten Establishments kam. Solche Vorwürfe bedrohen das internationale Ansehen Großbritanniens, vor allem bei den Commonwealth-Ländern, von denen einige ihre weitere Mitgliedschaft überdenken.
Und das alles nur wenige Tage, bevor Boris Johnson nach Indien reist, um Allianzen im Osten zu festigen. Angesichts der weit verbreiteten Kritik ist die Quintessenz, dass der Bericht der Kommission zwar einige, wenige Dinge richtig erfasst. Insgesamt ist er aber in seinem Ansatz nicht überzeugend.

Bericht der Rassismuskommission: Nicht ganz richtig

Großbritannien hat eine Kommission eingesetzt, die strukturellen Rassismus untersuchen sollte. Ihr Bericht hat heftige Kritik ausgelöst.

Η ευρέως αμφισβητούμενη έκθεση για τη φυλή ισχυρίζεται ότι ο διαρθρωτικός ρατσισμός δεν υφίσταται πια στο Ηνωμένο Βασίλειο, προκαλώντας οργή. Πού βρίσκονται οι ανακρίβειες;

Σύγχυση και αγανάκτηση προκάλεσε η <a href="https://assets.publishing.service.gov.uk/government/uploads/system/uploads/attachment_data/file/974507/20210331_-_CRED_Report_-_FINAL_-_Web_Accessible.pdf">έκθεση της Επιτροπής για τις φυλετικές και εθνοτικές ανισότητες</a> της βρετανικής κυβέρνησης. Καθώς οι πολέμιοι καταπιάνονται με ορισμένα από τα πιο ανησυχητικά ευρήματα, όπως ο ισχυρισμός της ότι υπάρχουν ελάχιστες ενδείξεις θεσμικού ρατσισμού στο Ηνωμένο Βασίλειο, οι κριτικές και τα ερωτήματα σχετικά με την εγκυρότητα των ισχυρισμών της άρχισαν να κυκλοφορούν ευρέως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Επομένως, που σφάλει η έκθεση σχετικά με τον ρατσισμό στο Ηνωμένο Βασίλειο και καταφέρνει να κάνει τίποτα σωστό;
<h3>Τα κύρια επιχειρήματα</h3>
Από την αρχή μέχρι το τέλος, η Επιτροπή για τη φυλετική καταγωγή δίνει τεράστια έμφαση στη «ελευθερία ανάληψης πρωτοβουλιών» των ατόμων που ανήκουν σε φυλετικές και εθνοτικές μειονοτικές ομάδες, εξηγώντας τις φυλετικές ανισότητες με βάση τις επιλογές ορισμένων ομάδων ή στο πλαίσιο άλλων κοινωνικών παραγόντων, όπως η τάξη.
Παρά τα <a href="https://assets.publishing.service.gov.uk/government/uploads/system/uploads/attachment_data/file/974507/20210331_-_CRED_Report_-_FINAL_-_Web_Accessible.pdf">ευρήματα άλλων εκθέσεων</a>, υποστηρίζει ότι τα εγκλήματα μίσους δεν επιδεινώνονται, αλλά ότι οι αντιλήψεις σχετικά με την έξαρση τους έχουν επηρεαστεί από το διαδικτυακό trolling. Υποστηρίζει ότι ο όρος «BAME» θα πρέπει να εγκαταλειφθεί, διότι συσκοτίζει συγκεκριμένα ζητήματα μεταξύ διαφορετικών ομάδων - και ότι ο διαρθρωτικός ρατσισμός στην εργασία, την εκπαίδευση και αλλού είναι δύσκολο να αποδειχθεί.
Αυτό το πόρισμα σχετικά με τον διαρθρωτικό ρατσισμό έρχεται σε αντίθεση με προηγούμενα πορίσματα, όπως η <a href="https://assets.publishing.service.gov.uk/government/uploads/system/uploads/attachment_data/file/974507/20210331_-_CRED_Report_-_FINAL_-_Web_Accessible.pdf">έκθεση της έρευνας Μακφέρσον</a> του 1999 για τη δολοφονία του Στίβεν Λόρενς και άλλα πιο πρόσφατα <a href="https://assets.publishing.service.gov.uk/government/uploads/system/uploads/attachment_data/file/974507/20210331_-_CRED_Report_-_FINAL_-_Web_Accessible.pdf">στοιχεία που</a> δεν έχουν ακόμη εξεταστεί επαρκώς.
Ίσως το πιο κραυγαλέο ζήτημα είναι ότι η έκθεση στηρίζεται σε τακτικές που η κυβέρνηση φαίνεται να έχει υιοθετήσει <a href="https://assets.publishing.service.gov.uk/government/uploads/system/uploads/attachment_data/file/974507/20210331_-_CRED_Report_-_FINAL_-_Web_Accessible.pdf">επανειλημμένα</a>: χρησιμοποιεί εκπροσώπους των Μαύρων και των Ασιατών για να υποβαθμίσει το φαινόμενο του ρατσισμού σε πολλές μορφές του.
Η επιτροπή επιλέχθηκε από τη Μουνίρα Μίρζα, τη διευθύντρια της Μονάδας Πολιτικής στο 10 της Ντάουνινγκ Στριτ, η οποία λέγεται ότι απορρίπτει τον θεσμικό ρατσισμό ως «περισσότερο μια αντίληψη παρά μια πραγματικότητα».
Ο πρόεδρος της επιτροπής, Τόνι Σίγουελ, έχει απορρίψει στο παρελθόν την ύπαρξη συστημικού ρατσισμού. Ένα από τους συντάκτες, ο Σαμίρ Σαχ, έχει εκφράσει παρόμοιες απόψεις, όπως και η Μέρσι Μουρόκι. Ένα άλλο μέλος, η Νταμπίζα Μόγιο, τάσσεται υπέρ του τερματισμού της παροχής διεθνούς αρωγής προς την Αφρική, διότι δημιουργεί μια κουλτούρα εξάρτησης. Και η Κέμι Μπάντενοχ, η υπουργός ισότητας στην οποία υπάγεται άμεσα η επιτροπή, έχει επίσης αρνηθεί στο παρελθόν την ύπαρξη συστημικού ρατσισμού. Δεν προκαλεί έκπληξη, λοιπόν, το γεγονός ότι ο θεσμικός ρατσισμός απορρίφθηκε στην αξιολόγηση των πορισμάτων της επιτροπής.
<h3>Μια επιλεκτική προσέγγιση</h3>
Ορισμένες φυλετικές και εθνοτικές ομάδες έχουν γίνει πλουσιότερες στο Ηνωμένο Βασίλειο τις τελευταίες δεκαετίες, και η επιτροπή έχει δίκιο να το επισημαίνει αυτό. Οι εκκλήσεις να δοθεί προτεραιότητα στην κοινωνική τάξη είναι επίσης σημαντικές. Όμως, ενώ η έκθεση φαίνεται να υποστηρίζει μια προσέγγιση που εξετάζει τον τρόπο με τον οποίο αλληλεπικαλύπτονται η τάξη, η φυλή, το φύλο και άλλες κοινωνικές ταυτότητες, δε λαμβάνει υπόψη της τον τρόπο με τον οποίο η φυλή διασταυρώνεται με το φύλο, τη σεξουαλικότητα και την αναπηρία.
Είναι εντυπωσιακή η επισήμανση των λευκών με χαμηλές επιδόσεις στην εκπαίδευση σε όλη την έκθεση. Ωστόσο, δε λαμβάνει υπόψη τι συμβαίνει στη συνέχεια όσον αφορά την <a href="https://assets.publishing.service.gov.uk/government/uploads/system/uploads/attachment_data/file/974507/20210331_-_CRED_Report_-_FINAL_-_Web_Accessible.pdf">απασχόληση και την αύξηση του πλούτου</a> (τα μακροπρόθεσμα επιτεύγματα τείνουν να είναι καλύτερα για τους λευκούς πτυχιούχους, για παράδειγμα).
Η αντιπαράθεση των χαμηλών επιδόσεων των λευκών με τα επιτεύγματα των εθνοτικών μειονοτικών ομάδων απηχεί επίσης επιχειρήματα που συχνά προβάλλονται από την ακροδεξιά. Η δεξαμενή σκέψης για τη φυλετική ισότητα, το Runnymede Trust, αναφέρει ότι αυτό «συμβάλλει στις πολιτισμικές ερμηνείες της ανισότητας, οι οποίες αντιπαραβάλλουν ευθέως τα συμφέροντα των [λευκών] με εκείνα των εθνοτικών μειονοτήτων και ταυτόχρονα επιτρέπουν στους σχολιαστές της μεσαίας τάξης να κατηγορούν την «κατώτερη τάξη» για τις δικές τους δυστυχίες».
Η έκθεση επικεντρώνεται στη σύγκριση της υγείας, της εκπαίδευσης, της ποινικής δικαιοσύνης και της απασχόλησης διαφορετικών ομάδων με μια προσέγγιση που, όπως ισχυρίζεται, βασίζεται σε δεδομένα. Εμείς όμως υποστηρίζουμε ότι είναι ιδεολογικά κατευθυνόμενη. Για παράδειγμα, ενώ αναγνωρίζονται τα υψηλά επίπεδα Covid-19 μεταξύ φυλετικών και εθνοτικών πληθυσμών, οι <a href="https://assets.publishing.service.gov.uk/government/uploads/system/uploads/attachment_data/file/974507/20210331_-_CRED_Report_-_FINAL_-_Web_Accessible.pdf">ρίζες της ανισότητας</a> λέγεται ότι εντοπίζονται σε κοινωνικοοικονομικούς παράγοντες, όπως η διαβίωση σε περιοχές με μεγαλύτερη πυκνότητα πληθυσμού και σε υποβαθμισμένες περιοχές και η εργασία σε επαγγέλματα υψηλότερου κινδύνου.
Ενώ αυτό είναι αναμφισβήτητο, η έκθεση υπογραμμίζει επίσης ότι τα δυσανάλογα επίπεδα Covid-19 δεν οφείλονται σε συστημικό ρατσισμό, παραβλέποντας το γεγονός ότι η φυλή και η εθνικότητα επηρεάζουν σημαντικά τις θέσεις εργασίας και τη στέγαση που μπορούν να αποκτήσουν ορισμένες ομάδες εξαρχής.
Υπάρχουν αρκετές άλλες ελλείψεις. Υπάρχουν ελάχιστες αναφορές στη φυλετικοποίηση της θρησκείας στην ισλαμοφοβία· μία αναφορά στη «γυάλινη οροφή»· τίποτα για την κυριαρχία των λευκών στα ανώτερα κλιμάκια της κοινωνίας· και καμία προσπάθεια κριτικής εξέτασης ή εξάλειψης των παρακαταθηκών της βρετανικής αυτοκρατορίας, όπως για παράδειγμα τα ονόματα των εθνικών τιμητικών διακρίσεων. Αντίθετα, η έκθεση αναφέρεται αόριστα στις «εισροές και εκροές» που συνδέουν τη βρετανική αυτοκρατορία με τις χώρες της Κοινοπολιτείας, μαζί με μια αμφιλεγόμενη αναφορά στις επιπτώσεις της «περιόδου της δουλείας» στην «αναδιαμορφωμένη Αφρική/Βρετανία».
Ο ακτιβιστής Πάτρικ Βέρνον δήλωσε ότι οι προσπάθειες της έκθεσης να υποβαθμίσει τη δουλεία, την αποικιοκρατία και τις επακόλουθες αδικίες σε εκατομμύρια ανθρώπους είναι «το ισοδύναμο ενός αρνητή του Ολοκαυτώματος που καλείται να αναπτύξει μια στρατηγική για τον αντισημιτισμό. Οι μισοί από τους ανθρώπους της επιτροπής δεν κατανοούν την ιστορία της Βρετανίας, τις επιπτώσεις και τις συνέπειες της υποδούλωσης ή τον σύγχρονο ρατσισμό».
<h3>Αστυνόμευση της γλώσσας</h3>
Η έκθεση διαγράφει τη γλώσσα που χρησιμοποιείται για την κατανόηση του τρόπου λειτουργίας της φυλής, όπως οι συστάσεις να σταματήσει η χρήση του όρου «λευκό προνόμιο» και να αντικατασταθεί με τον όρο «προκατάληψη συγγένειας», επειδή είναι «αποξενωτικός» για τους λευκούς που δεν αποδέχονται ότι είναι «προνομιούχοι λόγω του χρώματος του δέρματος τους».
Υποστηρίζει μια προσέγγιση διαίρει και βασίλευε που καλλιεργεί εντάσεις εντός και μεταξύ των ομάδων, όπως οι ισχυρισμοί ότι «οι μειονότητες που έχουν εγκατασταθεί επί μακρόν σε μια χώρα … σε ένα πλαίσιο φυλετικής και κοινωνικοοικονομικής μειονεξίας», παρεμποδίζονται λόγω έλλειψης αισιοδοξίας για την κοινωνική κινητικότητα και την εκπαίδευση, ενώ η «μεταναστευτική αισιοδοξία» των ομάδων που είναι νεότερες στο Ηνωμένο Βασίλειο σημαίνει ότι είναι λιγότερο πιθανό να αντιμετωπίσουν προκαταλήψεις.
Απαντώντας, η Δρ Χαλίμα Μπέγκουμ, διευθύντρια του Runnymede Trust, δήλωσε ότι φαίνεται ότι για τις ομάδες εθνοτικών μειονοτήτων, «αν πετύχουμε, οφείλεται σε εμάς. Αν αποτύχουμε, φταίμε εμείς. Το κράτος δεν έχει κανένα συλλογικό καθήκον φροντίδας για τα επιτεύγματα μας, αν αυτά είναι δυσανάλογα».
Η χρονική στιγμή της δημοσίευσης της έκθεσης δεν θα μπορούσε να είναι πιο κατάλληλη στον απόηχο των ευρέως αναφερόμενων κατηγοριών για ρατσισμό εντός της βρετανικής βασιλικής οικογένειας και του κατεστημένου γενικότερα. Τέτοιες φήμες απειλούν τη διεθνή θέση της Βρετανίας του Brexit, ιδίως με τις χώρες της Κοινοπολιτείας, με ορισμένες να επανεξετάζουν τη συνέχιση της συμμετοχής τους σε αυτή.
Όλα αυτά λίγες ημέρες πριν ο Μπόρις Τζόνσον πραγματοποιήσει το ταξίδι του στην Ινδία για να εδραιώσει τις συμμαχίες στην Ανατολή. Καθώς οι εκτεταμένες επικρίσεις αυξάνονται, η ουσία είναι ότι, αν και κάνει ορισμένα πράγματα σωστά, συνολικά η έκθεση της επιτροπής στερείται αξιοπιστίας.

Έκθεση της Επιτροπής για το φυλετικό ζήτημα: Τα σωστά και τα λάθη

Η ευρέως αμφισβητούμενη έκθεση έχει προκαλέσει οργή σε όλο το Ηνωμένο Βασίλειο. Είναι όμως ανακριβής;

La Commission sur les disparités ethniques et raciales a rendu un rapport sur les discriminations raciales qui soulève de nombreuses critiques. Qu'en est-il exactement ?

Le<a href="https://assets.publishing.service.gov.uk/government/uploads/system/uploads/attachment_data/file/974507/20210331_-_CRED_Report_-_FINAL_-_Web_Accessible.pdf"> rapport de la Commission sur les disparités ethniques et raciales</a> du gouvernement britannique a été accueilli dans la confusion et l'indignation. Ses opposants sont aux prises avec certaines des conclusions les plus alarmantes, comme l'affirmation de l'absence de preuves de racisme institutionnel au Royaume-Uni, tandis que les réseaux sociaux s'enflamment sur la validité de ses affirmations.
En quoi le rapport se trompe-t-il sur le racisme au Royaume-Uni, et a-t-il raison sur certains points ?
<h3>Les principaux arguments</h3>
Du début à la fin du rapport, la commission insiste énormément sur la « capacité d'action » des personnes issues de groupes raciaux et de minorités ethniques, attribuant les inégalités raciales au choix de certains groupes, ou à d'autres facteurs sociaux comme la classe.
En dépit des <a href="https://assets.publishing.service.gov.uk/government/uploads/system/uploads/attachment_data/file/974507/20210331_-_CRED_Report_-_FINAL_-_Web_Accessible.pdf">conclusions d'autres rapports</a>, il suggère que les crimes haineux ne s'aggravent pas, mais que les perceptions de leur augmentation sont liées aux activités de trolls sur Internet. Le rapport affirme que le terme « BAME » (« Black, Asian and minority ethnic », littéralement minorités ethniques noires et asiastiques, ndlr) devrait être abandonné, car il occulte les problèmes spécifiques aux différents groupes, et que le racisme structurel au travail, dans l'éducation et ailleurs est difficile à prouver.
Cette conclusion sur le racisme structurel va à l'encontre de conclusions antérieures telles que le <a href="https://assets.publishing.service.gov.uk/government/uploads/system/uploads/attachment_data/file/974507/20210331_-_CRED_Report_-_FINAL_-_Web_Accessible.pdf">rapport d'enquête Macpherson de</a> 1999 sur le meurtre de Stephen Lawrence et d'autres preuves plus récentes qui doivent encore être prises en compte de manière adéquate.
Le problème le plus flagrant tient sans doute au fait que le rapport s'appuie sur des tactiques que le gouvernement semble avoir utilisées à <a href="https://assets.publishing.service.gov.uk/government/uploads/system/uploads/attachment_data/file/974507/20210331_-_CRED_Report_-_FINAL_-_Web_Accessible.pdf">maintes</a> reprises : utiliser des représentants noirs et asiatiques pour minimiser la crédibilité du racisme sous ses nombreuses formes.
La commission a été triée sur le volet par Munira Mirza, directrice de cabinet de Boris Johnson, qui, dit-on, considère le racisme institutionnel comme « une perception plus qu'une réalité ».
Le président de la commission, Tony Sewell, a déjà rejeté l'existence d'un racisme systémique. Idem pour son co-auteur, Samir Shah, ainsi que Mercy Muroki. Un autre membre, Dambisa Moyo, se dit favorable à la suppression de l'aide étrangère à l'Afrique, accusée de créer une culture de la dépendance. Et Kemi Badenoch, la ministre de l'Égalité des chances, dont dépend directement la commission, a aussi nié par le passé l'existence d'un racisme systémique. Rien de surprenant, donc, à ce que les travaux de la commission écartent l'idée de racisme institutionnel.
<h3>Une vision sélective</h3>
Certains groupes raciaux et ethniques se sont enrichis au Royaume-Uni au cours des dernières décennies, ce que la Commission a raison de souligner. La volonté de donner la priorité à l'appartenance à une classe sociale gagne aussi en importance. Mais si le rapport semble soutenir une approche qui examine la manière dont la classe, la race, le sexe et d'autres identités sociales se chevauchent, il ne tient pas compte de la manière dont la race se croise avec le sexe, la sexualité et le handicap.
Par ailleurs, la façon dont le rapport pointe la sous-performance des blancs dans l'éducation est frappante. Pourtant, les concernant, il ne tient pas compte des questions d'<a href="https://assets.publishing.service.gov.uk/government/uploads/system/uploads/attachment_data/file/974507/20210331_-_CRED_Report_-_FINAL_-_Web_Accessible.pdf">emploi et d'accroissement de la richesse</a> (ainsi, les résultats à long terme ont tendance à être meilleurs pour les diplômés blancs).
Le fait d'opposer la sous-performance des blancs aux résultats des groupes de minorités ethniques fait également écho aux arguments souvent avancés par l'extrême droite. Le Runnymede Trust, un groupe de réflexion sur l'égalité raciale, décrit cette approche comme jouant « des lectures culturelles de l'inégalité, qui opposent carrément les intérêts (des blancs) à ceux des minorités ethniques, et qui permettent simultanément aux commentateurs de la classe moyenne de rendre la "classe inférieure" responsable de ses propres malheurs ».
Le rapport se concentre sur la comparaison de la santé, de l'éducation, de la justice pénale et de l'emploi de différents groupes avec ce qu'il prétend être une approche basée sur des données. Mais selon nous, l'approche est plutôt idéologique. Par exemple, tandis que les niveaux élevés de Covid-19 parmi les populations de couleur sont reconnus, les <a href="https://assets.publishing.service.gov.uk/government/uploads/system/uploads/attachment_data/file/974507/20210331_-_CRED_Report_-_FINAL_-_Web_Accessible.pdf">raisons de cette inégalité</a> tiendraient à des facteurs socio-économiques tels que le fait de vivre dans des zones défavorisées à forte densité de population et de travailler dans des professions à plus haut risque.
Bien que cela soit indéniable, le rapport souligne néanmoins que les niveaux disproportionnés de Covid-19 ne relèvent pas d'un racisme systémique, négligeant le fait que la race et l'origine ethnique influencent de manière significative l'emploi et le logement auxquels certains groupes peuvent prétendre.
Le rapport contient plusieurs autres lacunes : il n'est pratiquement pas fait mention de la racialisation de la religion à travers l'islamophobie ; une seule mention est faite du « plafond de verre » ; rien sur la domination blanche dans les échelons supérieurs de la société ; aucun examen critique non plus des héritages de l'empire britannique, par exemple les noms des distinctions nationales. Le rapport fait plutôt vaguement référence aux « flux entrants et sortants » qui relient l'empire britannique aux pays du Commonwealth, ainsi qu'à une référence controversée des effets de la « période d'esclavage » sur une « relation remodelée entre Afrique et Grande-Bretagne ».
Pour le militant Patrick Vernon, les efforts du rapport pour minimiser l'esclavage, la colonisation et les injustices qui en ont résulté pour des millions de personnes sont « l'équivalent d'un négationniste à qui l'on demanderait de développer une stratégie sur l'antisémitisme. La moitié des membres de la commission ne comprennent pas l'histoire de la Grande-Bretagne, l'impact et les implications de l'esclavage, ou le racisme moderne ».
<h3>Le langage policier</h3>
 
 &nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;Le rapport gomme le langage utilisé pour comprendre le fonctionnement de la race, comme les appels à ne plus utiliser le terme « privilège blanc » et de le remplacer par « biais d'affinité », parce qu'il est « aliénant » pour les personnes blanches qui n'acceptent pas qu'elles sont « privilégiées en raison de la couleur de leur peau ».
L'approche du rapport favorise le « diviser pour mieux régner » qui diffuse des tensions au sein des groupes et entre eux, en suggérant par exemple que « les minorités établies depuis longtemps dans un pays (...) dans un contexte de désavantage racial et socio-économique » sont freinées par un manque d'optimisme en matière de mobilité sociale et d'éducation, alors que « l'optimisme en matière d'immigration » des groupes nouvellement arrivés au Royaume-Uni signifie qu'ils sont moins susceptibles d'être confrontés à des préjugés.
En réponse, le Dr Halima Begum, directrice du Runnymede Trust, déclare que pour les groupes de minorités ethniques, il semble que « si nous réussissons, c'est de notre faute. Si nous échouons, c'est de notre faute. L'État n'a aucun devoir collectif de diligence à l'égard de nos résultats s'ils sont disproportionnés ».
La publication du rapport ne saurait mieux tomber, au moment où des accusations de racisme visant la couronne britannique et l'establishment en général se font largement entendre. De telles rumeurs menacent la réputation internationale de la Grande-Bretagne post-Brexit, en particulier auprès des pays du Commonwealth, dont certains sont en train de reconsidérer leur adhésion.
Tout cela quelques jours seulement avant que Boris Johnson ne se rende en Inde pour cimenter des alliances à l'Est. Tandis que les critiques s'accumulent, l'essentiel est que, même si le rapport de la commission contient une poignée de points positifs, il manque dans l'ensemble de crédibilité.

Royaume-uni : un rapport controversé conclut à l'absence de racisme institutionnel

Un rapport controversé conclut à l'absence de racisme institutionnel au Royaume-Uni. Mais ses imprécisions sont légion.

Race Commission Report: The Rights And Wrongs

The widely contested report has caused outrage across the UK. But is it inaccurate?

Raminder Kaur

Gill Margaret Hague