Η παγκοσμίως κατακόρυφη αύξηση ηλεκτρικών οχημάτων μέχρι το 2030 αναμένεται να οδηγήσει σε υποθαλάσσιες εξορύξεις κοβαλτίου, νικελίου και λιθίου, γεγονός που θα διαταράξει την ισορροπία των ωκεάνιων οικοσυστημάτων.

Aπό ό,τι φαίνεται ο αγώνας δρόμου των &nbsp;αυτοκινητοβιομηχανιών για τη μεταστροφή στην ηλεκτροκίνηση έχει μόλις &nbsp;ξεκινήσει, στο πλαίσιο των στόχων για τη μείωση των εκπομπών αερίων του &nbsp;θερμοκηπίου.
Ωστόσο, καθώς οι ηλεκτροκινητήρες &nbsp;εξαρτώνται από τις μπαταρίες παραβλέπεται το περιβαλλοντικό κόστος αυτού &nbsp;του εγχειρήματος που θα προκύψει από τις εξορύξεις στα βάθη των ωκεανών &nbsp;για την εξαγωγή ορυκτών όπως το κοβάλτιο και το νικέλιο που &nbsp;χρησιμοποιούνται ευρέως για τις μπαταρίες που τροφοδοτούν τα ηλεκτρικά &nbsp;αυτοκίνητα.
Μέχρι στιγμής, η εξόρυξη αυτών των &nbsp;υλικών περιορίζεται στην ξηρά, αλλά πλέον βρίσκεται σε εξέλιξη η &nbsp;θέσπιση διεθνών κανονισμών για τις εξορύξεις στους βυθούς. Το 2020 τα &nbsp;ηλεκτρικά οχήματα αντιπροσώπευαν μόνο το 3% των παγκόσμιων πωλήσεων &nbsp;αυτοκινήτων. Από το 2010 έως το 2019 ο αριθμός των ηλεκτρικών οχημάτων &nbsp;που κυκλοφορούσαν στους δρόμους αυξήθηκε από 17.000 σε 7,2 εκατ. Και θα &nbsp;μπορούσε να φτάσει τα 250 εκατ. μέχρι το 2030, σύμφωνα με εκτίμηση του &nbsp;Διεθνούς Οργανισμού Ενέργειας.
Μετά την Tesla, &nbsp;η μία αυτοκινητοβιομηχανία μετά την άλλη μπαίνουν στην πολλά υποσχόμενη &nbsp;για το περιβάλλον αγορά. Η τελευταία είναι η Volvo, η οποία ανακοίνωσε &nbsp;στις αρχές του μήνα ότι θα κατασκευάζει μόνο ηλεκτρικά αυτοκίνητα έως το &nbsp;2030. Το ίδιο και η Jaguar έως το 2025, η Volkswagen μετά το 2026 και η &nbsp;General Motors που σχεδιάζει και ηλεκτρικά φορτηγά έως το 2035. Και η &nbsp;Ford διπλασιάζει τις επενδύσεις της σε ηλεκτρικά αυτοκίνητα.
<h3>Αυξημένη ζήτηση</h3>
Υπάρχουν &nbsp;διάφοροι παράγοντες που θα καθορίσουν πόσο γρήγορα οι καταναλωτές θα &nbsp;υιοθετήσουν αυτή την τεχνολογία, όπως οι υποδομές φόρτισης, ο χρόνος &nbsp;διάρκειας των μπαταριών, η προσιτή τιμή, αλλά ο σημαντικότερος θα είναι η &nbsp;ικανότητα των κατασκευαστών να διατηρούν τον ρυθμό παραγωγής, ειδικά &nbsp;όταν απαιτούνται μπαταρίες ιόντων λιθίου που χρησιμοποιούνται όχι μόνο &nbsp;σε ηλεκτρικά αυτοκίνητα, αλλά και σε άλλες τεχνολογίες όπως κινητά &nbsp;τηλέφωνα και φορητοί υπολογιστές, καθώς και για αποθήκευση ενέργειας για &nbsp;ηλιακά και αιολικά.
Μια μελέτη του 2019 από &nbsp;το Ινστιτούτο για Βιώσιμο Μέλλον στο Πανεπιστήμιο Τεχνολογίας του Σίδνεϊ &nbsp;διαπίστωσε ότι η ζήτηση λιθίου θα μπορούσε να υπερβεί την προσφορά έως &nbsp;το επόμενο έτος, γεγονός που θα αυξήσει τις τιμές και το ενδιαφέρον για &nbsp;περισσότερη εξόρυξη λιθίου. Η ζήτηση για κοβάλτιο και νικέλιο, καθώς και &nbsp;βασικά συστατικά της μπαταρίας, θα υπερβεί την παραγωγή σε λιγότερο από &nbsp;μια δεκαετία.
Ο ανταγωνισμός για τον έλεγχο &nbsp;αυτών των κρίσιμων υλικών έχει γεωπολιτικές επιπτώσεις. Αυτή τη στιγμή, &nbsp;πολλά από αυτά είναι συγκεντρωμένα στα χέρια μερικών κρατών.
Το &nbsp;μεγαλύτερο μέρος του κοβαλτίου που χρησιμοποιείται στις μπαταρίες &nbsp;σήμερα εξορύσσεται από την Κίνα από ορυχεία στη Λαϊκή Δημοκρατία του &nbsp;Κονγκό, όπου η εξόρυξη έχει επιτευχθεί με παραβιάσεις των ανθρωπίνων &nbsp;δικαιωμάτων και περιβαλλοντική υποβάθμιση. Το μεγαλύτερο μέρος των &nbsp;παγκόσμιων εκμεταλλεύσιμων αποθεμάτων λιθίου βρίσκεται στην Αυστραλία, &nbsp;τη Χιλή και την Αργεντινή.
Καθώς αυξάνονται οι &nbsp;ανάγκες για χερσαία ορυκτά, αυξάνεται και το εμπορικό ενδιαφέρον για &nbsp;την εξόρυξη πόρων από τους βυθούς, όπου υπάρχει αφθονία μετάλλων όπως ο &nbsp;χαλκός, το κοβάλτιο, το νικέλιο, το μαγγάνιο, ο μόλυβδος και το λίθιο. &nbsp;Και μαζί αυξάνονται και οι αγωνίες σχετικά με τις επιπτώσεις αυτών των &nbsp;εξορύξεων στην υγεία των ωκεανών, αλλά και για το εάν μια τέτοια θυσία &nbsp;είναι απαραίτητη.
Η ανοιχτή θάλασσα είναι &nbsp;«περιοχές πέραν της εθνικής δικαιοδοσίας» και την εξόρυξη των βυθών της &nbsp;θα διαχειρίζεται ένας διακυβερνητικός φορέας που ονομάζεται &nbsp;International Seabed Authority. Ο φορέας έχει ήδη εγκρίνει 28 συμβόλαια &nbsp;εξόρυξης που καλύπτουν περισσότερα από ένα εκατομμύριο τετραγωνικά &nbsp;χιλιόμετρα, αλλά εξακολουθεί να επεξεργάζεται τις προδιαγραφές και τους &nbsp;κανονισμούς για τις εταιρείες.
Κι αυτό &nbsp;συμβαίνει όταν υπάρχουν έντονες ανησυχίες για το ότι ακόμα δεν &nbsp;κατανοούμε επαρκώς τους πραγματικούς κινδύνους της λειτουργίας τεράστιων &nbsp;υποβρύχιων εξορυκτικών μηχανημάτων κατά μήκος του θαλάσσιου πυθμένα. Κι &nbsp;ενώ περισσότερες από 90 ΜΚΟ ζητούν μορατόριουμ για την εξόρυξη των &nbsp;ωκεανών μέχρι να μπορούν να απαντηθούν μερικά από τα σοβαρά ερωτήματα &nbsp;σχετικά με τον αντίκτυπό τους στην υγεία των ωκεανών.
<h3>Αργή ανάκαμψη</h3>
Τα &nbsp;σκοτεινά βάθη των ωκεανών είναι ένα από τα λιγότερο εξερευνημένα μέρη &nbsp;στον πλανήτη, αλλά γνωρίζουμε ότι σφύζουν από ζωή και διασυνδέονται με &nbsp;άλλα μέρη του ωκεάνιου οικοσυστήματος, είναι πραγματικά αρκετά &nbsp;βιοποικιλικά και είναι γεμάτα από πολύ μοναδικά είδη, παρά το γεγονός &nbsp;ότι συχνά έχουν βάθος 3.500 μέτρα ή περισσότερο. Επίσης, φιλοξενούν &nbsp;αμέτρητα είδη που δεν γνωρίζουμε καν ότι υπάρχουν ακόμη και μια μεγάλη &nbsp;ποικιλία μικροβίων που απορροφούν διοξείδιο του άνθρακα και που χτίζουν &nbsp;τη βάση της τροφικής αλυσίδας των ωκεανών.
Μια &nbsp;άλλη μεγάλη ανησυχία είναι η ικανότητα του οικοσυστήματος στην άβυσσο &nbsp;των ωκεανών να ανακάμψει από τις διαταραχές της εξορυκτικής &nbsp;δραστηριότητας. Τα είδη σε αυτά τα βάθη τείνουν να ζουν πολύ καιρό, &nbsp;χρειάζονται πολύ χρόνο για αναπαραγωγή και έχουν χαμηλά ποσοστά &nbsp;γονιμότητας. Αρα, η ζωή ανακάμπτει πιο αργά από τα υπόλοιπα μέρη του &nbsp;πλανήτη.
Η απληστία για το κέρδος δείχνει να &nbsp;λειτουργεί εξίσου καλά στα πλαίσια της μετάβασης από τα ορυκτά καύσιμα &nbsp;σε μια «πράσινη οικονομία» που περιλαμβάνει και την ηλεκτροκίνηση. Και &nbsp;να διακατέχεται από βιασύνη για βραχυπρόθεσμο πλουτισμό με τη λεηλασία &nbsp;των βυθών, όταν υπάρχουν καλύτερες εναλλακτικές λύσεις στον ορίζοντα που &nbsp;θα επιφέρουν οι νέες τεχνολογίες μπαταριών και οι επιδιώξεις για &nbsp;μεγαλύτερα ποσοστά ανακύκλωσης των μπαταριών που σήμερα βρίσκεται σε &nbsp;δραματικά χαμηλά επίπεδα.

Η ηλεκτροκίνηση βλάπτει τα βάθη των ωκεανών

Η παγκοσμίως κατακόρυφη αύξηση ηλεκτρικών οχημάτων μέχρι το 2030 αναμένεται να οδηγήσει σε υποθαλάσσιες εξορύξεις κοβαλτίου, νικελίου και λιθίου, γεγο

The sharp increase in electric vehicles by 2030 on a world-wide scale is expected to lead to the deep-sea mining of cobalt, nickel and lithium, which will disrupt the balance of ocean ecosystems

It seems that the race for car manufacturers to switch to electromobility has just begun, as part of the targets to reduce greenhouse gas emissions.
However, as electric motors depend on batteries, the environmental costs of this undertaking – namely deep-ocean mining to extract minerals such as cobalt and nickel that are widely used in the batteries that power electric cars – are often overlooked.
So far, the extraction of these materials has been limited to onshore mining, but international regulations for deep-sea mining are now in the process of being established. In 2020, electric vehicles accounted for only 3 percent of global car sales. From 2010 to 2019, the number of electric vehicles on the roads increased from 17,000 to 7.2 million and could reach 250 million by 2030, according to an estimate by the International Energy Agency.
Following Tesla's footsteps, car-manufacturer after car-manufacturer is entering the promising environmental market. The latest one to do so is Volvo, which announced earlier this month that it will be making &nbsp;only electric cars by 2030. So will Jaguar by 2025, Volkswagen after 2026 and General Motors, which is also planning electric trucks, by 2035. Ford is also doubling its investment in electric cars.
<h3>Increased demand</h3>
There are several factors that will determine how quickly consumers will adopt this technology, such as charging infrastructure, battery life, affordability, but the most important will be the ability of manufacturers to maintain production rates. This is especially important when lithium-ion batteries are needed not only in electric cars, but also in other technologies such as mobile phones and laptops, and for the storage of solar and wind energy.
A 2019 study by the Institute for a Sustainable Future at the University of Technology in Sydney found that lithium demand could exceed supply by next year, which will increase prices and interest in lithium mining. Demand for cobalt and nickel, as well as key battery components, will exceed production in less than a decade.
The competition for control of these critical materials has geopolitical implications. Right now, much of it is concentrated in the hands of a few states.
Most of the cobalt used in batteries today is mined by China from mines in the Democratic Republic of Congo, where mining has only been achieved through human rights abuses and environmental degradation. Most of the world's exploitable lithium reserves are located in Australia, Chile and Argentina.
As the demand for onshore minerals increases, so does the commercial interest in extracting resources from the seabed, where there is an abundance of metals such as copper, cobalt, nickel, manganese, lead and lithium. And with it, there are growing anxieties about the impact of such mining on the health of the oceans and whether such a sacrifice is necessary.
The high seas are "areas beyond national jurisdiction" and the mining of the seabed will be managed by an intergovernmental body called the International Seabed Authority. The body has already approved 28 mining contracts covering more than a million square kilometres, but is still working out the specifications and regulations for companies.
This comes at a time when there are serious concerns that we still do not sufficiently comprehend the real risks of operating huge underwater mining machinery along the seabed. More than 90 NGOs are calling for a moratorium on ocean mining until some of the serious questions about its impact on the health of the ocean can be answered.
<h3>Slow recovery</h3>
The deep, dark depths of the ocean are one of the least explored places on the planet, but we know that they are teeming with life and are interconnected with other parts of the ocean ecosystem, being actually quite biodiverse and full of very unique species – despite often being 3,500 metres deep or more. They are also home to countless species that we don't even know about yet, as well as a wide variety of carbon-absorbing microbes that form the base of the ocean food chain.
Another major concern is the ability of the ecosystem in the abyss of the ocean to recover from the disturbances of mining activity. Species in these depths tend to have long lifespans, take a long time to reproduce and have low fertility rates. So life recovers more slowly than in other parts of the world.
This greed for profit appears to be just as impactful in the context of the transition from fossil fuels to a "green economy", which includes electromobility. It is fuelled by a need for short-term enrichment through plundering the seabed, even when there are better alternatives on the horizon. &nbsp;New battery technologies and aspirations for greater battery recycling rates are currently at dramatically low levels.

Electromobility Is Harming The Ocean Floor

The growing interest in electromobility and plans for deep-sea mining of critical materials threaten to disrupt ocean ecosystems

Gwałtowny wzrost liczby pojazdów elektrycznych na świecie do 2030 r. prawdopodobnie doprowadzi do wydobycia kobaltu, niklu i litu z głębin morskich, co zaburzy równowagę ekosystemów oceanicznych i będzie mieć konsekwencje geopolityczne.

Wydaje się, że właśnie rozpoczął się wyścig producentów samochodów o jak najszybsze przestawienie się na elektromobilność w ramach redukcji emisji gazów cieplarnianych.
Ponieważ jednak silniki elektryczne są uzależnione od akumulatorów, często pomija się koszty środowiskowe tego przedsięwzięcia, a mianowicie górnictwo głębinowe, dzięki któremu wydobywa się minerały powszechnie stosowane w akumulatorach zasilających samochody elektryczne, takie jak kobalt i nikiel.
Do tej pory pozyskiwanie tych materiałów ograniczało się do wydobycia na lądzie, ale obecnie trwają prace nad międzynarodowymi przepisami dotyczącymi prac podwodnych. W 2020 r. pojazdy elektryczne stanowiły zaledwie 3 proc. globalnej sprzedaży samochodów. Według szacunków Międzynarodowej Agencji Energetycznej od 2010 do 2019 r. liczba pojazdów elektrycznych na drogach wzrosła z 17 tys. do 7,2 mln i może osiągnąć 250 mln do 2030 r.
Idąc w ślady Tesli, każdy producent samochodów wchodzi na obiecujący rynek ekologiczny. Najnowszym graczem jest Volvo, które ogłosiło w tym miesiącu, że do 2030 r. będzie produkować wyłącznie samochody elektryczne. Jaguar wyznaczył sobie jeszcze ambitniejszy termin do 2025 r., a Volkswagen – po 2026 r. Z kolei General Motors planuje rozpoczęcie produkcji elektrycznych ciężarówek do 2035 r. Ford również podwaja swoje inwestycje w samochody elektryczne.
<h3>Zwiększony popyt</h3>
Istnieje kilka czynników, które będą decydować o tym, jak szybko konsumenci przyjmą tę technologię – w grę wchodzi infrastruktura ładowania, żywotność baterii i przystępność cenowa. Jednak najważniejsza będzie zdolność producentów do utrzymania tempa produkcji. Jest to kluczowa kwestia, ponieważ baterie litowo-jonowe są potrzebne nie tylko w samochodach elektrycznych, ale także w innych technologiach, takich jak telefony komórkowe i laptopy, a także do przechowywania energii słonecznej i wiatrowej.
Badanie przeprowadzone w 2019 r. przez Instytucie na rzecz Zrównoważonej Przyszłości na Uniwersytecie Technologicznym w Sydney wykazało, że popyt na lit może przekroczyć podaż do przyszłego roku, co spowoduje wzrost cen i zainteresowania jego wydobyciem. Zapotrzebowanie na kobalt i nikiel, a także kluczowe składniki baterii, przekroczy skalę produkcji w ciągu mniej niż dekady.
Rywalizacja o kontrolę nad tymi kluczowymi materiałami ma implikacje geopolityczne. W tej chwili większość z nich jest skoncentrowana w rękach kilku państw.
Większość kobaltu używanego obecnie w bateriach jest wydobywana przez Chiny z kopalni w Demokratycznej Republice Konga, gdzie wydobycie możliwe jest dzięki łamaniu praw człowieka i degradacji środowiska. Większość światowych zasobów litu nadających się do eksploatacji znajduje się w Australii, Chile i Argentynie.
Wraz ze wzrostem zapotrzebowania na minerały na lądzie, wzrasta zainteresowanie komercyjne wydobyciem zasobów z dna morskiego, bogatego w takie metale, jak miedź, kobalt, nikiel, mangan, ołów i lit. Wraz z tym rosną obawy o wpływ górnictwa głębinowego na stan oceanów i o to, czy jest to konieczne.
Pełne morze znajduje w "obszarze poza jurysdykcją państw". Wydobycie z dna morskiego będzie zarządzane przez międzyrządowy organ zwany Międzynarodową Organizacją Dna Morskiego. Organ ten zatwierdził już 28 kontraktów wydobywczych obejmujących ponad 1 mln km kwadratowych, ale nadal opracowuje specyfikacje i przepisy dla firm.
Dzieje się to w czasie, gdy istnieją poważne obawy, że nadal nie rozumiemy w wystarczającym stopniu rzeczywistych zagrożeń związanych z użytkowaniem ogromnych podwodnych maszyn górniczych na dnie morza. Ponad 90 organizacji pozarządowych wzywa do wprowadzenia moratorium na wydobycie surowców z oceanów do czasu uzyskania odpowiedzi na niektóre z poważnych pytań dotyczących jego wpływu na stan oceanu.
<h3>Powolna odbudowa</h3>
Głębokie, ciemne głębiny oceanu są jednym z najsłabiej zbadanych miejsc na naszej planecie, ale wiemy, że tętnią życiem i są połączone z innymi częściami ekosystemu oceanicznego. Cechuje je zróżnicowanie biologicznie i bogactwo unikalnych gatunków zwierząt, mimo że często znajdują się na głębokości przekraczającej 3500 metrów. Głębiny są też domem dla niezliczonych gatunków, o których istnieniu jeszcze nie wiemy, jak również dla szerokiej gamy mikrobów pochłaniających węgiel stanowiących podstawę oceanicznego łańcucha pokarmowego.
Innym poważnym problemem jest zdolność ekosystemu w otchłaniach oceanu do regeneracji po zakłóceniach spowodowanych działalnością górniczą. Gatunki żyjące na tych głębokościach zazwyczaj żyją długo, długo się rozmnażają i mają niskie wskaźniki płodności. A zatem życie regeneruje się tam wolniej niż w innych częściach świata.
Żądza zysku wydaje się być więc dotkliwa w kontekście przejścia z paliw kopalnych na "zieloną gospodarkę", co dotyczy również elektromobilności. Jest ona napędzana potrzebą krótkoterminowego wzbogacenia się poprzez rabunkową eksploatację dna morskiego, nawet jeśli na horyzoncie pojawiają się lepsze alternatywy. Nowe technologie produkcji baterii i aspiracje do zwiększenia poziomu recyklingu baterii są obecnie na dramatycznie niskim poziomie.

Elektromobilność szkodzi oceanom

Rosnące zainteresowanie elektromobilnością i plany głębinowego wydobycia kluczowych materiałów grożą zaburzeniem ekosystemów oceanicznych.

Es wird erwartet, dass der starke Anstieg von Elektrofahrzeugen bis 2030 weltweit zum Abbau von Kobalt, Nickel und Lithium in der Tiefsee führen wird. Das wird die Ökosysteme unter Wasser aus dem Gleichgewicht bringen.

Es scheint, als habe der Wettlauf der Automobilhersteller um die Umstellung auf Elektromobilität zur Reduzierung der Treibhausgasemissionen gerade erst begonnen.
Da Elektromotoren jedoch auf Batterien angewiesen sind, werden die Umweltkosten dieses Unterfangens – nämlich der Abbau von Mineralien wie Kobalt und Nickel in der Tiefsee, die in den Batterien für Elektroautos weit verbreitet sind – oft übersehen.
Bislang ist die Gewinnung dieser Materialien auf den Onshore-Bergbau beschränkt, aber aktuell werden internationale Regelungen für den Tiefseebergbau ausgearbeitet. Letztes Jahr machten Elektrofahrzeuge nur 3 Prozent der weltweiten Autoverkäufe aus. Von 2010 bis 2019 stieg die Zahl der Elektrofahrzeuge auf den Straßen von 17.000 auf 7,2 Millionen und könnte bis 2030 250 Millionen erreichen, so eine Schätzung der Internationalen Energieagentur.
Nach Tesla steigt nun ein Autohersteller nach dem anderen in den vielversprechenden Umweltmarkt ein. Der jüngste ist Volvo, der Anfang des Monats ankündigte, bis 2030 nur noch Elektroautos zu bauen. Das Gleiche gilt für Jaguar ab 2025, Volkswagen ab 2026 und General Motors, das ebenfalls elektrische Lastwagen plant, ab 2035. Auch Ford verdoppelt seine Investitionen in Elektroautos.
<h3>Erhöhte Nachfrage</h3>
Es gibt mehrere Faktoren, die bestimmen werden, wie schnell die Verbraucher diese Technologie annehmen werden, beispielsweise die Ladeinfrastruktur, die Lebensdauer der Batterien, die Erschwinglichkeit, aber der wichtigste wird die Fähigkeit der Hersteller sein, die Produktionsraten aufrechtzuerhalten. Dies ist grundlegend, da Lithium-Ionen-Batterien nicht nur in Elektroautos, sondern auch in anderen Technologien wie Mobiltelefonen und Laptops sowie für die Speicherung von Solar- und Windenergie benötigt werden.
Eine 2019 durchgeführte Studie des "Institute for a Sustainable Future" an der University of Technology in Sydney ergab, dass die Lithiumnachfrage das Angebot bis zum nächsten Jahr übersteigen könnte, was die Preise und das Interesse am Lithiumabbau erhöhen wird. Die Nachfrage nach Kobalt und Nickel, sowie wichtigen Batteriekomponenten, wird die Produktion in weniger als einem Jahrzehnt übersteigen.
Der Wettbewerb um die Kontrolle über diese kritischen Materialien hat geopolitische Auswirkungen. Im Moment ist ein Großteil davon in den Händen einiger weniger Staaten konzentriert.
Der Großteil des Kobalts, das heute in Batterien verwendet wird, wird von China aus Minen in der Demokratischen Republik Kongo abgebaut, wo Menschenrechtsverletzungen und Umweltzerstörung auf der Tagesordnung stehen. Die am leichtesten zugänglichen Lithiumreserven der Welt befinden sich in Australien, Chile und Argentinien.
Mit der steigenden Nachfrage nach Mineralien an Land wächst auch das kommerzielle Interesse an der Gewinnung von Ressourcen am Meeresboden, wo es Metalle wie Kupfer, Kobalt, Nickel, Mangan, Blei und Lithium im Überfluss gibt. Und damit wachsen auch die Bedenken, wie sich ein solcher Abbau auf die Gesundheit der Ozeane auswirkt und ob ein solches Opfer notwendig ist.
Die Hohe See gehört zu den "Gebiete[n] jenseits der nationalen Gerichtsbarkeit" und der Abbau am Meeresboden wird von einem zwischenstaatlichen Gremium namens "International Seabed Authority" verwaltet. Das Gremium hat bereits 28 Bergbauverträge über mehr als eine Million Quadratkilometer genehmigt, arbeitet aber noch die Spezifikationen und Vorschriften für Unternehmen aus.
Dies kommt zu einer Zeit, in der es ernsthafte Bedenken gibt, dass wir die wirklichen Risiken des Betriebs riesiger Unterwasser-Bergbaumaschinen am Meeresboden noch nicht ausreichend verstehen. Mehr als 90 NGOs fordern ein Moratorium für den Meeresbergbau, bis einige der ernsten Fragen über seine Auswirkungen auf die Gesundheit des Ozeans beantwortet werden können.
<h3>Langsame Erholung</h3>
Die dunklen Tiefen des Ozeans sind einer der am wenigsten erforschten Orte auf dem Planeten, aber wir wissen, dass es dort vor Leben nur so wimmelt und dass sie mit anderen Teilen des Ökosystems Ozean verbunden sind. Sie sind tatsächlich ziemlich artenreich und voller einzigartiger Spezies, und liegen in teils 3.500 Meter Tiefe. Sie beherbergen auch unzählige Arten, die wir noch gar nicht kennen sowie eine große Vielfalt an kohlenstoffabsorbierenden Mikroben, die die Grundlage der Nahrungskette im Meer bilden.
Es besteht außerdem die große Sorge, dass das Ökosystem in den Tiefen des Ozeans durch die Bergbauaktivitäten aus dem Gleichgewicht gebracht wird. Arten in diesen Tiefen haben in der Regel eine lange Lebensdauer, brauchen lange, um sich fortzupflanzen und haben niedrige Fruchtbarkeitsraten. Das Leben erholt sich also langsamer als in anderen Teilen der Welt.
Diese Profitgier scheint im Zusammenhang mit dem Übergang von fossilen Brennstoffen zu einer "Green Economy", zu der auch die Elektromobilität gehört, ebenso ausgeprägt zu sein. Sie wird durch das Bedürfnis nach kurzfristiger Bereicherung durch die Ausplünderung des Meeresbodens genährt, selbst wenn bessere Alternativen in Sicht sind. Neue Batterietechnologien und Bestrebungen für größere Batterie-Recyclingraten sind derzeit auf dramatisch niedrigem Niveau.

Elektromobilität schadet dem Meeresboden

Für neue Elektroautos braucht es Mineralien aus der Tiefsee. Das wird die Ökosysteme unter Wasser aus dem Gleichgewicht bringen.

La forte augmentation du nombre de véhicules électriques d'ici 2030 va entraîner l'extraction en eaux profondes de cobalt, nickel et lithium, perturbant les écosystèmes océaniques.

La course des constructeurs automobiles pour passer à l'électromobilité ne fait que commencer, dans l'objectif de réduire les émissions de gaz à effet de serre.
Or, les moteurs électriques dépendent de batteries dont le coût environnemental - à savoir l'exploitation minière en eaux profondes pour extraire des minéraux tels que le cobalt et le nickel, largement utilisés dans les batteries qui alimentent les voitures électriques - est souvent négligé.
Jusqu'à présent, l'extraction de ces matériaux s'est limitée à l'exploitation minière en terre, mais des réglementations internationales pour l'exploitation minière en eaux profondes sont en train d'être établies. En 2020, les véhicules électriques ne représentaient que 3 % des ventes mondiales de voitures. De 2010 à 2019, le nombre de véhicules électriques sur les routes est passé de 17 000 à 7,2 millions et pourrait atteindre 250 millions d'ici 2030, selon une estimation de l'Agence internationale de l'énergie.
Dans le sillage de Tesla, les constructeurs automobiles se lancent les uns après les autres sur le marché prometteur de l'environnement. Le dernier en date ? Volvo, qui a annoncé au début du mois qu'il ne fabriquerait plus que des voitures électriques d'ici 2030. Il en sera de même pour Jaguar d'ici 2025, pour Volkswagen après 2026 et pour General Motors, qui prévoit également des camions électriques, d'ici 2035. Ford a aussi doublé ses investissements dans les voitures électriques.
<h3>Augmentation de la demande</h3>
Plusieurs facteurs détermineront la rapidité avec laquelle les consommateurs adopteront cette technologie, comme l'infrastructure de recharge, la durée de vie des batteries, le caractère abordable, mais le plus important sera la capacité des fabricants à maintenir les taux de production. Cela est d'autant plus important que les batteries à lithium sont nécessaires non seulement dans les voitures électriques, mais aussi dans d'autres technologies telles que les téléphones mobiles et les ordinateurs portables, ainsi que pour le stockage de l'énergie solaire et éolienne.
Selon une étude réalisée en 2019 par l'Institut pour un avenir durable de l'Université de technologie de Sydney, la demande de lithium pourrait dépasser l'offre d'ici l'année prochaine, ce qui fera augmenter les prix et l'intérêt pour l'extraction du lithium. La demande de cobalt et de nickel, ainsi que de composants clés des batteries, dépassera la production en moins d'une décennie.
La compétition pour le contrôle de ces matériaux critiques a des implications géopolitiques. À l'heure actuelle, une grande partie de ces matières est concentrée entre les mains de quelques États.
La plupart du cobalt utilisé aujourd'hui dans les batteries est extrait par la Chine, de mines situées en République démocratique du Congo, où l'exploitation est rendue possible au prix de violations des droits humains et de dégradation de l'environnement. La plupart des réserves exploitables de lithium dans le monde se trouvent en Australie, au Chili et en Argentine.
Tandis que la demande de minéraux terrestres augmente, l'intérêt commercial pour l'extraction des ressources des fonds marins, où l'on trouve en abondance des métaux tels que le cuivre, le cobalt, le nickel, le manganèse, le plomb et le lithium, s'accroît également. De quoi susciter une inquiétude croissante quant à l'impact sur les océans et la nécessité d'un tel sacrifice.
La haute mer est une « zone au-delà de la juridiction nationale » et l'exploitation minière des fonds marins sera gérée par un organisme intergouvernemental appelé l'Autorité internationale des fonds marins. Cet organisme a déjà approuvé 28 contrats d'exploitation minière couvrant plus d'un million de kilomètres carrés, mais il est encore en train d'élaborer des réglementations pour les entreprises.
Dans le même temps, l'exploitation d'énormes machines minières sous-marines sur les fonds marins et les risques réels qui y sont liés suscite de plus en plus l'inquiétude. Plus de 90 ONG appellent à un moratoire sur l'exploitation minière en haute mer jusqu'à ce que son impact sur la santé des océans soit évalué.
<h3>Une lente reprise</h3>
Les profondeurs sombres et profondes de l'océan sont l'un des endroits les moins explorés de la planète, mais nous savons qu'elles regorgent de vie et sont connectées avec d'autres parties de l'écosystème océanique. La biodiversité y est riche et les espèces uniques multiples, même si elles se trouvent à 3 500 mètres de profondeur ou plus. Elles abritent aussi d'innombrables espèces que nous ne connaissons pas encore, ainsi qu'une grande variété de microbes absorbeurs de carbone qui forment la base de la chaîne alimentaire océanique.
Une autre préoccupation majeure est la capacité de l'écosystème des abysses de l'océan à se remettre des perturbations de l'activité minière. Les espèces vivant dans ces profondeurs ont généralement une longue durée de vie et mettent du temps à se reproduire, leur taux de fertilité étant faible. La vie se rétablit donc plus lentement que dans d'autres parties du monde.
Cet appât du gain semble avoir tout autant d'impact dans le contexte de la transition des combustibles fossiles vers une « économie verte », qui inclut l'électromobilité. Elle est alimentée par un besoin d'enrichissement à court terme conduisant au pillage des fonds marins, même lorsque de meilleures alternatives se profilent à l'horizon. Or les nouvelles technologies de batteries et les aspirations à de plus grands taux de recyclage des batteries sont actuellement à des niveaux dramatiquement bas.

L'écosystème marin menacé par les véhicules électriques

La croissance du nombre de véhicules électriques va entraîner l'extraction en eaux profondes de cobalt, nickel et lithium, perturbant les écosystèmes.

El gran aumento de los vehículos eléctricos en 2030 a escala mundial conducirá a la extracción de cobalto, níquel y litio de los fondos marinos. Eso alterará el equilibrio de los ecosistemas oceánicos

Parece que la carrera de los fabricantes de automóviles por pasarse a la electromovilidad acaba de empezar, como parte de los objetivos de reducción de las emisiones de gases de efecto invernadero.
Sin embargo, dado que los motores eléctricos dependen de las baterías, a menudo se pasan por alto los costes medioambientales de esta misión, es decir, la minería en aguas profundas para extraer minerales como el cobalto y el níquel, muy utilizados en las baterías que alimentan los coches eléctricos.
Hasta ahora, la extracción de estos materiales se ha limitado a la minería en tierra, pero ahora se están determinando normas internacionales para la minería en aguas profundas. En 2020, los vehículos eléctricos representarán solo el 3% de las ventas mundiales de automóviles. Entre 2010 y 2019, el número de vehículos eléctricos en las carreteras pasó de 17.000 a 7,2 millones y podría alcanzar los 250 millones en 2030, según una estimación de la Agencia Internacional de la Energía.
Siguiendo los pasos de Tesla, los fabricantes de coches están entrando en el prometedor mercado medioambiental. El último en hacerlo ha sido Volvo, que anunció a principios de este mes que en 2030 solo fabricará coches eléctricos. También lo hará Jaguar en 2025, Volkswagen a partir de 2026 y General Motors, que también tiene previsto fabricar camiones eléctricos, en 2035. Ford también está duplicando su inversión en estos vehículos.
<h3>Aumento de la demanda</h3>
Hay varios factores que determinarán la rapidez con la que los consumidores adoptarán esta tecnología, como la infraestructura de recarga, la duración de las baterías o la asequibilidad, pero el más importante será la capacidad de los fabricantes para mantener el ritmo de producción. Esto es especialmente importante cuando las baterías de iones de litio son necesarias no solo en los coches eléctricos, sino también en otras tecnologías como los teléfonos móviles y los ordenadores portátiles, y para el almacenamiento de energía solar y eólica.
Un estudio realizado en 2019 por el Instituto para el Futuro Sostenible de la Universidad Tecnológica de Sídney concluyó que la demanda de litio podría superar la oferta para el próximo año, lo que aumentará los precios y el interés por la minería del litio. La demanda de cobalto y níquel, así como de componentes clave de las baterías, superará la producción en menos de una década.
La competencia por el control de estos materiales tiene implicaciones geopolíticas. Ahora mismo, gran parte de ellos se concentra en manos de unos pocos estados.
La mayor parte del cobalto que se utiliza hoy en día en las baterías lo extrae China de las minas de la República Democrática del Congo, donde la explotación ha salido adelante mediante la violación de derechos humanos y la degradación del medioambiente. La mayoría de las reservas de litio explotables en el mundo se encuentran en Australia, Chile y Argentina.
A medida que aumenta la demanda de minerales en tierra, también lo hace el interés comercial por extraer recursos de los fondos marinos, donde abundan metales como el cobre, el cobalto, el níquel, el manganeso, el plomo y el litio. Y con ello, crecen las inquietudes sobre el impacto de esa minería en la salud de los océanos y sobre si ese sacrificio es necesario.
Alta mar es una "zona fuera de la jurisdicción nacional" y la explotación minera de los fondos marinos será gestionada por un organismo intergubernamental llamado Autoridad Internacional de los Fondos Marinos. Este organismo ya ha aprobado 28 contratos de explotación minera que abarcan más de un millón de kilómetros cuadrados, pero aún está concretnando las especificaciones y normas para las empresas.
Esto se produce en un momento en el que existe una gran preocupación por el hecho de que todavía no haya una comprensión suficiente de los riesgos reales de la explotación de enormes máquinas mineras submarinas en el fondo del mar. Más de 90 ONG piden una moratoria de la minería oceánica hasta que se pueda responder a algunos de los graves interrogantes sobre su impacto en la salud del océano.
<h3>Lenta recuperación</h3>
Las profundidades del océano son uno de los lugares menos explorados del planeta, pero sabemos que están repletas de vida y que están interconectadas con otras partes del ecosistema oceánico. En realidad son entornos muy biodiversos y llenas de especies muy singulares, a pesar de estar a menudo a 3.500 metros de profundidad o más. También abrigan innumerables especies que aún no conocemos, así como una gran variedad de microbios que absorben el carbono y forman la base de la cadena alimentaria del océano.
Otra gran preocupación es la capacidad del ecosistema de los abismos del océano para recuperarse de las perturbaciones de la actividad minera. Las especies de estas profundidades suelen tener una larga vida, tardan mucho en reproducirse y tienen bajas tasas de fertilidad. Así que la vida se recupera más lentamente que en otras partes del mundo.
Este afán de lucro parece tener el mismo impacto en el contexto de la transición de los combustibles fósiles a una "economía verde", que incluye la electromovilidad. Está alimentada por la necesidad de enriquecimiento a corto plazo mediante el saqueo de los fondos marinos, incluso cuando hay mejores alternativas en el horizonte. Las nuevas tecnologías de baterías y las aspiraciones de mayores tasas de reciclaje de las mismas se encuentran actualmente en niveles dramáticamente bajos.

La electromovilidad está dañando el fondo del mar

El aumento de demanda de coches eléctricos aumentará la extracción de minerales del fondo del mar con consecuencias para el ecosistema

Electromobility Is Harming The Ocean Floor

The sharp increase in electric vehicles by 2030 on a world-wide scale is expected to lead to the deep-sea mining of cobalt, nickel and lithium, which will disrupt the balance of ocean ecosystems

Tasos Sarantis